Materiały i preparaty wykorzystywane na co dzień podczas leczenia stomatologicznego, mimo że mają służyć naszemu zdrowiu, mogą dla niektórych stanowić zagrożenie jako alergeny. Z jakimi alergenami najczęściej spotykamy się w stomatologii?

Nowe technologie nie wykluczają alergii 

Rozwój cywilizacyjny sprawia, że mamy dostęp do nowoczesnych technologii, która między innymi pozwala szybko i skutecznie leczyć nasze zęby. To dostęp do sprzętu diagnostycznego, plastycznych i jednocześnie trwałych materiałów nowej generacji, narzędzi do wykonywania bardzo skomplikowanych zabiegów stomatologicznych.

Ten sam postęp niestety powoduje zanieczyszczenie środowiska, które nam szkodzi, ujawniając się przykładowo w postaci różnych alergii. Cierpi na nie obecnie około 40% Polaków. Szansa, że także ty jesteś na coś uczulony, jest więc duża.

Najczęściej spotykane alergeny w stomatologii

Do kontaktu z alergenem w gabinecie stomatologicznym może dojść na różnych etapach leczenia zaczynając od standardowego badania stanu jamy ustnej pacjenta.

✔ Leczenie stomatologiczne wymaga bezpośredniego kontaktu. Lateksowe lub gumowe rękawiczki, których dla zachowania higieny używa się w gabinecie stomatologicznym, mogą być pierwszym źródłem reakcji alergicznej.

✔ Zdarzają się także alergie na środki znieczulające jak lidokaina stosowane w trakcie zabiegów.

✔ Alergenem mogą być także materiały medyczne. W stomatologii najczęściej są to uczulenia na materiały, z których wykonane są protezy, implanty, mostki. Zawierają bowiem metale: nikiel, miedź, srebro, rtęć, kobalt. Najbezpieczniejsze są tytan i porcelana.

✔ Alergię mogą wywołać także materiały, które stosuje się jako wypełnienia z żywic akrylowych.

Najczęstsze objawy alergii kontaktowej

Alergie kontaktowe mogą wystąpić dopiero po czasie, nie muszą też pojawiać się tylko w obszarze jamy ustnej, objawy mogą być widoczne na całym ciele. Najczęściej pojawiają się:

• Zmiany skórne wokół ust takie jak pokrzywka, liszaje, owrzodzenia, nadżerki.
• Przewlekłe stany zapalne.
• Pieczenie i swędzenie.
• W rzadkich przypadkach objawy mogą się zaostrzyć i pacjent może mieć problemy z oddychaniem.

Jak uniknąć reakcji alergicznej w gabinecie stomatologicznym?

Każdy świadomy choroby alergik pomimo leków boryka się na co dzień z wieloma ograniczeniami, a unikanie alergenów to podstawowa zasada.

Jeśli jesteś alergikiem, koniecznie poinformuj o tym lekarza. Podaj mu konkretne dane dotyczące tego na co jesteś uczulony. Jeśli podejrzewasz uczulenie na jakiś materiał, poproś o zrobienie próby uczuleniowej (testy płatkowe, stosowane, jeśli istnieje podejrzenie alergii na metale), zanim materiał lub preparat zostanie użyty w większej ilości.

Zębiniaki to niewidoczne gołym okiem zmiany w strukturze zęba, Nieleczone rozrastają się i prowadzą do silnych dolegliwości bólowych. Jakie są przyczyny ich powstawania i możliwe ścieżki leczenia?

Jak powstają zębiniaki i czym właściwie są?

Zębiniaki najprawdopodobniej powstają na skutek przebytych urazów i stanów zapalnych, które spowodowały obumarcie miazgi zęba. Przyczyną może być także próchnica i nieprawidłowe leczenie kanałowe w przeszłości, uwarunkowania genetyczne oraz wiek. Na ich powstanie jest więc narażona większość z nas.

Zmiany najczęściej pojawiają się w trzonowcach, siekaczach dolnych, zębach niewyrżniętych i zatrzymanych. Miazga w okolicach komory korzenia zęba ulega wtedy zwapnieniu. Tworzące się złogi soli mineralnych tworzą charakterystyczne zmiany.

Zębiniaki dzielimy ze względu na ich rozmiar (zbite lub rozproszone), umiejscowienie (luźne, przyścienne, śródzębinowe) i budowę (prawdziwe i rzekome).

Nie należy mylić zębiniaków, które co prawda sprawiają kłopoty, ale są niegroźną zmianą zwyrodnieniową, z zębiakami, które są zmianą nowotworową wymagającą natychmiastowego leczenia.

Zębiniaki – jakie dają objawy?

Zębiniaki początkowo nie dają żadnych oznak. Dopiero w późniejszym czasie, kiedy zwapnienie tkanki nie zostanie zatrzymane leczeniem, kamień zaczyna uciskać na nerw czuciowy i naczynia krwionośne a ząb zaczyna boleć. Często ból ten jest mylony z objawami, jakie daje zapalenie miazgi, jest silny i trudno go zlikwidować lekami przeciwbólowymi. Do diagnozy konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG, które w większości przypadków wykaże postępujący proces zwapnienia.

Jak wygląda leczenie zębiniaków i kiedy należy je wdrożyć?

Zębiniaki, zanim zaczną powodować ból, często są wykrywane przez stomatologa przy okazji innych zabiegów wymagających wykonania zdjęcia RTG.

Dopóki zmiany nie obejmują dużego obszaru zęba, zwykle zaleca się regularną ich kontrolę. Zębiniaki ze względu na swoją twardą budowę mogą utrudniać dostęp do miazgi i korzenia. W przypadku gdy jest konieczne leczenie endodontyczne przykładowo z powodu próchnicy, najpierw konieczne będzie uporanie się z zębiniakiem.

Kiedy zębiniaki zwiększają swoją objętość i powodują dolegliwości bólowe, konieczne jest ich usunięcie. Zmienioną miazgę usuwa się najczęściej podczas leczenia kanałowego. Do leczenia wykorzystuje się także ultradźwięki, które rozbijają zwapnienia.

Zapobieganie powstaniu zębiniaków to przede wszystkim profilaktyka i stomatologia zachowawcza. Dbanie o higienę jamy ustnej, regularne kontrole w gabinecie stomatologicznym, leczenie ubytków i szybkie zgłaszanie się na wizytę w razie bólu. 

Proteza zębowa to najczęściej stosowana praktyczna metoda leczenia bezzębia całkowitego lub częściowego a proteza na belce Doldera to jedno z rozwiązań w stomatologii protetycznej. W końcu zęby to element układu pokarmowego, który jest niezbędny, żeby gryź, żuć pokarmy i prawidłowo je trawić. Pełnią też funkcję estetyczną, dlatego wszelkie braki w uzębieniu staramy się jak najszybciej uzupełniać, żeby móc swobodnie rozmawiać, uśmiechać się i funkcjonować. Utrata zębów może nastąpić w wyniku chorób, urazów, zaniedbań lub jako naturalny proces starzenia się organizmu.

Po co jest potrzebna proteza zębowa?

Proteza zębowa sprawia, że uśmiech jest estetyczny, ale przede wszystkim pozwala pacjentowi i całemu organizmowi na normalne funkcjonowanie. Proteza zębowa chroni także przed zniekształcaniem się oraz zanikiem kości szczęki i żuchwy, tworzeniem się wad zgryzu i wypadaniem pozostałych zębów. Różne rodzaje protez zębowych pozwalają na dostosowanie ich do preferencji pacjenta, rodzaju ubytków, warunków zastanych w jamie ustnej, stanu kości.

Rodzaje protez zębowych

Od rodzaju protezy, a także materiału, z którego zostanie wykonana, zależy cena, ale także trwałość i komfort noszenia.

Rozróżniamy protezy stałe, ruchome, całkowite i częściowe.

Proteza na belce Doldera — co to za konstrukcja?

Belka Doldera to metalowa konstrukcja, którą przytwierdza się na stałe do pozostałych zębów, lub jeśli ich brak do wszczepionych implantów. Na niej montowana jest ruchoma proteza mocowana na zatrzaski. Belka Doldera jest wykonywana w pracowni protetycznej i dopasowywana do pacjenta. Wykonuje się ją z trwałych materiałów dobrze tolerowanych przez organizm. Trzeba uwzględnić nie tylko kształt szczęki, ale także rozstawienie zębów (implantów), na których zostanie osadzona.

Zalety protezy na belce Doldera

Proteza na belce jest znacznie stabilniejsza niż tradycyjnie montowana proteza. Konstrukcja sprawia, że rozkładają się siły nacisku podczas gryzienia na kości szczęki czy żuchwy i dzięki temu kości nie odkształcają się i nie ulegają zanikowi. Pacjenci mogą gryźć twardsze rzeczy bez obawy o konsekwencje. Sama proteza jest łatwo zdejmowana i można je odpowiednio pielęgnować.

Implanty i belka Doldera

Belka Doldera to rozwiązanie proponowane przy bezzębiu całkowitym lub częściowym. W przypadku gdy pozostałe zęby są zbyt słabe, żeby osadzić na nich konstrukcję, można osadzić belkę na implantach. Implanty ratują także w sytuacji, kiedy brakuje zupełnie uzębienia. Już dwa implanty w przypadku żuchwy mogą wystarczająco stabilizować belkę Doldera i protezę na niej zamontowaną. W przypadku szczęki implantów potrzeba więcej.

Przez lata uważano, że diabetycy nie mogą mieć wszczepianych implantów. Przez lata temat wszczepiania implantów u osób chorych na cukrzycę budził wiele wątpliwości i obaw. Głównym powodem, dla którego diabetycy byli dyskwalifikowani z zabiegów implantologicznych, była zwiększona skłonność do powikłań. Co się zmieniło w tej kwestii?  

Cukrzyca – powikłania i choroby zębów

Cukrzyca to choroba metaboliczna, związana z nieprawidłową gospodarką insuliny w organizmie. Stale podniesiony poziom cukru we krwi w dłuższej perspektywie wywołuje szereg zmian w organizmie. Utrudnia codzienne funkcjonowanie, a niekontrolowany może prowadzić do powikłań, a nawet śmierci. To właśnie wysokie ryzyko powikłań sprawia, że cukrzyca dyskwalifikuje pacjentów do wielu zabiegów.

Jednocześnie cukrzyca zwiększa podatność na choroby zębów, co może skutkować ich utratą, a na pewno koniecznością przeprowadzania zabiegów i leczenia.

Czym jest implant zęba?

Implant zastępuje korzeń zęba. Na nim montowana jest korona zęba dopasowana kształtem i kolorem do pozostałych zębów. To praktyczny i nowoczesny sposób na uzupełnienie braków w uzębieniu, który pozwala pacjentowi na normalne funkcjonowanie i estetycznie wygląda.

Cukrzyca a implantacja zębów – jakie są zagrożenia?

Implantacja zęba to proces wieloetapowy. Miejsce do wszczepienia implantu musi zostać przygotowane (często wiąże się to z ekstrakcją zęba) a sam implant musi zrosnąć się z kością, co wymaga czasu. Całość zabiegu opiera się na prawidłowym gojeniu się miejsca wszczepu. Cukrzyca może być przeciwwskazaniem do implantacji, ponieważ choroba zaburza prawidłowy i szybki proces gojenia się ran. Zwiększa także ryzyko infekcji w trakcie leczenia i powstania powikłań. Czy to oznacza, że cukrzyca zupełnie dyskwalifikuje do wstawienia implantu?

Proces implantacji zębów dla diabetyków

Na szczęście diabetycy nie są pozbawieni tej formy leczenia stomatologicznego, o ile spełnią określone warunki.

• Do zabiegu kwalifikowane są osoby, u których cukrzyca jest pod stałą kontrolą, poziom cukru jest ustabilizowany, a pacjent stosuje się do zaleceń diabetologa w kwestii leczenia.
• Wykluczone zostaną choroby współistniejące.
• Gęstość i ilość tkanki kostnej jest wystarczająca do wszczepienia implantu.
• Przed wszczepieniem implantu, w trakcie i po zabiegu diabetyk musi być pod kontrolą lekarza.

Technologia i materiały, które przyczyniają się do sukcesu

Współczesne technologie pozwalają bardziej precyzyjnie obrazować i przeprowadzać sam zabieg implantacji, co ułatwia gojenie się rany. Dodatkowo stosowane biokompatybilne materiały w implantach zębów zmniejszają ryzyko, że wszczep się nie przyjmie.

Powodzenie zabiegu implantu zęba zależy od wielu czynników. Obecna wiedza i możliwości zarówno w implantologii, jak i w leczeniu cukrzycy sprawiają, że diabetycy mogą korzystać z implantów zębów jako w celu uzyskania pięknego uśmiechu.

Zwarcie w stomatologii określa pozycję żuchwy i szczęki względem siebie oraz zakres kontaktu zębów łuku górnego z dolnym. Rozróżniamy zwarcie centryczne i ekscentryczne. Nieprawidłowości zwarcia oraz wynikające z tego konsekwencje zdrowotne określa się mianem choroby okluzyjnej. Kompleksowa odbudowa zwarcia to jedna z metod jej leczenia.

Co jest przyczyną nieprawidłowego zwarcia i choroby okluzyjnej?

Poznanie przyczyny nieprawidłowej okluzji jest niezbędne, żeby dobrać odpowiednie leczenie pacjenta. W przypadku gdy zmiany okluzyjne nastąpiły w wyniku utraty zęba/zębów, starcia się wypełnienia zębów konieczne będzie leczenie protetyczne.

Skutki długotrwałej choroby okluzyjnej

Jakiekolwiek zmiany w układzie zębów mają swoje następstwa. Robią się szpary, odchylają się poszczególne zęby, powstają wady zgryzu, co doprowadza do coraz większych zniszczeń. Z czasem ich wygląd staje się nieestetyczny. To jednak nie są jedyne konsekwencje. W wyniku nieprawidłowego ustawienia szczęki i żuchwy mogą się pojawić:

• Bóle głowy, szczęki czy uszu.
• Problemy z mową i gryzieniem.
• Pogłębianie się wad.
• Wzmożone niszczenie i ścieranie się zębów.
• Bolesne spięcia mięśni twarzy.
• Strzelanie w stawach skroniowo-żuchwowych.

Wax-up i mock-up w protetyce i rekonstrukcji zwarcia

Kompleksowa odbudowa zwarcia to wieloetapowy proces. Rozpoczyna go analiza i diagnostyka stanu obecnego. Zanim stomatolog wykona stałą odbudowę protetyczną wykonuje się praktyczne modele próbne wax-up i mock-up. Czym się różnią?

Wax-up to woskowy trójwymiarowy model przyszłych zębów. Wizualizację wykonuje się na podstawie skanu wewnątrzustnego lub klasycznego odlewu gipsowego. Na modelu tym nadbudowuje się ubytki woskiem. Dzięki temu zarówno pacjent, jak i stomatolog widzą, jaki będzie efekt leczenia oraz czy wszystko jest dopasowane.

Po akceptacji kolejnym krokiem jest wykonanie modelu próbnego mock-up. Na podstawie modelu wax-up wykonuje się szynę silikonową pod mock-up. Pacjent testuje taką nakładkę kilka dni. W razie, gdyby ustawienie planowanej rekonstrukcji było niefunkcjonalne, szyna uwierała, nie pozwalała gryźć i swobodnie mówić należy koniecznie poinformować o tym fakcie, żeby dokonać niezbędnych zmian. Kiedy mock-up zostanie zaakceptowany, stomatolog wykonuje zaplanowaną docelową odbudowę protetyczną.

W celu protetycznej odbudowy zębów stosuje się:

• Wypełnienia inlay i onlay
• Korony
• Protezy
• Implanty
• Licówki

Dzięki próbnym modelom wax-up i mock-up niskim kosztem można wprowadzić poprawki w leczeniu docelowym i jeszcze dokładniej dopasować odbudowę protetyczną do anatomii i wymagań pacjenta.

Czy da się założyć implant zęba w jeden dzień? I tak i nie. Rzeczywiście możesz wyjść z gabinetu stomatologicznego z pełnym uśmiechem po ekstrakcji przedniego zęba, jednak cały proces leczenia implantologicznego trwa trochę dłużej i wymaga kilku wizyt w gabinecie. Jak zakładanie implantu natychmiastowego wygląda w praktyce?

Implant natychmiastowy w miejsce widocznego ubytku

Funkcjonowanie bez zęba byłoby dla pacjenta bardzo niekomfortowe. Zwłaszcza że pełna implantacja obejmuje gojenie się rany po usunięciu zęba lub zębów i może trwać nawet 3 m-ce. Implant natychmiastowy to nowoczesne rozwiązanie, które sprawia, że pacjent będący w trakcie procesu leczenia ma estetyczny uśmiech i może w miarę swobodnie funkcjonować. Nie jest to niestety rozwiązanie dla każdego.

Co wyklucza założenie implantu natychmiastowego?

Nie każdy pacjent może skorzystać z implantu natychmiastowego. W tym celu podczas pierwszej wizyty konsultacyjnej stomatolog kwalifikuje do tego zabiegu. Najistotniejszym wskaźnikiem jest układ anatomiczny i stan kości pacjenta. Stan zapalny, słaby układ kostny uniemożliwi ustabilizowanie implantu i szybkie przyjęcie się wszczepu a tym samym dyskwalifikuje pacjenta to tego konkretnie sposobu leczenia.

Etapy leczenia implantem natychmiastowym

Jeśli kwalifikacja przebiegnie pomyślnie, kolejnym etapem jest dokładna diagnoza, która pozwoli przygotować dopasowany implant i tymczasową obudowę protetyczną oraz zaplanować kolejną wizytę.

Następny krok to usunięcie zęba lub zębów, wszczepienie implantu i zamontowanie korony implantu tymczasowego. To właśnie odbywa się podczas jednej wizyty dzięki wcześniejszym starannym przygotowaniom. Pacjent opuszcza gabinet z pełnym uzębieniem, ale nie jest to jeszcze koniec leczenia.

Zębodół po ekstrakcji z umieszczonym w nim implantem musi się zagoić. Dopiero wtedy (po około 2-3 miesiącach) implant tymczasowy zostanie zamieniony na implant docelowy w pełni funkcjonalny, którym pacjent będzie mógł gryźć. Implant natychmiastowy jest minimalnie krótszy, żeby nie obciążać nadmiernym naciskiem wrażliwego miejsca.

Zalety implantu tymczasowego

Dla pacjentów największą zaletą implantu natychmiastowego jest estetyka. W końcu na twarz i zęby zwracamy uwagę w pierwszym kontakcie. Długotrwały brak zęba to większy stres i brak pewności siebie w codziennych kontaktach.

Zaletą zastosowania implantu tymczasowego są także:

• Zabezpieczenie rany po ekstrakcji zęba, co pozwala na spokojne jej gojenie.
• W razie powikłań implant tymczasowy można bez szkody zdjąć i leczyć zmiany.
• Stabilizacja pozostałego uzębienia i dziąseł przed zmianami.
• Szybka implantacja zatrzymuje zanik kości wyrostka zębodołowego.

Implantacja natychmiastowa to zabieg, który jest możliwy dzięki wykorzystaniu nowoczesnego sprzętu do diagnostyki (tomograf, skaner wewnątrzustny), wykonania implantu (drukarka 3D) oraz nawigacji komputerowej, dzięki której można precyzyjnie umieścić implant w zębodole. Nowoczesna stomatologia cyfrowa umożliwia znacznie szybsze i dokładniejsze leczenie zębów.

Jednym z warunków dobrze wykonanej protezy jest jej dobre dopasowanie. Ściśle przylegająca proteza jest stabilna, nie ociera, a jedzenie nie dostaje się pod nią. Z czasem jednak proteza przestaje przylegać. Na szczęście nie oznacza to od razu, że trzeba ją wymienić. Czasem wystarczy wykonać zabieg podścielenia protezy. Ile trwa podścielenie protezy i dlaczego jest konieczne?

Podścielenie protezy zamiast nowej

Protezę należy wymieniać co 3 – 5 lat, ale poluzowaniu może ulec znacznie wcześniej. Jedna część klasycznej protezy akrylowej wybieranej najczęściej przez pacjentów to koszt minimum 600 zł. Żeby ominąć konieczność wcześniejszej wymiany protezy na nową, w celu unieruchomienia stosuje się podścielenie protezy, czyli nałożenie warstwy akrylu lub silikonu na powierzchnię ruchomą, tak żeby ponownie dopasować ją do podłoża. To zadanie dla protetyka i w żadnym wypadku nie należy naprawiać protezy samemu. Koszt takiego zabiegu waha się pomiędzy 300 – 500 zł w zależności od rodzaju użytego materiału, ale także rozległości napraw.

Ile trwa podścielenie protezy zębowej?

Jeżeli poprawki na protezie są niewielkie, protetyk może wykonać je od ręki podczas jednej wizyty w gabinecie. Kiedy prace są bardziej rozległe, konieczne będzie oddanie protezy do pracowni protetycznej.

Niedopasowana proteza jest przede wszystkim bardzo niewygodna w użytkowaniu. O protezę należy dbać m. in. poprzez częste kontrole u protetyka, który z pewnością zauważy, że nie przylega tak, jak powinna. Im szybciej trafi do naprawy tym mniejsze ubytki, ale także niższy koszt naprawy.

Zastosowanie szyny relaksacyjnej to metoda terapeutyczna wspomagająca leczenie ortodontyczne. Jak sama nazwa wskazuje, jej zadaniem jest rozluźnienie mięśni szczęki i żuchwy. Komu stomatolog może zalecić stosowanie szyny relaksacyjnej i w jakich przypadkach?

Jakie są przyczyny napiętych mięśni żuchwy i kiedy pomoże szyna relaksacyjna?

Przyczyn spiętych mięśni żuchwy może być kilka. Dlatego stosując szynę relaksacyjną, warto skupić się przede wszystkim na wyeliminowaniu przyczyn powstania problemu.

✔ Szynę relaksacyjną stomatolodzy zalecają najczęściej pacjentom z bruksizmem. Problem bruksizmu, czyli mimowolnego zaciskania szczęki dotyka coraz więcej osób. Zaciskanie zębów i mięśni twarzy to reakcja na stres.

✔ Szynę stosuje się jako terapia szczękościsku, którego podłożem  mogą być zarówno zaburzenia neurologiczne, stany zapalne czy trauma.

✔ Szyna relaksacyjna utrwala efekty leczenia ortodontycznego. Jest też zalecana po zabiegach stomatologicznych, ponieważ pomaga pacjentowi utrzymać szczękę w prawidłowej pozycji.

Jak wygląda szyna relaksacyjna i jakie są jej rodzaje?

Szyna relaksacyjna to przeźroczysta nakładka na zęby. Jej zadaniem jest zmniejszenie dyskomfortu wynikającego z zaciskania mięśni szczęki i żuchwy. Zapobiega konsekwencjom takim jak zgrzytanie zębami, ścieranie się uzębienia, a także bóle głowy i inne dolegliwości wynikające z długotrwałego napięcia męśni.

Na rynku dostępne są dwa rodzaje szyn relaksacyjnych:

• Szyny relaksacyjne twarde.

Profesjonalnie wykonane na zlecenie stomatologa. Dopasowane do indywidualnego pacjenta. Są trwałe, wykonane na podstawie wycisku w pracowni protetycznej z niepowodującego uczulenia materiału. Spełniają doskonale swoje zadanie. Ich cena jest wyższa, za to pacjent ma pewność, że nakładka jest dostosowana do jego schorzenia i na pewno mu nie zaszkodzi.

• Szyny relaksacyjne miękkie.

To uniwersalna nakładka do kupienia w aptece. Zanurza się ją w ciepłej wodzie, co zwiększa jej elastyczność. Zmiękczoną nakłada się na zęby i czeka aż stwardnieje dopasowując się do kształtu uzębienia. Nieprawidłowo użyta może pogłębiać problem zamiast go leczyć.

Kiedy zakładać szynę relaksacyjną i jak długo ją stosować?

W celach terapeutycznych szyna relaksacyjna może być stosowana tak długo, aż pacjent pozbędzie się przyczyn i objawów, przed którymi chroni go nakładka. Może to potrwać nawet kilka miesięcy. Tym bardziej ważne są jakość i trwałość produktu.

Szynę relaksacyjną zakłada się najczęściej na noc. W niektórych przypadkach ortodonta może zalecić noszenie jej całą dobę.

Do noszenia szyny relaksacyjnej zazwyczaj pacjent musi się przyzwyczaić. Pierwsze efekty (zmniejszenie ucisku) zwykle zachęcają pacjentów do regularnego używania szyny relaksacyjnej. Należy pamiętać o zachowaniu higieny i starannym czyszczeniu nakładki, żeby zapobiec powstawaniu próchnicy.

Wyrwałeś zęba, odetchnąłeś z ulgą, tymczasem pojawił się nieprzewidziany problem? Rana nie goi się, jak należy i odczuwasz duży dyskomfort w jamie ustnej? To może być suchy zębodół. Sprawdź, jakie są jego objawy, jak go uniknąć i jak leczyć?

Co to jest suchy zębodół?

W normalnych warunkach po ekstrakcji zęba w powstałej ranie, która jest zupełnie naturalnym zjawiskiem, robi się skrzep. Chroni on ranę przed infekcją, która mogłaby pojawić się na skutek gromadzenia się we wgłębieniu resztek pokarmów. Przyspiesza też cały proces gojenia. Skrzep stopniowo zastępowany jest przez świeżą zabliźnioną tkankę i zanika. Suchy zębodół to stan, kiedy na miejscu po wyrwaniu zęba nie powstał skrzep i w związku z tym na niczym niechronionej ranie pojawia się bolesny stan zapalny.

Przyczyny powstania suchego zębodołu

Bezpośrednią przyczyną powstania suchego zębodołu jest brak naturalnie wytworzonego skrzepu zabezpieczającego ranę. Kiedy po zabiegu ekstrakcji zęba otrzymujesz od lekarza zalecenia, to naprawdę jest ku temu powód, żeby je stosować. Zarówno zbyt wczesne spożycie posiłku, picie, płukanie ust, jak i palenie może spowodować, że skrzep zostanie wypłukany, wyrwany z zębodołu. Nieświadome usunięcie skrzepu przez pacjenta zdarza się najczęściej. Skrzep może też się nie wytworzyć z powodu chorób organizmu: cukrzycy, nowotworu, innego stanu zapalnego, infekcji.

Czym objawia się suchy zębodół?

Suchy zębodół to powikłanie po wyrwaniu zęba, które w pierwszej fazie objawia się:

• Zaczerwienieniem;
• Nadwrażliwością na dotyk;
• Brzydkim zapachem z ust;

Przy dalszym rozwoju suchego zębodołu objawy mogą się nasilać i pojawiać nowe dolegliwości:

• Pulsujący silny ból promieniujący aż do skroni i ucha;
• Obrzęk, powiększająca się opuchlizna;
• Gorączka;
• Brzydki zapach z ust;
• Krwawienie z rany po zębie;

Objawy najczęściej pojawiają się 2-5 dni po zabiegu ekstrakcji. To czas, kiedy rozwija się stan zapalny.

Jak wygląda leczenie suchego zębodołu?

Z pewnością stan zapalny należy obserwować a ranę pielęgnować. Często suchy zębodół goi się sam. W przypadku nasilenia się objawów należy zwrócić się do stomatologa. Oczyści on ranę, przepisze leki przeciwzapalne a w razie potrzeby antybiotyk. Nieleczony stan zapalny może przerodzić się w bolesny ropień, który trzeba będzie usunąć.

Jak zapobiegać powstaniu stany zapalnego po wyrwaniu zęba?

Po wyrwaniu zęba najlepiej zastosuj się do zaleceń dentysty. Nie pij i nie jedz przez 2 godziny po zabiegu, potem napoje pij przez słomkę. Unikaj wysiłku fizycznego i przegrzania organizmu (opalanie się, sauna, gorące potrawy i napoje). Przez kolejną dobę wstrzymaj się ze szczotkowaniem zębów i przepłukiwaniem jamy ustnej, unikaj palenia papierosów. Te czynności powinny wystarczyć, żeby wytworzył się skrzep i rozpoczęło się prawidłowe gojenie rany. 

Aparat ortodontyczny na zębach zwykle zwraca uwagę. Jego właściciel musi się do tego przyzwyczaić. Czy kolorowe gumki mają go jeszcze bardziej podkreślać? Gumki ortodontyczne pełnią zupełnie inną funkcję. Sprawdź, po co w aparacie ortodontycznym potrzebne są gumki i jakie są ich rodzaje?

Za co odpowiadają gumki w aparacie ortodontycznym?

Aparat ortodontyczny to wieloelementowa konstrukcja, której zadaniem jest korygowanie zgryzu aż do uzyskania prawidłowego ustawienia. Najważniejsze są względy zdrowotne, krzywy zgryz może być przyczyną wielu chorób i dolegliwości. Względy estetyczne prostych zębów także są niezwykle istotne dla pacjentów.

Każda z części aparatu ortodontycznego spełnia konkretną bardzo istotną rolę w procesie leczenia wad zgryzu. Nic tu nie zostało zamontowane przypadkiem, chociaż kolorowe gumki mogą stwarzać takie wrażenie. Przy aparacie ortodontycznym zwykle stosuje się 2 rodzaje gumek:

Ligatury – to właśnie te barwne gumki, które tak często zwracają uwagę. Sprawiają wrażenie dodatku, ozdoby. W rzeczywistości ich zadaniem jest utrzymanie drutu w zamkach i zapobieganie przemieszczeniom poprzez regulowanie dolnej i górnej części zamka. Kontrolują prawidłowy przebieg leczenia i przyspieszają go. Są wymieniane przez ortodontę podczas wizyty kontrolnej.

Wyciągi ortodontyczne – w niektórych przypadkach ortodonta zleca opcjonalnie stosowanie dodatkowych gumek, które pacjent wymienia sobie samodzielnie kilka razy dziennie. Zdejmuje się je na czas jedzenia i czyszczenia aparatu ortodontycznego. Ich zadaniem jest m.in. wyrównanie zgryzu dolnego z górnym, czy domknięcie szpar.

Kolorowe gumki ortodontyczne – estetyczny akcent aparatu?

Możliwość założenia wielobarwnych gumek cieszy zwłaszcza młodszych pacjentów. Nastolatkowie również lubią podkreślać nimi swoją indywidualność. Wśród dorosłych dominującym kolorem jest różowy (uniwersalny i zlewa się kolorystycznie z dziąsłami), błękitny (optycznie wybiela zęby). Można także wybrać gumki transparentne.

Ze względu na materiał, z którego są wykonane, łatwo ulegają przebarwieniom, w trakcie użytkowania zmienią więc swój odcień. Inny kolor gumek można wybrać dopiero przy najbliższej wizycie kontrolnej, kiedy to gumki ortodontyczne są standardowo wymieniane ze względów higienicznych.

Czy może być aparat bez gumek?

Na rynku dostępne są także aparaty bez gumek. Aparat bezligaturowy jest droższy, a za umiejscowienie aparatu odpowiada inna konstrukcja zamków.

Gumki w aparatach ortodontycznych pełnią przede wszystkim funkcję regulujące mechanizm. Względy estetyczne to miły dodatek. Barwna ozdoba na aparacie ortodontycznym może osłodzić konieczność noszenia go, zwłaszcza dzieciom.

Stomatologia to dziedzina medycyny, na którą składa się bardzo wiele specjalizacji. To oznacza, że jeśli trafisz przykładowo do ortodonty lub chirurga szczękowego, masz pewność, że trafiłeś w ręce osoby, która ma wysoką wiedzę i umiejętności jako stomatolog i dodatkowo w tej konkretnie dziedzinie. Czy w takim razie chirurg szczękowy to wciąż stomatolog, czy może lekarz medycyny? Jaki jest zakres leczenia stomatologa, chirurga stomatologicznego i chirurga szczękowego i do którego z nich wybrać się z konkretnym problemem?

Czym zajmuje się chirurg szczękowy a czym chirurg stomatolog?

Chirurg szczękowy musi mieć ukończoną stomatologię lub studia medyczne. Jego kompetencje są znacznie większe niż stomatologa, który na co dzień diagnozuje problemy z zębami i jamy ustnej i leczy oraz chirurga stomatologicznego. Chirurgia szczękowa to jedna ze specjalizacji dentystycznej, która obejmuje wiedzę zarówno z zakresu medycyny ogólnej, jak i poszczególnych gałęzi stomatologii, onkologii, laryngologii, neurologii. Chirurga szczękowego spotkasz głównie na sali operacyjnej i musisz mieć skierowanie na wizytę u niego. Tę wystawia lekarz rodzinny lub stomatolog.

Chirurgia stomatologiczna zajmuje się:

• Ekstrakcją chirurgiczną zębów, najczęściej usuwaniem ósemek;
• Wszczepianiem implantów;
• Podcinaniem wędzidełka u dzieci;
• Resekcją wierzchołka zęba;
• Usuwaniem cyst i ropni;

Te zabiegi wykonuje się w gabinecie stomatologicznym.

Chirurg szczękowy może wykonywać:

Zabiegi zwykle wykonywane przez chirurga  stomatologicznego , ale przede wszystkim:

• Uszkodzeniami twarzoczaszki z odtwarzaniem tkanki kostnej włącznie;
• Chirurgiczną korektą wad zgryzu;
• Chirurgią plastyczną twarzoczaszki;
• Usuwaniem zmian nowotworowych;
• Bardziej skomplikowanymi zabiegami stomatologicznymi  w obrębie jamy ustnej.

Te zabiegi wymagają leczenia na sali operacyjnej i obecności anestezjologa.

Reasumując działania poszczególnych specjalistów z zakresu stomatologii

Stomatolog to lekarz, który zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem zębów i chorób przyzębia. To taki lekarz pierwszego kontaktu w obszarze jamy ustnej. To właśnie on kieruje do pozostałych specjalistów takich jak chirurg szczękowy lub stomatologiczny.

Chirurg szczękowy to stomatolog, ale ze znacznie większą wiedzą w obrębie wielu specjalistycznych kierunków medycyny. Chirurgia szczękowo-twarzowa to nie to samo co chirurgia stomatologiczna.

Zakres leczenia w chirurgii stomatologicznej obejmuje łagodniejsze przypadki i zmiany chorobowe tylko w obrębie jamy ustnej. Natomiast wiedza i doświadczenie chirurga szczękowego pozwalają na przeprowadzanie skomplikowanych operacji w zakresie całej twarzoczaszki. 

Pierwsze zęby mleczne pojawiają się między 6 a 8 miesiącem życia. W wieku około 2,5 lat dziecko zazwyczaj ma już komplet zębów mlecznych. Zaczynają wypadać około 6 roku życia. Żeby ząbki przetrwały w dobrym stanie te kilka lat intensywnego użytkowania trzeba o nie dbać, a jeśli pojawi się potrzeba także leczyć.

Dlaczego mleczaki trzeba leczyć?

Zęby mleczne są znacznie delikatniejsze strukturalnie niż zęby stałe. Słabiej zmineralizowane, z mniej odporną warstwą szkliwa są znacznie bardziej podatne na choroby i dlatego wymagają troskliwej uwagi. Zęby mleczne pełnią ważne funkcje:

• • Umożliwiają dziecku naukę prawidłowego gryzienia. Dobrze rozdrobniony pokarm zapobiega powstawaniu późniejszym problemom ze strony układu pokarmowego.

• • Robią miejsce przyszłym zębom stałym, od nich zależy prawidłowy rozwój zgryzu.

• • Umożliwiają dziecku naukę mówienia. Braki w uzębieniu mogą skutkować wadami wymowy i trudnościami logopedycznymi.

• • Najczęstszą przyczyną leczenia mleczaków jest próchnica, która jest chorobą zakaźną. Nieleczona próchnica zakazi zęby stałe, dlatego tak ważne jest, żeby pozbyć się stanów zapalnych od razu. 

Jak leczyć zęby mleczne?

Mali pacjenci są wymagający. Są wrażliwi i mają znacznie mniejszy próg bólu. Do tego zwykle dochodzi strach związany z nietypową dla nich sytuacją, jaką z reguły jest wizyta u lekarza lub stomatologa. Żeby uniknąć niepotrzebnej traumy na przyszłość, podczas leczenia dzieci należy zadbać o ich poczucie bezpieczeństwa oraz minimalizować dyskomfort i ból.

Metody leczenia małych pacjentów bez bólu są coraz lepsze. Na start dziecku można podać znieczulenie w postaci żelu lub poprzez komputerowe znieczulenie bezpośrednio do dziąsła.

Same metody opracowania zęba niekoniecznie wymagają użycia wiertła.

• • Do leczenia używa się lasera, który w przypadku walki z próchnicą działa dokładnie w miejscu pojawienia się stanu zapalnego nie naruszając zdrowych tkanek tuż obok. Jego działanie jest bezbolesne.

• • Do zwalczania bakterii próchniczych można użyć ozonowania, które dezynfekuje powierzchnię zębów i przestrzenie między zębowe zapobiegając pojawianiu się stanów zapalnych.

• • Zakażoną próchnicą tkankę można ścierać przy pomocy wody z tlenkiem glinu aplikowanym na zęba pod wysokim ciśnieniem. Abrazja powietrzna wystarczająco dokładnie czyści zmiany próchnicowe i jest stosowana z dobrym efektem w gabinetach stomatologicznych.

Profilaktyka zamiast leczenia

Najlepszym sposobem na uniknięcie bólu i stresu związanego z leczeniem zębów jest profilaktyka. Nauczenie dziecka, że trzeba każdego dnia dbać o higienę jamy ustnej, przełoży się na dobry nawyk w przyszłości, kiedy już pojawią się zęby stałe. Warto także zadbać o prawidłową dietę dziecka, unikać w niej nadmiaru cukru, który jest głównym sprawcą próchnicy. Małe ząbki można wzmacniać fluoryzacją lub lapisowaniem, impregnując je preparatem bakteriobójczym. Ważne są także kontrole u stomatologa w celu szybkiego zareagowania w razie pojawienia się jakichkolwiek problemów z ząbkami. 

Czy mogą zapobiegać chorobom jamy ustnej?

Probiotyki kojarzą się nam głównie osłoną dla jelit. Czy mogą wspomóc w regeneracji nie tylko florę bakteryjną przewodu pokarmowego, ale także jamy ustnej? Naukowcy twierdzą, że tak. Jakie probiotyki mają zastosowanie w profilaktyce próchnicy?

Czym są probiotyki i dlaczego warto korzystać z ich działania?

Probiotyki to starannie dobrane żywe mikroorganizmy bakterii lub drożdży, które zaaplikowane w odpowiedniej dawce kolonizują się w jelitach i mają dobroczynny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu, nie tylko samego układu pokarmowego.

Probiotyki włączamy do diety wtedy, gdy pojawiają się problemy ze strony układu pokarmowego, najczęściej po antybiotykoterapii. Antybiotyk ma za zadanie zniszczyć bakterie chorobotwórcze w naszym organizmie, ale niszczy wszystkie, także te dobre bakterie. Konieczne jest wtedy odbudowanie flory bakteryjnej przewodu pokarmowego i w tym celu stosuje się probiotyki.

Najprostszym probiotykiem, jaki możemy sobie zaaplikować, są bakterie fermentujące mleko, obecne w jogurtach i kefirze. Powinien to być jogurt naturalny, bez dodatków cukru, zawierający minimum 10 mln jednostek Bifidobacterium lub 100 mln jednostek Lactobacillus.

Probiotyki apteczne są dostępne bez recepty, łatwe do podania w kapsułkach, kroplach. Czemu zatem nie wspomóc organizmu probiotykami?

Jak probiotyki wpływają na choroby jamy ustnej?

W jamie ustnej człowieka bytuje sobie ponad 700 gatunków bakterii. Nie wszystkie są złe, niektóre są wręcz niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, tak samo, jak w całym organizmie człowieka. Jednak, kiedy odsetek tych powodujących choroby takie jak próchnica, halitoza, choroby przyzębia przeważają, zaczyna rozwijać się jednostka chorobowa. Próchnica pojawia się, kiedy w wyniku nadmiernej ilości węglowodanów w diecie następuje ich skumulowana fermentacja, a w konsekwencji spada pH w jamie ustnej. Bariera ochronna opada i pojawia się zakażenie.

Naukowcy odkryli, że probiotyki takie jak Lactobacillus i Bifidobacterium wspomagają profilaktykę nie tylko próchnicy. Namnażając się, wypierają kolonie bakterii chorobotwórczych w tym powodujących próchnicę (m.in. Streptococcus mutans). W jamie ustnej działają podobnie jak w przewodzie pokarmowym, neutralizują, wspomagają reakcje obronne organizmu, wzmacniają.

Probiotyki są stosunkowo bezpieczne. Oczywiście zawsze najlepiej używać leków po konsultacji z lekarzem, który dodatkowo określi, który szczep bakterii będzie najbardziej odpowiedni. Probiotyki to wsparcie organizmu, ale nie może zastąpić leczenia stomatologicznego zębów zakażonych próchnicą. Zwłaszcza że próchnica jest infekcją bakteryjną, zakaźną i nieleczona nie tylko będzie się rozwijać, ale przenosić na kolejne zęby i kolejnych pacjentów. O konsekwencjach nieleczenia zębów możesz poczytać więcej.

Czy proteza zębowa może wywołać alergię? Niestety tak. To zależy, z czego została zrobiona. Na co zwrócić uwagę przy wyborze protezy dla alergika? Które materiały na protezę będą bezpieczne?

Najczęściej uczulające materiały stosowane w protezach zębowych

Jakie materiały stomatologiczne mogą Cię uczulić w przypadku protez zębowych? Najczęściej protezy zębowe wykonywane są z akrylanów, czyli syntetycznych żywic termoplastycznych. Są praktyczne i kuszą pacjentów rozsądną ceną. Niestety ten materiał może wywołać alergię podobnie jak elementy metalowe.

Każdy alergik ma świadomość, że może się pojawić u niego reakcja uczuleniowa w kontakcie z nowym alergenem. Dlatego, jeśli masz alergię na cokolwiek, powinieneś powiedzieć o tym stomatologowi lub protetykowi, ponieważ prawdopodobieństwo uczulenia na akrylany lub metale wzrasta.

Podejrzewasz uczulenie na któryś z materiałów wykorzystywanych do wykonywania protez zębowych? Możesz wykonać wcześniej testy płatkowe na związki chemiczne.

Objawy uczulenia kontaktowego z materiałem stomatologicznym

Tego typu uczulenia nazywane jest kontaktowym, ponieważ objawy pojawiają się po bezpośrednim kontakcie alergenu w materiale ze skórą. Występują rzadko. Może pojawić się całe spektrum typowych reakcji alergicznych jak zaczerwienienie, pokrzywka, pieczenie, świąd aż po ból. Także katar, kichanie czy duszności.

W takim przypadku konieczna będzie konsultacja z protetykiem czy stomatologiem. Chwilowo objawy mogą złagodzić leki antyhistaminowe, docelowo jednak trzeba będzie zmienić protezę na inną wykonaną z materiałów obojętnych dla ciała.

Materiały obojętne, hipoalergiczne i biokompatybilne w protetyce – z czego proteza dla alergika?

Alternatywą dla alergików mogą być protezy ruchome akronowe, nylonowe lub acetalowe. Lekkie, wytrzymałe, odporne na uszkodzenia i dobrze imitujące naturalne uzębienie.

Dobrym rozwiązaniem mogą też być uzupełnienia stałe jak korony i mosty oraz implanty. Tu stosuje się biokompatybilny i niewywołujący uczuleń tytan, cyrkon czy porcelanę. Ważne, żeby nie były na podbudowie metalowej. Uzupełnienia te są bardzo trwałe i estetyczne. Pacjenci doceniają też wysoki komfort ich użytkowania. Takie rozwiązanie jest jednak dużo bardziej kosztowne niż popularne protezy ruchome.

Na rynku jest duży wybór zarówno materiałów do wykonywania protez zębowych, jak i rodzajów protez. Użycie niektórych z nich warunkuje aktualny stan uzębienia w jamie ustnej. Z pewnością jednak protetyk może zaproponować pacjentowi z alergią inny rodzaj materiałów bezpieczny dla niego i niekoniecznie najdroższy na rynku. 

Perły Epsteina to rodzaj niegroźnych torbieli dziąsłowych w jamie ustnej. Mogą pojawić się u noworodków i dzieci do 1 r.ż. nigdy u dorosłych. Nie są powodem do niepokoju, ale ze względu na wygląd często wzbudzają obawy u rodziców małego dziecka. Skąd się biorą i czym są perły Epsteina? Jak je rozpoznać i co należy z nimi zrobić?

Jak wyglądają perły Epsteina?

Te łagodne zmiany fizjologiczne powstają podczas życia płodowego i są pozostałością zgromadzonej wtedy tkanki nabłonkowej. Perły Epsteina to małe cysty o wielkości 1-3 cm. Są wypełnione keratyną. Pojawiają się na błonach śluzowych na styku podniebienia twardego. Są gładkie i błyszczące w kolorze białym lub żółtawym. Wyglądem przypominają perełki, a po raz pierwszy opisał je w 1880 roku czeski pediatra Alois Epstein. Finezyjna nazwa to połączenie charakterystycznego wyglądu zmian i nazwiska lekarza, który je zdiagnozował.

Grudek może być kilka lub kilkanaście i pozostają cały czas tej samej wielkości. Wielu rodziców ich nie zauważa wcale. Czasem mylnie bierze się je za pozostałości przetrawionego mleka lub zaczątki ząbków.

Czy należy diagnozować perły Epsteina u pediatry?

Każdą zmianę u małego dziecka, która nas niepokoi najlepiej skonsultować z lekarzem pediatrą, który z pewnością ma wiedzę o stomatologii dziecięcej w tym zakresie.

Perły Epsteina nie są groźne i nie wymagają żadnego leczenia. Można je jednak pomylić z bolesnymi aftami, pleśniawkami czy grzybicą oraz innymi uszkodzeniami podniebienia. Konsultacja z lekarzem dentystą lub pediatrą jest dobrym kierunkiem działania. Jeśli konieczne będzie leczenie pozwoli to odpowiednio wcześnie zareagować. Jeśli lekarz potwierdzi, że zmiany to perły Epsteina wykluczy ewentualne zagrożenie i upewni opiekuna, że dziecko rozwija się prawidłowo. Pleśniawki i afty są bardzo bolesną zmianą, którą dziecko z pewnością zasygnalizuje płaczem, rozdrażnieniem i niechęcią do jedzenia. Perły Epsteina nie powodują żadnego dyskomfortu podczas jedzenia, nie bolą, zupełnie maluchowi nie przeszkadzają.

Czego nie należy robić z perłami Epsteina?

Lekarz stomatolog podczas konsultacji z pewnością wyjaśni dokładnie, co można a czego nie należy robić w przypadku pojawienia się zmian w jamie ustnej dziecka. W przypadku pereł Epsteina żadnym wypadku nie należy tych torbieli wyciskać, nacinać czy usuwać. To nie tylko sprawi dziecku niepotrzebny ból, ale może spowodować zakażenie bakteryjne w jamie ustnej. Perły Epsteina znikną samoistnie, złuszczą się w ciągu 2 do 5-ciu miesięcy. W tym czasie można je delikatnie rozmasowywać, dawać maluchowi gryzak, którym sam będzie je pocierał i dbać o higienę jamy ustnej niemowlaka.

Ortotropia inaczej leczenie posturalne, to metoda wczesnego leczenia i zapobiegania rozwijania się wad zgryzu u dzieci. Zakłada, że ingerencja chirurgiczna nie zawsze jest konieczna, a wady zgryzu nabyte w wyniku nieprawidłowych nawyków można wyeliminować odpowiednim treningiem twarzoczaszki.

Wśród dzieci wiele wad zgryzu rzeczywiście wynika ze złych nawyków w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcy. Na krzywy zgryz mają m.in. wpływ:

• Zbyt długie korzystanie ze smoczka i picie z butelki ze smoczkiem.
• Błędy we wprowadzaniu pokarmów stałych.
• Zbyt długie karmienie dziecka w pozycji leżącej.
• Nieleczona próchnica u dzieci i ubytki zębów.
• Gryzienie przedmiotów.
• Ssanie kciuka.
• Niedobór witaminy D.

Na czym polega ortotropia?

Celem leczenia ortotropicznego jest:

• Nieinwazyjne zatrzymanie rozwoju wad zgryzu.
• Leczenie już nabytych wad.
• Ukierunkowanie prawidłowego rozwoju mięśni i kości twarzoczaszki oraz łuków zębowych.
• Trening prawidłowej postawy jamy ustnej.

Metodę tę ortodonci zalecają na etapie, kiedy następuje największy rozwój i zmiany w twarzy dziecka, czyli między około 6 a 12 rokiem życia. Czasem wcześniej. Kości i stawy są wtedy bardziej plastyczne i podatne na zmiany.

Podstawą leczenia jest noszenie aparatu treningowego Bioblok, który zdejmuje się tylko podczas jedzenia i czyszczenia. Aparat wymusza prawidłową postawę jamy ustnej (ułożenie języka, napięcie mięśni). Oprócz aparatu należy ćwiczyć prawidłową postawę jamy ustnej, żeby stała się ona nawykiem i przychodziła w naturalny sposób.

Czym jest trening prawidłowej postawy jamy ustnej?

Ćwiczenia GOP-ex – Good Oral Posture Exercises to łatwe ćwiczenia, których siła tkwi w powtarzalności. Należy pilnować, żeby:

• Usta pozostawały zamknięte w pozycji spoczynkowej, a dziecko oddychało przez nos. Prawidłowe oddychanie wpływa na jakościowy sen, dotlenienie organizmu i ogranicza infekcje wirusowe.
• Łuki zębowe w spoczynku lekko się stykały, a język w całości pozostawał na podniebieniu.
• Dziecko umiało prawidłowo przełykać ślinę, bez ruchu mięśni mimicznych. To wspiera także prawidłowy rozwój aparatu mowy.
• Prawidłowo i dokładnie żuło pokarmy twarde, co przekłada się na brak problemów żołądkowych.
• Dbało o prawidłową postawę całego ciała podczas siedzenia, stania, codziennych czynności.

Dlaczego warto rozpocząć leczenie tą metodą?

Dzięki wdrożeniu ortotropii do leczenia ortodontycznego dziecka mamy szansę:

• Zatrzymać i odwrócić postępujące wady zgryzu nabyte.
• Uniknąć konsekwencji rozwijających się wad zgryzu takich jak problemy logopedyczne i laryngologiczne, psucie się zębów, rozwój próchnicy.
• Zadbać o ładny i proporcjonalny wygląd twarzy.
• Uniknąć zabiegów chirurgicznych.

Leczenie wymaga od małego pacjenta i jego opiekunów świadomego działania, zaangażowania i konsekwencji, ponieważ proces trwa kilka lat. 

Leczenie zębów bez bólu? Ależ oczywiście. I to już od momentu podania znieczulenia. Dzięki zastosowaniu nowoczesnej technologii znieczulenia komputerowego pacjent już na etapie jego podawania nie odczuwa niepotrzebnego i stresującego dyskomfortu. Jak wygląda podanie znieczulenia przy zastosowaniu specjalistycznego sprzętu i czym się różni od tradycyjnej strzykawki?

Na czym polega znieczulenie komputerowe?

Tradycyjną strzykawkę z igłą, której boi się tak wielu małych i dużych pacjentów, zastąpił aplikator. Wygląda jak długopis zakończony igłą. Taki widok jest znacznie lepiej przyjmowany przez pacjentów niż owiana złą sławą strzykawka. Aplikator połączony jest z komputerem. Urządzenie do znieczulenia komputerowego Calaject zaprogramowane jest tak, żeby delikatnie i precyzyjnie podać środek znieczulający. Różne tryby pracy pozwalają dostosować aplikację preparatu do rodzaju znieczulenia. Komputer monitoruje ciśnienie podawanego preparatu i dostosowuje szybkość wtłaczania. W ten sposób niweluje się opór tkanek na przyjmowaną dawkę znieczulenia, a samo podanie staje się bezbolesne.

Czym różni się znieczulenie tradycyjne od znieczulenia komputerowego?

Tradycyjne wstrzykiwanie środka znieczulającego jest obarczone ludzkim błędem i zależne od umiejętności podającego znieczulenie. Przy strzykawce z igłą trudno kontrolować tempo przepływu a tym samym opór, który stawiają tkanki na dawkę substancji. Stąd z tradycyjnym znieczuleniu nieprzyjemne uczucie rozpierania w miejscu wstrzykiwania i późniejsze drętwienie znieczulonego miejsca. Przy znieczuleniu komputerowym te parametry są monitorowane i dostosowywane.

Dla pracowników gabinetu stomatologicznego komputerowe znieczulenie Calaject to szereg zalet:

• Zmienia nastawienie pacjenta już od początku wizyty. Pacjent jest spokojniejszy i chętniej korzysta z usług stomatologa.
• Precyzyjnie podana dawka znieczulenia nie powoduje dyskomfortu i spełnia swoje zadanie – znieczula.
• Urządzenie jest niewielkie, mobilne i bezprzewodowe, a więc bardzo praktyczne.
• Korzystanie z urządzenia do znieczulenia komputerowego jest bardzo intuicyjne. Znacznie łatwiejsze niż kontrolowanie strzykawki tradycyjnej.

Urządzenie do znieczulenia komputerowego Calaject – gwarancja bezbolesnego leczenia

Calaject to niewielkich rozmiarów bezprzewodowe urządzenie do znieczulenia komputerowego. Wykonane przez duńską firmę Ronvig, która specjalizuje się w systemach znieczuleń od wielu lat. Produkt ten zdecydowanie odmienił nie tylko pracę w samych gabinetach. Przede wszystkim wpłynął na pozytywne wrażenia pacjentów dotyczące bezbolesnego leczenia od samego początku wizyty u dentysty. 

Czy Polacy dbają o swoje zęby? Ze statystyk wynika, że niestety nie. Ponad 90% Polaków jest zakażona próchnicą. Ogromna ilość Polaków cierpi z powodu chorób przyzębia i zmaga się z różnego rodzaju bólem pochodzącym od zębów. Duża większość zupełnie nic z tym nie robi. Nie tylko nie czyści zębów, ale także ignoruje ból i przeciągający się stan zapalny. Choroby rozprzestrzeniają się bardzo szybko nie tylko u pojedynczego pacjenta, ale w całym społeczeństwie. Jakie mogą być konsekwencje zaniedbania leczenia zębów?

Wysoki koszt leczenia specjalistycznego

Im bardziej zniszczone i zaniedbane zęby, tym więcej czasu trzeba będzie spędzić w gabinecie dentystycznym. Zwiększa się też automatycznie koszt. Mocno zepsute zęby wymagać będą najprawdopodobniej bardziej specjalistycznego leczenia, a takie zabiegi nie są zazwyczaj refundowane. To oczywiście jeszcze bardziej zniechęca pacjentów do umówienia się na badanie.

Regularne wizyty u dentysty są bardzo ważne. Podczas profilaktycznych wizyt stomatolog może wcześnie wykryć i wyleczyć choroby zębów, jamy ustnej i przyzębia, zanim te się rozwiną. A co jeśli pozwolimy się im rozwinąć?

Bezzębne społeczeństwo – wynik wieloletnich zaniedbań leczenia stomatologicznego

Szacuje się, że ryzyko bezzębności dotyczy ponad 4% Polaków w wieku średnim i wzrasta do 25% u osób powyżej 65 roku życia. Osoby bez uzębienia to także te, które mają duże ubytki w uzębieniu. Zmagają się z wieloma dodatkowymi problemami.

Nieestetyczny wygląd, kłopoty z mówieniem i jedzeniem.

W wieku średnim wciąż jesteśmy bardzo aktywni zawodowo. Brak uzębienia bardzo obniża szansę na znalezienie pracy.  Głównym powodem jest nieestetyczny wygląd a często także problemy z wyraźnym mówieniem. Taki kandydat jest postrzegany jako osoba leniwa i nieodpowiedzialna, skoro nie potrafi zadbać o swoje ciało w stopniu podstawowym. Dodatkową konsekwencją bezzębności jest problem z jedzeniem. Brak zębów utrudnia przyjmowanie pokarmów stałych. Organizmowi trudno trawić większe ilości nierozdrobnionych kawałków. Pojawiają się więc kłopoty zdrowotne ze strony układu pokarmowego.

Wysokie ryzyko chorób i powikłań od nieleczonych zębów

Choroby układu pokarmowego to nie jedyny efekt nieleczenia zębów.

Zarówno próchnica, jak i choroby przyzębia są głównymi sprawcami wielu powikłań. Rozwijające się zakażenie bakterią próchnicy oraz drobnoustroje wzrastające na nieleczonych zębach są wraz z krwią transportowane do innych części organizmu. Mogą powodować poważne choroby serca, stany zapalne w całym ciele, zmiany miażdżycowe, choroby nerek. Większość pacjentów zupełnie nie łączy tego z fatalnym stanem zębów.

Choroby od zepsutych zębów to ogromny problem społeczeństwa. Nie tylko dorosłych, ale również dzieci. Chore zęby nie powinny być normą. Nie można machnąć ręką i czekać na lepszy moment, żeby wyleczyć ból. Konsekwencje nieleczenia zębów są zbyt poważne.

Stosowanie fluoru to jeden z tematów, wokół którego krążące fakty i mity wprowadzają zamieszanie. Bezpieczny czy szkodliwy? Szczątkowe informacje mogą wzbudzać nieufność. W końcu dotyczą naszego bezpieczeństwa i zdrowia. Zaglądasz do sieci, żeby dowiedzieć się czegoś więcej i natrafiasz na wyraźną informację, że fluor jest toksyczny. Tymczasem stomatolodzy wciąż przypominają nam, jak ważna jest profilaktyka zdrowia zębów. Polecają fluoryzację i regularne stosowanie past z fluorem. Czy fluor jest szkodliwy, czy raczej niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu? 

Pozytywne działanie fluoru – fakty

Fluor nieodłącznie kojarzy się większości z nas z zębami. I rzeczywiście:

• Pomaga w mineralizacji szkliwa, wzmacnia je.
• Skutecznie utrudnia bakteriom namnażanie się w jamie ustnej.
• Ogranicza powstawanie próchnicy.

Odpowiada także za zdrowe kości. Wspiera je na etapie rozwoju, ale także przebudowy w dorosłym życiu. Hamuje zmiany miażdżycowe, działa antynowotworowo. Skoro fluor naturalnie znajduje się w naszym ciele (około 3 mg/kg masy ciała) oznacza, że jest mu niezbędny do różnych procesów. W zależności od wieku i płci zapotrzebowanie na ten pierwiastek jest różne.

Jak fluor trafia do naszych organizmów?

Fluor to pierwiastek naturalnie występujący w organizmie człowieka i jego otoczeniu. Znajduje się w wodzie, w glebie, w powietrzu. Do organizmu dostaje się głównie drogą pokarmową. Większą zawartość fluoru mają np.: herbata, ryby i sery pleśniowe, niektóre rośliny zielone i zboża. Możemy go przyjmować z wodą lub w postaci suplementów. Zawarty jest w większości past do zębów i preparatów do fluoryzacji. W każdym z tych produktów fluor występuje w niewielkich ilościach. W przypadku past do zębów jego działanie jest miejscowe.

Jakie zagrożenia wynikają z nadmiaru fluoru w organizmie?

Fluoroza to stan, gdy poziom fluoru od dłuższego czasu przekracza bezpieczną normę. Dawka toksyczna to ponad 20 mg F/ dobę. Czy w zwykłych warunkach można przekroczyć tę wartość? Najbardziej zagrożone są dzieci, które potrzebują fluoru znacznie mniej. Osoba dorosła, jeśli nie suplementuje fluoru dodatkowo, raczej nie grozi fluoroza. Z różnych względów może się jednak zdarzyć, że bezpieczne normy zostaną przekroczone (zanieczyszczenie środowiska, nadmiar w diecie).

Objawy fluorozy

W pierwszym etapie nadmiar fluoru powoduje widoczne zmiany na zębach w postaci białych plam, potem zażółceń, pękanie szkliwa i wypadania plomb. W dalszej perspektywie zatrucie fluorem może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Uszkadza układ nerwowy, zaburza gospodarkę wapniową, wywołuje stres oksydacyjny narządów, powoduje niewydolność nerek, zaburza pracę wątroby. Są to jednak skrajne przypadki. 

Ryzyko przedawkowania fluoru jest niewielkie. Nie należy obawiać się past z fluorem, czy okresowej fluoryzacji, które zalecają nam stomatolodzy. Fakty są takie, że fluor w bezpiecznych dawkach jest nam niezbędny. Jeśli chcesz mieć pewność, poziom fluoru w organizmie możesz sprawdzić prostym badaniem diagnostycznym z krwi. 

Nowoczesna stomatologia wykorzystuje diagnostykę jako wstęp do późniejszego leczenia zębów. Pantomogram i tomografia zębów to dwa różne badania, ale obydwa mają zobrazować stan jamy ustnej i struktur zębowych pacjenta. Im dokładniej tym lepiej. To badania z wykorzystaniem fal rentgenowskich, szybkie i nieinwazyjne. Czym różni się zdjęcie pantomograficzne zębów od tomografii komputerowej CBTC? Które z nich jest dokładniejsze?

Co to jest pantomogram?

Pantomogram jest klasycznym zdjęciem rentgenowskim stosowanym w dentystyce od dawna. Panoramicznie pokazuje wszystkie zęby dolnego i górnego łuku zębowego w jednym widoku. Obraz zapisany jest na kliszy lub płytce CD. Ten rodzaj badania jest powszechnie stosowany do oceny ogólnego stanu jamy ustnej, przykładowo do:

• Diagnozowania chorób dziąseł.
• Monitorowania postępów leczenia.
• Przed planowaną ekstrakcją zęba.
• Przy ocenie postępu parodontozy i próchnicy.

Pantomogram jest szybki i wygodny dla pacjenta. Wymaga tylko jednego zdjęcia rentgenowskiego.

Czym jest tomografia zębów?

Tomografia zębów to zdecydowanie bardziej zaawansowane badanie radiologiczne, dlatego droższe. Wykorzystuje ono technologię komputerową do uzyskania szczegółowego obrazu przekroju struktur stomatologicznych. Aparat wykonuje serię zdjęć, które trafiają do analizy komputerowej. W ten sposób powstaje bardzo dokładny obraz tkanek i kości. Tomografia pozwala lekarzowi zobaczyć kości szczęki i żuchwy, korzenie zębów oraz tkanki miękkie wokół nich w perspektywie 3D. Obraz ten można wykorzystać na różne sposoby. Nie tylko do dokładnego obejrzenia stanu jamy ustnej, ale także do stworzenia modeli protezy, implantu, zaplanowania leczenia. Zazwyczaj tomografię komputerową zębów zleca się:

• Przy rozległym leczeniu kanałowym.
• W leczeniu protetycznym i implantologicznym.
• Do diagnozy zaburzeń.
• Przed zabiegami chirurgicznymi.

Jakie korzyści przyniesie stosowanie płytki przedsionkowej u dziecka?

Jedno i drugie badanie wykonuje się na zlecenie stomatologa. Wymagane jest skierowanie, ponieważ nadmierna ekspozycja na promienie rentgena jest szkodliwa i powinna być kontrolowana przez lekarza. Ilość promieniowania podczas pojedynczej diagnozy jest znikoma i nie zagraża pacjentowi. Natomiast obraz, który otrzymuje dentysta, jest nieoceniony podczas leczenia.

Stomatolog będzie wiedział najlepiej, kiedy do diagnozy wystarczy badanie pantomograficzne, a kiedy konieczne będzie bardziej szczegółowy obraz z tomografii CBTC. 

Samo badanie nie trwa długo i nie wymaga specjalnych przygotowań. Konieczne jest zdjęcie tuż przed badaniem wszelkich ozdób, biżuterii, także protez. Pacjent przez chwilę powinien stać bez ruchu. Pantomogram jest dosyć powszechnym obrazem jamy ustnej, którego wykonanie zleca nam dentysta, zanim zacznie leczenie. Gdy takie zdjęcie to za mało zleca tomografię zębów. 

Ssanie smoczka lub palca sprawiły, że u Twojego dziecka pojawiły się niepokojące zmiany, może nawet niewielkie wady zgryzu? Chcesz wspomóc prawidłowy rozwój zębów i aparatu mowy swojego dziecka, wyeliminować błędne nawyki? Możesz wspomóc ten etap korektorem wad zgryzu w postaci płytki przedsionkowej. Czym jest płytka przedsionkowa i w jakim celu się ją stosuje?

Co to jest płytka przedsionkowa?

Płytka przedsionkowa nazywana jest również smoczkiem korekcyjnym, ponieważ jego zewnętrzna część to uchwyt przypominająca zwykły smoczek. To nakładka dopasowana do łuku zębów. W zależności od funkcji, które ma spełniać, może mieć kuleczkę lub inną zaporę językową od wewnętrznej strony aparatu. Zrobiona jest z plastiku bądź silikonu. Jest odpowiednio sztywna i elastyczna jednocześnie. Stosowana jest u dzieci nawet poniżej trzeciego roku życia jako pierwszy aparat korekcyjny lub aparat ortodontyczny treningowy. Najczęściej zalecana jest między 3-7 rokiem życia, do momentu pojawienia się zębów stałych. Poszczególne płytki różnią się ze względu na rodzaj zapory językowej i rozmiar:

Rozmiar 1 – dla dzieci poniżej 3 r ż.

Rozmiar 2 – dla dzieci w wieku 3 – 5 lat.

Rozmiar 3 – dla dzieci 5 – 7 lat.

Jak działa płytka przedsionkowa?

Konstrukcja płytki przedsionkowej sprawia, że:

• Język układa się w prawidłowy sposób w jamie ustnej.
• Trenowane są mięśnie szczęki i żuchwy.
• Korygowane są lekkie wady zgryzu.

To podstawowe elementy, które są bezpośrednio odpowiedzialne za prawidłowy zgryz, rozwinięty aparat mowy, a pośrednio także za sprawnie działający układ oddechowy i pokarmowy.

Jakie korzyści przyniesie stosowanie płytki przedsionkowej u dziecka?

• Wspomaga oduczanie ssania smoczka, palca czy picia z butelki ze smoczkiem.
• Wspiera naukę mowy i prawidłową wymowę. Zapobiega późniejszym problemom logopedycznym.
• Wspiera naukę jedzenia pokarmów stałych i prawidłowego przeżuwania – ważne dla zdrowego układu pokarmowego i budowania nawyków żywieniowych.
• Uczy oddychania nosem, które jest ważne w ochronie dróg oddechowych przed chorobami.
• Koryguje niewielkie wady zgryzu.
• Wpiera prawidłowe kształtowanie się zgryzu.

Gdzie kupić płytkę przedsionkową?

Najprawdopodobniej stosowanie płytki przedsionkowej zaleci Twojemu dziecku stomatolog lub ortodonta dziecięcy. Jeśli nie, warto skonsultować z nim ten zakup. Dentysta doradzi, jaki aparat będzie najlepszy dla Twojego dziecka, ze względu na zaistniały problem. Pokaże także, jak prawidłowo go używać. Kupisz go w gabinetach stomatologicznych lub w sklepach z certyfikowanymi akcesoriami stomatologicznymi.

Już od wczesnych lat dziecięcych można skutecznie zapobiegać późniejszym problemom logopedycznym i ortodontycznym. Raz – świadomie budując poprawne nawyki u dziecka. Dwa – wspomagając się korektorami wad zgryzu dla dzieci, takimi jak płytka przedsionkowa.

Ty też odkładasz wizytę u dentysty tak długo, jak to tylko możliwe? Nie jesteś jedyny. Jako pacjenci mamy zazwyczaj cały zestaw wymówek, żeby uniknąć spotkania z dentystą. Sami sobie tym szkodzimy. Dlaczego mimo naszej niechęci stomatolodzy tak niestrudzenie namawiają nas na regularne wizyty w gabinecie? Mają ku temu konkretne powody. Sprawdź dlaczego regularne wizyty u dentysty są takie ważne?

Przyczyny odkładania wizyty u dentysty – jak sobie z nimi radzić?

Masz świadomość, że już stanowczo zbyt długo odkładasz spotkanie z dentystą? Zastanów się, co tak naprawdę cię blokuje? Strach przed wizytą

To chyba najczęstszy z powodów, dla których omijamy gabinet dentystyczny. Tak dzieci, jak i dorośli boją się bólu i nieprzyjemnych odczuć, które kojarzą im się z leczeniem zębów. Niepotrzebnie. Nie nastawiaj się negatywnie. Nowoczesny sprzęt i materiały używane obecnie w gabinetach stomatologicznych znacznie skracają czas leczenia. Znacznie mniejszy jest także dyskomfort odczuwany przy poszczególnych zabiegach. Pamiętaj też, że zawsze możesz poprosić o znieczulenie, także dla dziecka.

Brak czasu

Praca, dom, zajęcia dodatkowe, dni mijają w mgnieniu oka. Wciśnięcie wizyty w już i tak napięty grafik wydaje się wręcz niemożliwe? Na szczęście gabinety stomatologiczne mają bardzo elastyczny czas przyjmowania pacjentów. Zadzwoń i zapytaj o dogodne dla Ciebie terminy. Możesz też umówić się online i samemu wybrać termin i godzinę.

Koszt leczenia

Leczenie stomatologiczne nie jest tanie, zwłaszcza kiedy ingerencja dentysty musi być bardzo zaawansowana. Tym bardziej powinieneś zadbać, żeby nie dopuścić do rozwoju choroby zębów. Podstawowe pakiety, które finansuje NFZ w ramach ubezpieczenia, w dużej mierze skupiają się na profilaktyce i warto z tego skorzystać.

Przecież nic mnie nie boli, więc na pewno nic złego się nie dzieje

Lepiej to sprawdzić i upewnić się w gabinecie stomatologicznym. Ból pojawia się wtedy, gdy problem z zębami jest już dosyć poważny. Zamiast leczenia kanałowego czy ekstrakcji zęba, lepiej regularnie oczyszczać zęby z kamienia i osadu i leczyć niewielkie ubytki.

Dlaczego regularne wizyty u dentysty są ważne dla naszego zdrowia?

Daleko posunięta choroba zębów zbierze swoje żniwo i będzie nie do naprawienia. Dlatego właśnie tak ważne jest, żeby reagować wcześniej. To jest możliwe tylko jeśli regularnie będziemy kontrolować zęby w gabinecie stomatologicznym.

To oszczędność czasu i pieniędzy. Wizyta kontrolna nie trwa długo. Upewnisz się, że masz zdrowe zęby, a w jamie ustnej nie ma niepokojących zmian. W razie czego szybka reakcja pozwoli uniknąć poważniejszych konsekwencji i rozległego bardziej kosztownego leczenia stomatologicznego.

Problemy z zębami mogą skutkować chorobami innych części ciała. O chorobach, które grożą nam od zepsutych zębów, pisaliśmy tu.  

Podczas wizyty kontrolnej stomatolog sprawdzi ogólny stan zębów i jamy ustnej. Jeśli trzeba, zabezpieczy powstałe ubytki. Oczyści zęby z kamienia i osadu, co nada im bielszy wygląd i zapobiegnie namnażaniu się bakterii. Doradzi, jak zadbać o zęby i na co szczególnie zwrócić uwagę w Twoim przypadku.

Kiedy już uświadomisz sobie prawdziwą przyczynę, zrozumiesz, że to tylko wymówka. Zwalcz ją. Znajdź wolny termin i zadbaj o swoje zdrowie zaczynając od jamy ustnej. 

Kwas hialuronowy HA zdobył sobie ugruntowaną pozycję w praktycznie całej medycynie. Stosuje się go zarówno w medycynie estetycznej, ginekologii, okulistyce, ortopedii. Jest składnikiem kosmetyków, leków. W stomatologii wykorzystuje się jego właściwości głównie w periodontologii i chirurgii. W czym dokładnie pomaga zastosowanie kwasu HA w dentystyce?

Jak działa kwas hialuronowy?

Kwas hialuronowy to substancja organiczna, biopolimer, który występuje naturalnie w ciele człowieka, innych ssaków i bakterii. Ma wszędzie taką samą budowę. Ale niestety z wiekiem zmniejsza się jego ilość. Jest biokompatybilny i neutralny.

Jego głównym zadaniem jest wiązanie cząsteczek wody. Dzięki temu wspiera regenerację tkanek, redukuje stany zapalne, zapełnia przestrzenie międzykomórkowe, nadaje tkankom elastyczność. Całkiem sporo istotnych dla medycyny zalet, które można wykorzystać także w stomatologii.

Prosta budowa kwasu hialuronowego

Kwas hialuronowy jest polisacharydem zbudowanym z powtarzających się naprzemiennie wiązań i jednostek disacharydów. Występuje jako: usieciowany, częściowo usieciowany lub nieusieciowany. Różnice między nimi występują w gęstości (masa cząsteczkowa), stopniu wiązania wody (długości tworzonych łańcuchów wiązań), a więc i trwałości. Najbardziej odporny na rozpad jest HA usieciowany. W organizmach żywych występuje pod postacią soli sodowej. Do celów medycznych pozyskuje się go obecnie z wyselekcjonowanych szczepów bakterii.

W stomatologii stosuje się HA nieusieciowany, który ze względu na budowę znacznie łatwiej i szybciej ulega metabolizmowi w ciele człowieka. Działa dokładnie tyle, żeby wspomóc leczenie.

Jak stomatologia wykorzystuje kwas hialuronowy?

Stomatologia korzysta z kwasu Ha wszędzie tam, gdzie w grę wchodzi szybka regeneracja tkanek po zabiegach, zapobieganie infekcjom, leczenie już powstałych stanów zapalnych oraz działanie bakteriobójcze i nawilżające. W związku z tym można ją wykorzystać podczas:

• Leczenia stanów zapalnych dziąseł, owrzodzeń, aft, liszajów, oparzeń.
• Zabiegów skalingu.
• W leczeniu bruksizmu.
• Przy wszelkich zabiegach chirurgicznych.
• W leczeniu periodontologicznym.
• W stomatologii estetycznej.

Kwas hialuronowy jest składnikiem specjalistycznych past do zębów, płynów do płukania, żelów do samodzielnego użycia. Może być aplikowany przez specjalistę podczas trwania zabiegu, jak i kuracja wspomagająca po zabiegu.

Jak w całej medycynie tak i w stomatologii kwas hialuronowy ma za zadanie przyspieszyć regenerację tkanek i ich gojenie. Tym samym szybciej uzyskać zamierzony efekt i zadbać o zdrowie pacjenta.

Kwasowa erozja szkliwa to proces, który niszczy zewnętrzną warstwę naszych zębów. Szkliwo to zaledwie 2 mm związków nieorganicznych takich jak wapń czy fluor, które całkiem skutecznie opiera się wielu czynnikom. Nie jest jednak niezniszczalne. O kwasowej erozji szkliwa mówimy wtedy, gdy ciągłe działanie kwasów stopniowo rozpuszcza i osłabia szkliwo. Co grozi wtedy naszym zębom?

Przyczyny demineralizacji szkliwa

Sprzymierzeńcem szkliwa jest ślina, której zadaniem jest m.in. i neutralizowanie kwaśnego pH w jamie ustnej. Problem pojawia się, kiedy kwasowość jest stale zbyt wysoka i organizm nie nadąża z jej zobojętnianiem. Kwaśne pH poniżej 5,5 w naszych ustach może powstawać w wyniku:

1. Chorób (refluks żołądka, bulimia, alkoholizm).
2. Złej diety. Tutaj głównymi winowajcami są:

 – Soki owocowe.
 – Napoje gazowane i energetyki.
 – Alkohol.
 – Kawa.
 – Nadmiar cukru w diecie.
 – Produkty w zalewie octowej tzw. marynaty.

Objawy – czy kwasowa erozja szkliwa jest bolesna?

Początkowe objawy są praktycznie niezauważalne i bezbolesne. Erozja szkliwa trwa sobie w najlepsze w ustach nieświadomych niczego osób. Odczuwalne są dopiero konsekwencje, kiedy postępująca erozja zniszczy szkliwo. Zmienia się kolor zębów (zmatowienie), stają się wyraźnie szorstkie pod językiem. Wraz z tymi objawami pojawia się najczęściej nadwrażliwość zębów i ból. Kolejny etap to pęknięcia i ubytki.

Lepiej zapobiegać, zamiast leczyć skutki postępującej erozji szkliwa

Niestety szkliwo nie regeneruje się samo. Raz zniszczone takim pozostanie. Nie znaczy to, że nie mamy jako pacjenci żadnych możliwości leczenia. Najlepsza jest profilaktyka. Możesz zapobiegać postępującej erozji szkliwa:

• Dbaj o dietę bogatą w wapń. Unikaj produktów spożywczych niszczących szkliwo. Komponuj swoje posiłki tak, żeby równoważyć produkty generujące kwasowość. Dąż do równowagi kwasowo – zasadowej.
• Pamiętaj o właściwym nawodnieniu organizmu. Zbyt mała ilość śliny nie zdoła odpowiednio zadbać o właściwą kwasowość w jamie ustnej.
• Dbaj o codzienną higienę jamy ustnej. Regularnie czyść zęby u stomatologa z osadów i kamienia nazębnego.
• Szkliwa nie da się odbudować, ale można je wzmacniać. Zapytaj swojego dentystę jakie preparaty do remineralizacji możesz bezpiecznie stosować. Stosuj pasty do zębów z fluorem.

Kiedy pomoc stomatologa staje się niezbędna

W przypadku pojawienia się większych uszkodzeń konieczne będzie ich uzupełnienie kompozytem światłoczułym, żeby zapobiec rozwijaniu się próchnicy. Pomóc może też lakowanie powierzchni zęba, które zabezpieczy go i nada mu gładkość. 

Szkliwo to jedyna bariera, która chroni nasze zęby przed chorobami. Jest trwałe, ale narażone na nieustanne działanie sił niszczących. Działaj profilaktycznie, żeby jak najdłużej zachować je w nienaruszonym stanie. Regularne wizyty u stomatologa pozwolą odpowiednio szybko zareagować na niezauważalne gołym okiem objawy kwasowej erozji szkliwa.

Zajady to małe pękające ranki w kącikach ust, które są nie tylko nieestetyczne, ale także bolesne. Dlatego, kiedy tylko poczujemy nieprzyjemne objawy, staramy się jak najszybciej ich pozbyć. Warto jednak najpierw znaleźć przyczynę dla których zajady pojawiają się właśnie na naszych ustach. Jak szybko zwalczyć zajady i skąd się właściwie biorą?

Przyczyny powstawania zajadów w kącikach ust

Zajady to inaczej kątowe zapalenie ust. Pojawiają się sporadycznie po jednej lub obydwu stronach jednocześnie. Męczą nas swoją obecnością zazwyczaj przez kilka dni, ale może się zdarzyć, że zakażenie ciągnie się miesiącami. Powodem jest zakażenie drożdżakami lub bakteriami. W wyniku ich działania skóra w kącikach ust jest sucha, pęka i trudno się goi. Zwykłe czynności jak mówienie, jedzenie czy uśmiech powodują ponowne pęknięcie rany. W konsekwencji tworzą się strupy, blizny i owrzodzenia.

W miejscu występowania zajadów drobnoustroje mają doskonałe warunki do namnażania się (ciepło i wilgoć). Kto będzie najbardziej narażony na rozwój patogenów odpowiedzialnych za zajady?

• Osoby z osłabionym organizmem np. cukrzycy, rekonwalescenci po antybiotykoterapii.
• Kobiety w ciąży z niedoborami żelaza i kwasu foliowego.
• Osoby korzystające z protez zębowych i aparatów ortodontycznych, także dzieci ze smoczkami i nadmiernie śliniące się.
• Chorujący na anemię.

Osłabiony chorobą, złą dietą i niedoborami witamin organizm, nie jest w stanie zwalczyć bakterii i grzybów. Zajady to widoczne skutki tej bezradności.

Czym leczyć zajady? Apteczne i domowe sposoby na kątowe zapalenie ust

Bezpośrednio na zajady zaleca się stosować maści z witamin A i E. Także kremy nawilżające i regenerujące (z pantenolem lub aloesem), które nawilżą i uelastycznią skórę oraz zapobiegną jej ponownemu pękaniu. Jednocześnie odżywią podrażnioną tkankę i usuną blizny. Można też stosować maści, które działają antybakteryjnie.

Warto zwrócić uwagę na dietę i suplementować niedobory witamin, zwłaszcza selenu, cynku, witamin z grupy B, witaminy C. Przy nawracającym pojawianiu się zajadów warto skonsultować się z lekarzem, który może wdrożyć kurację przeciwgrzybiczną.

Domowe sposoby na zajady polegają na stosowaniu produktów naturalnych takich jak:

• Okłady z miodu – działają antyseptycznie i wzmacniająco na skórę.
• Czosnek – odkaża, zabija bakterie.
• Okłady z ogórka i aloesu – regenerują, a aloes dodatkowo działa odkażająco.
• Unikanie alkoholu, papierosów i ostrych podrażniających rany przypraw.

Zajady w kącikach ust zwykle oznaczają, że organizm stracił odporność i jest przemęczony. Najlepiej więc skupić się na wzmocnieniu go dietą, unikaniem stresu, alkoholu i niezdrowego jedzenia.

Wybielanie zębów nie przyniesie zadowalających i długotrwałych efektów, jeśli nie wspomożesz tego zabiegu dodatkowymi działaniami. Jak dbać o zęby po wybielaniu, żeby na dłużej utrzymał się wymarzony efekt? Między innymi dietą. Czym jest biała dieta i jakie są jej zasady?

Dlaczego stosuje się białą dietę po wybielaniu zębów i jak długo powinna trwać?

Proces wybielania, a dokładniej substancje chemiczne, których się podczas zabiegu używa, sprawiają, że tak zęby, jak i dziąsła przez kilka dni są nadwrażliwe. Pacjent może odczuwać delikatny dyskomfort zwłaszcza podczas jedzenia zimnych, kwaśnych czy ostrych produktów. To skłania do unikania ich.
Ta nadwrażliwość sprawia także, że są one bardziej podatne w tym czasie na pochłanianie barwników ze spożywanych produktów. Jak długo? To zależy w dużej mierze od zastosowanej metody wybielania zębów. W Aurident przykładowo, wybielamy zęby metodą nakładkową, za pomocą lasera lub lampy LED. Najbardziej narażone są zęby przez pierwsze 48 h po zabiegu. Stomatolog z pewnością dokładnie określi jak długo stosować białą dietę, żeby uchronić zęby przed zabrudzeniem. Zazwyczaj stosuje się ją przez 3 do 14 dni.

Na czym polega biała dieta?

Biała dieta polega głównie na unikaniu pokarmów i napojów, które zawierają intensywne barwniki, ale także cukry i kwasy, które niszczą szkliwo. Są przyczyną powstawania nieestetycznych przebarwień i osadów na zębach i nawet w zwykłych warunkach zaleca się unikania pewnych pokarmów, żeby utrzymać zęby w zdrowiu. Są to produkty takie jak:

• Słodycze,
• Napoje gazowane,
• Kawa, herbata, wino.
• Tytoń.

W przypadku białej diety oprócz wyżej wymienionych należy unikać także:

• Soków owocowych.
• Barwiących owoców i warzyw jak marchew, papryka, buraki borówki.
• Barwiących przypraw jak cynamon, curry, kurkuma.

Produkty dozwolone na białej diecie

Lista produktów, które można jeść, stosując białą dietę jest długa i zróżnicowana. Oprócz kolorystyki oczywiście, ale tę można zastąpić różnorodnością smaków i faktur. Nie musisz obawiać się nudy w swoim jadłospisie. Bezpieczne będą:

• Produkty zbożowe.
• Nabiał, który dodatkowo wzmacnia zęby.
• Białe mięso i ryby
• Sosy na bazie śmietany czy jogurtu, rosół.
• Cała gama jasnych owoców i warzyw jak pietruszka, jabłka, gruszki, kalafior, cukinia, ogórek, ziemniaki.
• Do picia najbezpieczniejsza i najzdrowsza będzie woda niegazowana.

Czy biała dieta jest restrykcyjna? Nie. Wszak nie trwa długo i stosujemy ją, żeby wzmocnić efekt zabiegu, na którym nam przecież bardzo zależy. Taka kilku lub kilkunastodniowa zmiana nawyków żywieniowych wyjdzie na zdrowie całemu organizmowi. Przy okazji może uda Ci się odkryć kilka nowych smaków.

Pobieranie wycisku ortodontycznego od pacjenta to jeden z kluczowych elementów w procesie leczenia ortodontycznego. Model gipsowy zębów wykonany na podstawie wycisku jest niezbędny także w leczeniu protetycznym. Dlaczego jest taki ważny i jak się go pobiera?

Po co ortodoncie potrzebny jest wycisk ortodontyczny?

Wycisk ortodontyczny obrazuje stan zębów w jamie ustnej, ich kształtu, wielkości, krzywizn, zniekształceń, ustawienia względem siebie, obecności wad i ich rozmiaru. Zanim lekarz ortodonta zaproponuje leczenie wady zgryzu lub jakiekolwiek zmiany natury estetycznej, musi dokładnie poznać stan faktyczny w jamie ustnej pacjenta. Na podstawie pobranego wycisku, technik dentystyczny wykonuje gipsowy odlew.

Model diagnostyczny – służy do diagnozowania i oceny postępów w leczeniu.

Model roboczy – służy do wykonania dopasowanego aparatu ortodontycznego lub protezy.

Modele czynnościowe i anatomiczne uwzględniają również mięśnie i ruchy w jamie ustnej.

W trakcie leczenia wycisk ortodontyczny pobierany jest do różnych celów kilkukrotnie. Jego wykonanie jest standardem i jest zazwyczaj wliczone w cenę leczenia ortodontycznego.

Pobieranie wycisku ortodontycznego metodą tradycyjną

Pobieranie wycisku nie jest bolesne, ale też nie należy do przyjemnych. Ortodonta wykonuje go bardzo często, ma więc wprawę i robi to szybko i sprawnie.

W jamie ustnej umieszcza łyżki wyciskowe w kształcie łuków zębowych. Rynienki łyżek wypełnione są plastyczną masą antyalergiczną. Ortodonta dociska je do uzębienia szczęki i żuchwy i czeka chwilę, aż masa stwardnieje.

Umieszczenie w ustach pacjenta, zwłaszcza dziecka, łyżek wyciskowych powoduje dyskomfort i często odruch wymiotny, dlatego zaleca się, żeby nie spożywać posiłku przed wizytą.

Wycisk ortodontyczny metodą 3D

Zamiast tradycyjnych wycisków coraz częściej wykonuje się obecnie modele 3D na podstawie zdjęć ze skanera wewnątrzustnego. Program przetwarza dane z serii zdjęć z niewielkiego skanera umieszczanego w ustach pacjenta. W ten sposób stworzony jest znacznie dokładniejszy model cyfrowy obrazujący stan zębów i jamy ustnej. To także znacznie bardziej komfortowe badanie dla pacjentów małych i dużych.

Niezależnie od metody pozyskania obrazu stanu uzębienia, jest to etap niezbędny w procesie leczenia ortodontycznego. Od tej czynności lekarz stomatolog rozpoczyna diagnozę i leczenie ortodontyczne. Wykonuje też wyciski w trakcie terapii, co pozwala na bieżąco korygować działania, w razie potrzeby zmieniać zalecenia bądź ją kontynuować.

Mówi się, że ból ucha jest jednym z bardziej nieprzyjemnych i uciążliwych. Niezależnie od przyczyny, zwłaszcza dla dziecka jest on trudny do zniesienia. Dotkliwy ból powoduje płacz i dezorientację u malucha. Nie potrafi on wskazać źródła bólu. Tym samym trudno jest ustalić jego przyczynę i wdrożyć skuteczne leczenie. Ból ucha może być różnego pochodzenia. Skąd się bierze i jak mu zaradzić?

Najczęstsze przyczyny bólu ucha u dzieci

Lekarze rodzinni i pediatrzy diagnozują ból ucha u dzieci bardzo często. Przyczynami mogą być:

• Zapalenie ucha środkowego.
• Pęknięcie błony bębenkowej.
• Obecność ciała obcego w uchu.
• Ból ucha wtórny np.: pochodzący od zębów.

Z bólem ucha do stomatologa? Przyczyny bólu ucha od zęba

Ciało w tym głowa, to doskonała plątanina nerwów i naczyń krwionośnych, które przekazują informacje do każdego miejsca w organizmie. Stąd ból ucha może mieć całkiem nieoczywistą przyczynę i promieniować właśnie z chorych zębów. Dlatego każdorazowo przy bólu ucha dziecko powinien obejrzeć lekarz rodzinny, który może przekierować np. do stomatologa.

Najczęstszą przyczyną stomatologiczną bólu ucha są:

• Wyżynanie się ósemek.
• Nieleczona próchnica, która powoduje zapalenie miazgi.
• Ropne zapalenie tkanek okołowierzchołkowych.
• Zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego spowodowane wadami zgryzu, zgrzytaniem, zaciskaniem zębów, a także nadmiernym żuciem gumy
• Zapalenie okostnej.
• Zespół Costena (bolesny stan skroniowo-żuchwowy, który może wynikać z wcześniejszego zapalenia ucha, korzeni czy okostnej).

Stwierdzenie, która z dolegliwości pierwotnych powoduje uporczywy ból ucha, będzie wymagać dokładniejszej diagnozy. Stomatolog oprócz oględzin i opukiwania zębów i sprawdzania innych symptomów może zlecić wykonanie zdjęcia RTG.

Przyczyny bólu ucha u dorosłych

Nie tylko dzieci zmagają się z bólem ucha od zębów. Te same objawy i przyczyny mogą dotyczyć dorosłych i tak samo nie należy ich bagatelizować. Przyczyną mogą też być nieleczone wady zgryzu lub nawracające infekcje, próchnica. Kiedy boli ucho, nie poprzestajemy na środkach przeciwbólowych, tylko szukamy ich prawdziwej przyczyny u specjalisty.

Jak pomóc dziecku przy bolącym uchu?

Doraźnie można zastosować leki przeciwbólowe, zimne okłady, kropelki do uszu. Po konsultacji z lekarzem pacjent otrzyma bardziej skuteczne leki wydawane na receptę.

Kiedy powód bólu ucha jest wtórny, konieczne będzie wyleczenie prawdziwej przyczyny, w tym przypadku chorych zębów. Lista chorób, których przyczyną są chore zęby jest długa. Dlatego tak ważne jest, żeby nie bagatelizować i jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą.

Zęby to doskonały materiał biologiczny, autologiczny, czyli samoistnie wytworzony przez ciało, który można wykorzystać w implantologii i nadbudowie kości zębów. Żeby uzyskać taki komponent z zębów pacjenta, potrzebny jest młynek dentystyczny do mielenia zębów. Pozwala on na ponowne wykorzystanie cennego surowca, który zwyczajnie zostałby zutylizowany.

Jak wygląda proces pozyskiwania materiału przy użyciu młynka dentystycznego?

Sam młynek to niewielkie urządzenie, o dużej sile mielenia. Komora mieląca młynka jest higieniczna, zaprojektowana tak, żeby była sterylnie czysta, wykorzystana tylko przez jednego pacjenta. Materiał nie może zostać zmieszany z tkanką innej osoby.

Po usunięciu ząb musi zostać bardzo dokładnie oczyszczony ze sztucznych uzupełnień i zdezynfekowany. Po zmieleniu wiórki namacza się w specjalny roztworze i dopiero tak przygotowane uzupełnienie nanosi się w miejsce docelowe, czyli do wyrostka zębodołowego powstałego po ekstrakcji zęba. Tak zabezpieczona powierzchnia, może nawet przez kilka lat czekać na implant. W tym czasie nie zaniknie tkanka kostna potrzebna do zakotwiczenia implantu, za to materiał zostanie w naturalny sposób zastąpiony samoistnie nadbudowaną tkanką kostną. Zabezpiecza to także przed zmianą ułożenia pozostałych zębów, ruszaniem się, ich wypadaniem, powstawaniem wad zgryzu.

Ząb jako materiał autogenny – dlaczego się go stosuje?

Ząb pacjenta stanowi doskonały materiał do przeszczepu. Ten biomateriał jest zgodny genetycznie, bo pozyskany od pacjenta. W związku z tym zyskujemy szereg korzyści istotnych zwłaszcza w leczeniu implantologicznym:

• Materiał nie jest odrzucany przez organizm pacjenta.
• Zwiększa się szybkość gojenia rany i regeneracji tkanki kostnej.
• Wyklucza powstawanie stanów zapalnych i przenoszenia chorób.
• Nie uczula.
• Obniża koszty leczenia.
• Twarda struktura zmielonego szkliwa i zębiny sprawia, że cały proces resorpcji pozyskanego surowca jest wydłużony. Przez cały ten czas możliwe jest wstawienie implantu.

Co ważne pozyskany materiał (np. z usuniętych ósemek) można przechowywać nawet przez 10 lat. Alternatywą są materiały syntetyczne lub pozyskiwane od zwierząt, które mogą zostać odrzucone przez wrażliwy organizm. Pobiera się także kości z innej części ciała człowieka. Wykorzystanie poekstrakcyjnych zębów wydaje się najbardziej naturalną i ekonomiczną z metod.

Dla pacjenta „mielenie zębów” może wydać się dziwne. Do czasu aż nie pozna niewątpliwych korzyści takiego procesu pozyskiwania materiału do autologicznego przeszczepu kości i rekonstrukcji zęba.

Cyfrowe technologie stosuje się już na każdym etapie leczenia. Lekarze dentyści różnych specjalizacji mogą leczyć zęby w znacznie szerszym zakresie, szybciej niż dotychczas. Pacjenci otrzymują kompleksową usługę nawet podczas jednej wizyty. Co to jest stomatologia cyfrowa? Jak wykorzystuje się ją w protetyce i nie tylko?

Możliwości, które daje wykorzystanie cyfrowej stomatologii

Stomatologia cyfrowa to nowoczesne urządzenia, ale także oprogramowania, oraz znacznie bardziej wytrzymałe materiały. To także precyzja i szybkość działania. Nowoczesną technologię wykorzystuje się począwszy od diagnostyki, poprzez wykonywanie zabiegów chirurgicznych, aż po projektowanie i wytwarzanie protez, implantów i alignerów.

Diagnozowanie skanerem wewnątrzustnym.

Wykonując proste badanie końcówką skanera w jamie ustnej pacjenta, dentysta widzi na bieżąco, wszystkie zmiany. Zbiera dane, które automatycznie zostają przesłane do komputera. Tworzy się w ten sposób cyfrowy obraz stanu jamy ustnej i zębów. Program bierze pod uwagę krzywizny, zniekształcenia, kolor, rozmiar, ułożenie zębów względem siebie. Na podstawie tak dokładnych parametrów anatomicznych lekarz stomatolog może zaplanować leczenie protetyczne, chirurgiczne czy ortodontyczne. Ale nie tylko.

Projektowanie modeli.

Na podstawie zebranych danych, oprogramowanie pod czujnym okiem lekarza dentysty tworzy wirtualny model 3D jamy ustnej. Stąd już prosta droga do projektowania implantów, aparatów ortodontycznych czy protez zębowych.

Drukowanie modeli.

Zaprojektowane modele wytwarzane są w kilkanaście minut z bloczków materiałów, przy użyciu frezarek numerycznych. Pominięcie kilku etapów (pobierania wycisku, odlewania, dopasowywania, wytwarzania protezy) eliminuje ewentualne błędy człowieka. Wykonane w ten sposób aparaty czy protezy są znacznie lepiej dopasowane do układu anatomicznego jamy ustnej danego pacjenta.

Korzyści ze stosowania nowoczesnych technologii CAD/CAM w stomatologii

Stomatolodzy, którzy korzystają z nowoczesnych technologii cyfrowych, doceniają przede wszystkim:

• Dokładność, którą ta technologia oferuje. Dzięki niej mogą dokładniej diagnozować i jeszcze lepiej leczyć pacjentów.
• Precyzję wykonanych modeli, bez niepotrzebnego zużywania materiałów.
• Szybkość działania. Ich pracy nie ogranicza czas dotychczas potrzebny na kolejne etapy. 

Dokładnie te same korzyści znajdują pacjenci, którzy korzystali z leczenia:

• Szybka diagnoza i leczenie. Pacjent ma zagwarantowane całe leczenie w obrębie jednej kliniki. Proces nie jest rozwlekany na kilka wizyt. Tuż po wyjściu z gabinetu klient może cieszyć się pięknym uśmiechem.
• Precyzyjnie wykonane uzupełnienia, dopasowane kolorystycznie, nie wymagają poprawek, nie podrażniają.
• Wyeliminowanie poszczególnych etapów, skrócenie czasu ich trwania sprawia, że pacjent odczuwa mniejszy dyskomfort związany z leczeniem.

Stomatologia wykorzystuje wszelkie nowości technologiczne do nieustannego rozwoju branży. Protetyka cyfrowa to zupełnie inny proces wykonywania protez zębowych ze znacznie lepszym efektem. Efekt – zadowolony pacjent.

Skaner wewnątrzustny jest jednym z wielu nowoczesnych urządzeń stosowanych w stomatologii cyfrowej. Służy do diagnozowania pacjentów. To niewielkie urządzenie można z łatwością wprowadzić i manewrować nim w jamie ustnej pacjenta. W zaledwie kilka chwil lekarz stomatolog uzyskuje bardzo dokładny obraz. Widzi stan poszczególnych zębów i dziąseł, ich budowę i krzywizny, wady zgryzu.

Trójwymiarowy obraz pozwala na znacznie dokładniejszą ocenę stanu zębów i wdrożenie sprecyzowanego leczenia. Co ważne, metoda badania jest dla pacjenta bezinwazyjna, a cyfrowy scan uzyskany na bazie danych z sekwencji zdjęć, jest znacznie dokładniejszy. Dzięki tym informacjom można projektować wyciski protetyczne, protezy zębów, implanty, aparaty ortodontyczne.

Kiedy stosuje się skanery wewnątrzustne?

Skaner wewnątrzustny jest niezastąpiony zwłaszcza w leczeniu protetycznym. Standardowe metody pobierania wycisku do protezy były dla pacjenta mało przyjemne. Szybkie badanie skanerem wewnątrzustnym nie budzi w pacjentach lęku ani nie daje nieprzyjemnych odruchów wymiotnych. Zmniejsza ryzyko nieprawidłowego pobrania próbek. Oznacza także mniejsze zużycie materiałów zazwyczaj wykorzystywanych do wykonania wycisku protetycznego.

Poza tym skaner wewnątrzustny stosuje się:

• Przy bieżącym monitorowaniu leczenia (np.: próchnicy, raka jamy ustnej, leczeniu ortodontycznym, chorób dziąseł).
• W trakcie planowania konkretnych zabiegów i czynności stomatologicznych.
• Do badań profilaktycznych. 

Jakie są korzyści z posiadania skanera wewnątrzustnego?

Diagnostyka w stomatologii do tej pory bazowała głównie na zdjęciach rentgenowskich. Jama ustna to miejsce trudno dostępne, większość obszaru roboczego jest niewidoczna. Duża ilość danych, którą uzyskuje się skanerem wewnątrzustnym zostaje przetworzona przez program na dokładny obraz cyfrowy. Im wyższa jego jakość, tym szybsza diagnoza i dokładniejsze leczenie. Jakie są wymierne korzyści korzystania z tej nowoczesnej technologii?

• Większy komfort podczas badania, tak dla lekarza, jak i dla pacjenta, a co za tym idzie lepszy kontakt z pacjentem.
• Precyzyjne dane uzyskiwane w czasie rzeczywistym. Dzięki temu skraca się leczenie i zmniejsza jego koszty.
• Znacznie bardziej dopasowane aparaty, implanty czy protezy wykonane na bazie uzyskanych danych, oznaczają mniejsze zużycie materiałów.

Kolorowy, trójwymiarowy obraz wnętrza ust, który można uzyskać za pomocą skanera wewnątrzustnego bez wątpienia wpływa na lepszą pracę stomatologów. Co za tym idzie także na zadowolenie pacjentów z efektów leczenia. 

Co to jest bruksizm? Sprawdź, czy masz jakieś objawy

Bruksizm to nieświadome zaciskanie zębów i zgrzytanie nimi. Objawy występują także w nocy, kiedy zwykle nasze ciało jest w stanie rozluźnienia i odpoczywa. Z bruksizmem zmaga się coraz więcej osób. Badania pokazują, że chorują osoby między 25-45 rokiem życia. Duża część ignoruje pierwsze niepokojące symptomy. Tymczasem napięcia mięśniowe narastają i tworzą się zmiany w stawach skroniowo-żuchwowych. Pojawiają się kolejne objawy wywołane przez stały szczękościsk i tarcia. Chorzy skarżą się na:

• Bóle głowy, karku, pleców, całej szczęki.
• Szumy w uszach.
• Ograniczenie ruchomości żuchwy, przeskakiwanie żuchwy podczas jedzenia i otwierania ust.
• Nadmierne ścieranie się szkliwa prowadzące do nadwrażliwości i próchnicy.
• Pękanie zębów.
• Zmiany rysów twarzy z powodu przerostu mięśni.
• Problemy ze snem.

Jakie są przyczyny bruksizmu? Od ich poznania zależy rodzaj leczenia

Bruksizm nie jest chorobą dziedziczną. Zgrzytanie zębami i zaciskanie to czynności nawykowe, służące rozładowaniu napięcia. Podobnie jak obgryzanie paznokci. Jako najczęstszą przyczyną pojawienia się bruksizmu uważa się nadmiar stresu. Inne często wymieniane przyczyny:

• Wady zgryzu,
• Usunięcie ósemek,
• Choroby przewodu pokarmowego,
• Alergie,
• Zaburzenia psychiczne.

Niedobory witamin

Ważne jest, żeby przyczyna została prawidłowo zdiagnozowana. Od tego bowiem będzie zależeć skuteczność leczenia i rodzaj wybranych terapii.
Skuteczne metody leczenia bruksizmu

Leczenie bruksizmu wymaga najczęściej łączenia wiedzy kilku specjalizacji w celu wyeliminowania faktycznego powodu choroby. Przykładowo: jeśli bruksizm jest objawem psychosomatycznym, jako następstwo nadmiernego stresu lub choroby psychicznej, konieczne będzie wdrożenie leczenia psychiatrycznego i terapii. Jeśli przyczyną jest wada zgryzu, pomóc może ortodonta lub protetyk.

Do leczenia objawowego bruksizmu stosuje się różne metody:

• Masaż rozluźniający mięśni głębokich twarzy.
• Szyna relaksacyjna na noc. Jej zakładanie zapobiega mimowolnemu zaciskaniu i zgrzytaniu. Pozwala to mięśniom odpocząć i chroni przed ścieraniem zębów.
• Botoks. Zastosowanie toksyny botulinowej zmniejsza na jakiś czas aktywność mięśni odpowiedzialnych za zaciskanie szczęki.
• Samodzielne ćwiczenia rozluźniające takie jak: kląskanie, masaż policzków i skroni.

Nieleczony bruksizm będzie stopniowo powodował negatywne zmiany w całym organizmie. Nasilą się niepokojące objawy, powodując coraz większy dyskomfort. Życie z bruksizmem jest uciążliwe nie tylko dla chorego, ale także dla najbliższych. Zgrzytanie zębami jest wyraźnie słyszalne w nocy, co może powodować zaburzenia snu. Uporczywy ból nie pozwala normalnie funkcjonować. Leczenie bruksizmu to nie tylko zapobieganie skutkom, ale także pozbycie się przyczyn dolegliwości, które mogą mieć wpływ na inne obszary naszego ciała. Dlatego warto jak najszybciej udać się do lekarza rodzinnego lub stomatologa.

W nowoczesnej implantologii praktycznie nie ma rzeczy niemożliwych. Metody opracowane lata temu są stale udoskonalane wraz z dostępem do coraz nowocześniejszej technologii i coraz lepszych materiałów. Stomatologia stawia sobie za cel, żeby każdy pacjent wychodził z gabinetu dentystycznego z uśmiechem na ustach. Implanty zębowe zygomatyczne to jedna z metod na jego uzyskanie. Nawet najbardziej wymagające przypadki mają na to szansę.

Implanty zygomatyczne – na czym polega ta metoda uzupełniania ubytków w uzębieniu?

Ta metoda daje szansę na piękny zdrowy uśmiech pacjentom, u których nastąpił częściowy lub całkowity zanik kości szczęki. Alternatywne metody uzupełniania uzębienia mogą być w tym wypadku problematyczne. Wymagałyby długotrwałego i skomplikowanego leczenia z użyciem przeszczepów kości i innych metod ich regeneracji czy nadbudowy.

Zamiast tego można zastosować droższą, ale dużo szybszą i skuteczniejszą metodę wszczepiania tytanowych implantów w kość zygomatyczną (jarzmową policzkową). Właśnie od miejsca, w które wszczepiony zostanie implant, wzięła się nazwa zabiegu. Stosuje się go już od końca lat 80. XX wieku. Od początku, mimo mniej doskonałych technik, była to metoda o wysokiej skuteczności, z której efektów zadowoleni byli pacjenci i stomatolodzy. Tytanowe wszczepy charakteryzują się wysoką bio kompatybilnością. Szybciej zrastają się z tkanką, nie uczulają, nie są odrzucane przez organizm.

Tytanowe implanty w tym przypadku są dłuższe niż standardowo stosowane i umieszczane w kościach policzkowych obydwu stron twarzy pod dużym kątem. Umożliwia to trwałą nadbudowę protetyczną. Stabilne zakotwiczenie pozwala na natychmiastowe założenie protezy tymczasowej (po około pół roku zmieniona zostaje na stałą). Dla pacjenta taki szybki czas realizacji ma ogromne znaczenie. Od razu odczuwa on konkretne korzyści z zabiegu. Unika też zagrożeń i dyskomfortu, które wiązałyby się z alternatywną metodą chirurgiczną.

Dla kogo implanty zygomatyczne będą dobrym wyborem leczenia bezzębności?

Zabieg ten, mimo że kosztowny jest chętnie wybierany przez pacjentów. Dla kogo jest dobrym wyborem?

• Dla pacjentów z częściowym lub całkowitym zanikiem kości szczęki.
• Dla osób, które z różnych przyczyn nie mogą lub nie chcą poddawać się operacjom chirurgicznym.
• Chcą szybko cieszyć się efektem zabiegu.
• Zdecydowanie wolą nieinwazyjne zabiegi.
• Ich problemu protetycznego nie rozwiążą standardowe implanty.

Wszczepienie implantów zygomatycznych jest wykonywane przez specjalistów podczas znieczulenia ogólnego pacjenta. Wymagane jest zaplanowanie zabiegu. Wcześniej wykonuje się badania diagnostyczne w postaci tomografii komputerowej oraz ogólna ocena stanu faktycznego zębów. Z zabiegu wykluczają choroby zatok szczękowych.

Świadomość Polaków w sprawie zdrowych zębów i wartości, jaką daje estetyczny uśmiech, wciąż wzrasta. Jako pacjenci mamy dostęp do coraz lepszej opieki stomatologicznej, wykształconych, rozwijających się w swoim zawodzie doświadczonych specjalistów. Czym różni się państwowa opieka stomatologiczna od sektora prywatnego?

Dlaczego i czy warto leczyć zęby u prywatnego dentysty?

Tak naprawdę opieka stomatologiczna refundowana przez NFZ obejmuje tylko bardzo podstawowe zabiegi. Te bardziej skomplikowane pacjenci muszą sobie finansować sami. Leczenie zębów jest kosztowne. Nie ma co zaprzeczać. Skoro więc i tak jako pacjent musisz zapłacić, to gdzie otrzymasz lepszą ofertę? Gdzie poczujesz się naprawdę w dobrych rękach? W niedofinansowanym sektorze państwowym czy w prywatnych gabinetach dentystycznych? Możliwości leczenia stomatologicznego są bardzo rozległe i wyspecjalizowane ale na koszt leczenia składa się wiele elementów:

• Specjalistyczna wiedza dentystów.
• Nowoczesny sprzęt do diagnostyki i przeprowadzania zabiegów.
• Umiejętność i możliwość wykorzystywania najnowszych technologii.
• Wysokiej jakości komponenty znacznie bardziej wytrzymałe i biokompatybilne z ciałem ludzkim (protezy, plomby, wypełnienia, aparaty)

To wszystko gwarantują właśnie prywatne placówki stomatologiczne. 

Stałe inwestowanie w rozwój pozwala poszerzać zakres usług prywatnym gabinetom stomatologicznym

Specjalista stomatolog bez odpowiedniego zaplecza medycznego niewiele może zdziałać. Prywatne gabinety i klinki inwestują w pracowników, zapewniając im możliwość stałego rozwoju. Zapewniają im także najnowocześniejszy sprzęt do pracy z pacjentami. Dla lekarzy oznacza to możliwość pomagania swoim pacjentom nawet w bardzo trudnych przypadkach, szybko i sprawnie. Dla pacjenta oznacza to powrót do zdrowia bez zbędnych komplikacji i bólu. Czyż nie tego właśnie pragnie każdy klient?

Szybka i kompleksowa usługa w prywatnych gabinetach stomatologicznych – czy to dobrze?

Z bólem zęba, który uniemożliwia normalne funkcjonowanie trudno cierpliwie czekać na dostępny termin. Możliwość natychmiastowego umówienia wizyty i ulgi z tym związanej jest bezcenna. Tak właśnie działa prywatna branża stomatologiczna. W prywatnych klinikach masz dostęp do kompleksowej opieki bez długiego oczekiwania. Od momentu rejestracji jesteś prowadzony od gabinetu poprzez diagnostykę aż po wieloetapowe leczenie przez kolejnych wykwalifikowanych pracowników. Wszystko w jednym miejscu.

Prywatna opieka dentystyczna oferuje przede wszystkim zupełnie inne podejście do pacjenta. Nie jest on zwykłym petentem, tylko człowiekiem z problemem, któremu stomatolog chce i może pomóc.

Większość ludzi w mniejszym lub większym stopniu boi się wizyty u stomatologa. O ile człowiek dorosły rozumie potrzebę leczenia uzębienia pomimo tego lęku, o tyle dzieciom trudno to wytłumaczyć. Nawet jeśli nie dotyczy nas skrajny przypadek dentofobii, to i tak strach sprawia, że rezygnujemy bądź ograniczamy swoje wizyty u dentysty. To przekłada się niestety na pogarszający się stan naszego uzębienia.

Tymczasem relaks i poczucie komfortu na fotelu dentystycznym są jak najbardziej możliwe. Dorosłym i dzieciom pomóc może zastosowanie podczas zabiegów stomatologicznych sedacji wziewnej, czyli podanie gazu rozweselającego.

Śmiać się nie będziesz, ale za to się uspokoisz. Co to jest i jak działa sedacja wziewna gazem rozweselającym?

Tradycyjna narkoza powoduje całkowitą utratę świadomości i nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Wymaga, poza tym wielu czynności przygotowawczych, co utrudnia jej stosowanie.

Sedacja wziewna to mieszanka tlenu i podtlenku azotu. Działa w momencie podawania. Aplikowana jest przez maskę donosową w trakcie trwania zabiegu stomatologicznego. Dentysta ma pełen dostęp do jamy ustnej, więc może w tym czasie swobodnie opracowywać ząb. Ma stały kontakt z pacjentem, gdyż ten jest przytomny, przy tym bardzo spokojny i zrelaksowany. Taką metodę znieczulenia można stosować już u dzieci 3-letnich.

Przeciwwskazania są nieliczne: ciąża, porfiria, choroby płuc, choroba alkoholowa, katar, przerost migdałków. U większości pacjentów jest możliwa do zastosowania, sprawdzona i bezpieczna.

Jak się przygotować do zabiegu stomatologicznego z użyciem sedacji wziewnej?

Najczęściej po godzinie pacjent może wrócić do codziennych czynności. Jednak ze względu na możliwość pojawienia się zawrotów głowy po użyciu podtlenku azotu, zaleca się, żeby dorosły przybył na zabieg z osobą towarzyszącą. Pacjent nie powinien sam wracać do domu, nie wolno mu też prowadzić samochodu. Przed zabiegiem warto zrezygnować z obfitego posiłku. To pozwoli uniknąć ewentualnych nudności czy wymiotów.

Większe przygotowania do zastosowania sedacji wziewnej podczas zabiegu stomatologicznego nie są potrzebne. Dlatego ta metoda jest łatwo dostępna i chętnie stosowana.

Paraliżujący strach przed leczeniem nikomu nie przynosi korzyści. Z zdenerwowanym pacjentem (zwłaszcza maluchem) trudniej współpracować. Rozwiązania takie jak sedacja wziewna uzupełniająca znieczulenie jest ułatwieniem dla stomatologów i pacjentów nawet bardzo zestresowanych, tych którzy nie potrafią poradzić sobie z nadmiernym lękiem, także u najmłodszych. 

Drażniąca niewielka zmiana w jamie ustnej? To najprawdopodobniej afta. Pojawia się zarówno u dorosłych jak dzieci. Przynosi dyskomfort zwłaszcza podczas jedzenia i picia czegoś gorącego lub kwaśnego. Skąd się biorą afty? Jak je rozpoznać i jak skutecznie pozbyć się aft?

Taka mała i tak uprzykrza życie. Jak wygląda afta?

Afta to zazwyczaj łagodne owrzodzenie, nadżerka pojawiająca się w jamie ustnej. Najczęściej na policzkach, wargach (nie mylić z opryszczką), dziąsłach czy języku. Zwraca naszą uwagę, ponieważ wraz z jej pojawieniem odczuwamy pieczenie i ból. Czasem towarzyszy jej ból węzłów chłonnych. To stan zapalny, który objawia się pod postacią plamki z białym nalotem otoczonym zaczerwienioną obwódką. Może być malutka 1 mm albo całkiem duża do 2 cm. Jedna lub kilka jednocześnie. Te mniejsze znikają znacznie szybciej po około 7-14 dniach. Jeśli utrzymują się zbyt długo lub towarzyszą jej inne niepokojące objawy, warto zwrócić się do lekarza. Podobnie, kiedy afty nawracają, warto sprawdzić co może być tego przyczyną.

Czy aftą można się zarazić? Jak jej uniknąć? Poznaj przyczyny powstawania aft.

Zastanawiasz się jak uniknąć pojawiania się uciążliwych aft w jamie ustnej? Możesz wyeliminować przyczyny jej powstawania. Aftą nie można się zarazić od innej osoby, ponieważ nie jest to zmiana o charakterze wirusowym.

Warto kontrolować stan uzębienia i jamy ustnej u stomatologa, ponieważ do powstawania aft przyczyniają się:

• Nieleczona próchnica.
• Choroby dziąseł.
• Nagromadzony kamień nazębny.
• Nieprawidłowa higiena jamy ustnej.
• Otarcia od  aparatu ortodontycznego.

Pojawienie się afty może sugerować także złą kondycję całego organizmu:

• Osłabienie, zwłaszcza po antybiotykoterapii.
• Niedobory witamin i minerałów (zwłaszcza z grupy B, żelaza, wit. D i C).
• Wynik długotrwałego stresu lub zmian hormonalnych.

Poznanie i wyeliminowanie przyczyny to najlepszy sposób na pozbycie się aft na stałe.

Jak się pozbyć afty, która już pojawiła się w jamie ustnej?

Doraźnie aftę można leczyć produktami aptecznymi takimi jak:

• Żele, które łagodzą dolegliwości bólowe.
• Łagodnymi środkami odkażającymi jak Ocenistept czy woda utleniona, którym przemywamy nadżerkę.
• Podobnie działają płukanki ziołowe z szałwii lub rumianku.
• Warto też zrezygnować w tym czasie z gorących napojów i pokarmów, alkoholu, potraw kwaśnych i ostrych, które podrażniają zaognione stanem zapalnym miejsce.

Wizyta u lekarza dentysty lub kontrola u stomatologa to zawsze dobry pomysł, ponieważ najlepszym rozwiązaniem jest trwałe usunięcie problemu poprzez wyeliminowanie przyczyny.

Badania wykazują, że ponad połowa Polaków ma jakąś wadę zgryzu. Progenia (przodożuchwie morfologiczne) to wada wrodzona. Charakterystyczne zmiany można zauważyć już u dziecka. Wymaga ona jak najszybszego podjęcia leczenia. Niewłaściwe nawyki, takie jak: zbyt długie podawanie pokarmów nadmiernie rozdrobnionych, używanie smoczka, czy ssanie kciuka, mogą pogłębić już istniejące nieprawidłowości. Jak przebiega leczenie progenii i na czym polega ta wada zgryzu?

Charakterystyczne cechy progenii. Z czym zmagają się pacjenci z tą wadą zgryzu na co dzień?

Progenią nazywamy przodozgryz, kiedy dolne zęby nachodzą na górne. Nieprawidłowo ukształtowane kości żuchwy ewidentnie wydłużają twarz, broda jest wysunięta do przodu. Ta wyraźna asymetria sprawia chorym wiele problemów. Nie akceptują oni swojego wyglądu i aspekt psychologiczny ma ogromny wpływ na dalsze życie z progenią. Wada ta wpływa także na fizjologię pacjenta.

Zniekształcenie kości wiąże się automatycznie z:

• Trudnościami w przeżuwaniu pokarmów, a w konsekwencji z problemami układu trawiennego.
• Wadami wymowy takimi jak seplenienie, niewyraźne wymawianie spółgłosek „b, f, p, w”, których ćwiczenia logopedyczne nie są w stanie całkowicie wyeliminować.
• Trudnościami z oddychaniem.
• Suchością w ustach.
• Częstszymi infekcjami górnych dróg oddechowych.
• Problemami ze snem.
• Bólami głowy.
• Zwiększonym ryzykiem parodontozy, próchnicy, zapalenia przyzębia.
• Krzywymi często pożółkłymi zębami.

Poszczególne problemy wpływają na siebie i potęgują oddziaływanie.

Czy jest możliwe całkowite wyleczenie progenii? Jak przebiega leczenie tej wady zgryzu?

Na różnych etapach diagnozowania i leczenia progenia wymaga ścisłej współpracy pacjenta z ortodontą, protetykiem, logopedą i chirurgiem. Wcześnie wykryta progenia lub zmiany o słabym stopniu nasilenia od początku powinny być prowadzone przez lekarza ortodontę.

Operacja jest jedyną metodą dającą gwarancję na całkowite usunięcie progenii u osób:

• dorosłych wcześniej nieleczonych,
• których lata leczenia ortodontycznego nie przyniosły spodziewanej poprawy,
• pacjentów ze złożoną progenią.

Metoda chirurgiczna zależy od rozległości wady. Wiąże się z łamaniem kości, usuwaniem niepotrzebnych kawałków i prawidłowym ich ustawieniu. Kilkugodzinna operacja wymaga znieczulenia ogólnego i ścisłego przestrzegania zasad pooperacyjnych. Pacjent przez około 4 tygodnie ma założone szyny, które utrudniają jedzenie i mówienie, ale pozwalają bezpiecznie i prawidłowo zrosnąć się kościom w nowym ustawieniu.

Jako społeczeństwo wady zgryzu mieliśmy zawsze, ale obecnie stomatologia ma o wiele większe możliwości w ich diagnozowaniu i leczeniu. Warto z tego skorzystać. Zwłaszcza w przypadku takich wad jak progenia, które bardzo utrudniają codzienne funkcjonowanie pacjenta i mają wpływ na jego zdrowie ogólne.

Słodzić czy nie słodzić? A może lepsze pytanie to: czym słodzić, bo przecież większość z nas nie wyobraża sobie życia bez słodkiego smaku. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę ze szkodliwości cukru. Na szczęście dostępne są różne zamienniki cukru. Jednym z nich jest ksylitol, który oprócz pożądanego słodkiego smaku ma właściwości korzystnie wpływające na nasz organizm.

Jak powstaje ksylitol? Pochodzenie produktu jest ważne.

Ksylitol (cukier brzozowy) pod kątem chemicznym to alkohol cukrowy. Ma niską wartość energetyczną i nie podnosi poziomu glukozy, ponieważ do jego rozkładu prawie wcale nie potrzeba insuliny. To czyni go doskonałym dodatkiem spożywczym dla cukrzyków i osób odchudzających się.

Oryginalny ksylitol – cukier brzozowy produkowany jest w Finlandii. Pozyskuje się go z kory brzozowej i pierwotnie miał postać syropu, który Finowie stosowali powszechnie z braku dostępu do innych substancji słodzących. Po latach cukier brzozowy w formie kryształków zaczęto produkować także na eksport.

Obecnie ksylitol pozyskuje się także z kukurydzy zwłaszcza w Chinach. Ten sposób jest znacznie wydajniejszy i tańszy, niestety jakość produktu jest gorsza. Podejrzewa się że kukurydza pochodzi z modyfikowanych genetycznie plantacji. Poza tym wymaga dodatkowej obróbki chemicznej, zanim uzyska się odpowiednią strukturę produktu finalnego. Warto przed zakupem sprawdzić kraj pochodzenia ksylitolu.

Czy właściwości przeciwpróchnicze to jedyna zaleta ksylitolu?

Ksylitol stosowany jest jako zdrowy zamiennik cukru. Przez WHO i organizacje do spraw żywności został zatwierdzony jako bezpieczny dla zdrowia. Konsumentom indywidualnym i producentom żywności chodzi głównie o jego słodki smak. Jednak już Finowie odkryli, że pomimo używania cukru brzozowego (a może właśnie dlatego), stan ich uzębienia jest bardzo dobry. Brak zmian próchniczych, zdrowe zęby i mocne szkliwo. Dlaczego tak jest? Badania wykazały, że ksylitol ma wiele cennych właściwości:

• Nie fermentuje, także w przewodzie pokarmowym, dlatego nie zakwasza organizmu w tym także śliny, która ma bezpośredni wpływ na stan zębów i niszczenie szkliwa. Jednocześnie stymuluje jej wydzielanie, co wspomaga ich naturalne oczyszczanie.
• Działa bakteriobójczo i grzybobójczo.
• Wspomaga przyswajanie wapnia, tak ważnego dla kości i zębów.
• Działa oczyszczająco, zapobiega zaparciom (uwaga w nadmiarze może powodować biegunki i wzdęcia).
• Oprócz tego w produktach działa jako stabilizator oraz środek zagęszczający i pochłaniający wilgoć.

Gdzie znajdziemy produkty z ksylitolem?

Ze względu na swoje właściwości ksylitol zajął miejsce cukru w produktach spożywczych zwłaszcza tych dla diabetyków. Dodawany jest także do chemii kosmetycznej (w składzie pod symbolem E967) służącej higienie ust. Znajdziemy go w pastach do zębów, preparatach do odświeżania jamy ustnej w tym także w gumach do żucia. Ksylitol występuje naturalnie w owocach i warzywach. Można go także kupić jako osobny produkt, który możemy dodać do własnoręcznie przygotowywanych posiłków. Nawet będąc na diecie, która wyklucza cukier, można słodzić zdrowo przy użyciu właściwych substancji.

Leczenie kanałowe to bardzo precyzyjny zabieg. Żeby przyniósł spodziewane efekty, musi zostać wykonany bardzo dokładnie. Tymczasem korzenie zębów to zazwyczaj trudno dostępne miejsca o specyficznej budowie. 

Co jest potrzebne do diagnostyki chorego zęba?

Tymczasem korzenie zębów to zazwyczaj trudno dostępne miejsca o specyficznej budowie. Mają różną średnicę, są poskręcane i zagięte. Z pomocą stomatologom przychodzi technologia, która umożliwia wykonywanie takiego leczenia dzięki coraz to lepszym narzędziom dedykowanym właśnie do takiej pracy. Z jakich przyrządów korzystają podczas leczenia kanałowego?

Sam ból, który odczuwa pacjent to za mało, żeby stwierdzić, że potrzebne jest leczenie endodontyczne. Jednak już diagnostyka obrazowa za pomocą zdjęć RTG dokładnie pokaże, czy ząb jest zainfekowany bakteriami i w których dokładnie miejscach są skupiska zapalne. Na tej podstawie można zaplanować leczenie kanałowe. Jedną z bardziej przydatnych rzeczy, jest możliwość oglądania na żywo przestrzeni roboczej w odpowiednim powiększeniu za pomocą lupy lub mikroskopu.

Narzędzia do trepanacji zęba i jego odbudowy

Pierwsza i ostatnia faza zabiegu wymaga użycia standardowych narzędzi do leczenia ubytków. Do otwarcia zęba będą potrzebne większe i mniejsze wiertła, żeby przebić się przez szkliwo i zębinę. Do zabezpieczenia otwartego zęba przed zanieczyszczeniem go śliną stosowany jest koferdam. Wypełniony ząb wymaga zamknięcia. Konieczna jest także nadbudowa korony. Do tego stosuje się kompozyty nakładane specjalnymi łopatkami i narzędziami do modelowania.

Narzędzia ręczne i mechaniczne do dokładnego opracowania kanałów

Z pewnością urządzenia mechaniczne przyspieszają poszczególne etapy pracy, jednak w pewnych momentach niezastąpione są narzędzia ręczne. Jedne i drugie wykonane są zazwyczaj ze stali lub stopu niklu i tytanu. Są precyzyjne i jednocześnie elastyczne. Nie złamią się tak łatwo i nie utkną w ciasnym kanale zęba. Nimi ząb jest udrażniany, poszerzany, oczyszczany, sondowany.

W tym celu stosuje się różnego rodzaju miazgociągi, pilniki, poszerzacze, poszukiwacze (igła Millera, endometr), wiertła. Nazwy te może nie brzmią zachęcająco, ale same narzędzia niebywale usprawniają pracę dentysty.

Końcowy etap, czyli jak i czym wypełnia się oczyszczony ząb?

Pustą komorę i kanały należy uszczelnić poprzez wypełnienie ich gutaperką. W tym celu stosuje się różnego rodzaju upychacze takie jak igły Lentulo i igły Druxa do przepychania materiału.

Mnogość potrzebnych narzędzi i urządzeń świadczy o tym, że leczenie kanałowe to zabieg wymagający wiedzy i umiejętności. Niewykluczone, że jako pacjent spotkałeś się już z wieloma z nich podczas wizyt u swojego stomatologa. Mimo że nie znasz ich nazw ani możliwości zastosowań widzisz, jak sprawnie posługuje się nimi profesjonalista. Co ważniejsze dzięki nim znacznie szybciej pozbędziesz się bólu i problemu z chorym zębem.

Leczenie endodontyczne wzbudza od dawna strach pacjentów. Dodatkowo pojawiają się wątpliwości, czy w ogóle jest sens naprawiać martwy ząb?

Leczenie kanałowe dawniej i dziś 

Leczenie kanałowe kojarzone jest z długo trwającym zabiegiem. W przeszłości często było ono nieskuteczne, niosło ze sobą ryzyko komplikacji i ból. Nic dziwnego. Żeby zobaczyć, jak wygląda i co dzieje się wewnątrz zęba, potrzebny jest naprawdę dobrej jakości sprzęt, którego stomatolodzy wcześniej zwyczajnie nie mieli.

Postęp technologiczny sprawił, że nawet tak skomplikowane zabiegi, jak leczenie endodontyczne stały się znacznie prostsze, szybsze do wykonania, bezpieczniejsze i mniej bolesne. To dla pacjenta i dla stomatologa same zalety.

W wielkim skrócie leczenie kanałowe polega na zdiagnozowaniu zakażonego zęba, otwarciu korony w celu dostania się do komory wewnętrznej. Następnie usuwa się bardzo dokładnie martwą miazgę, czyści komorę i zainfekowane kanały. Na koniec uzupełnia się ubytki i zabezpiecza ząb. Poszczególne etapy i cel nie zmieniły się na przestrzeni lat. Zmieniły się za to metody wykonywania.

Jak przebiegała dewitalizacja miazgi zęba?

Dewitalizacja miazgi zęba to stara metoda leczenia endodontycznego. Wykonywana trochę „na wyczucie”. Trzeba jednak przyznać, że mając takie, a nie inne narzędzia stomatolodzy robili co mogli, żeby uratować chory ząb. Cały proces wymagał czasu, ponieważ po otwarciu zęba trzeba było „zatruć” zainfekowaną miazgę preparatami chemicznymi. W tym czasie (około tygodnia) ząb pozostawał otwarty i mógł boleć.

Dopiero gdy „lekarstwo” zadziałało, można było usunąć miazgę i zabezpieczyć ząb. Niestety często zdarzało się, że został on niedokładnie oczyszczony, lub źle wypełniony. Dentysta zwyczajnie nie widział zakręconych i nakładających się na siebie korzeni. Bazował na zwykłym zdjęciu RTG.

Ekstyrpacja miazgi – nowoczesna metoda leczenia endodontycznego

Od lat dzięki wykorzystaniu zaawansowanej diagnostyki obrazowej stomatolog może bardzo dokładnie ocenić skalę problemu. Podczas zabiegu używa nowoczesnych narzędzi, znacznie bardziej elastycznych i odpornych na złamania. Używa mikroskopu, co pozwala mu widzieć dokładnie przestrzeń, na której pracuje. Czyszczenie komory i kanałów nie wymaga już użycia silnych substancji chemicznych. Można je obecnie dokładnie oczyścić i wypłukać oraz na bieżąco monitorować postępy prac. Szczelne wypełnienie ubytku także wpływa na skuteczność i trwałość leczenia. Na dodatek cały zabieg można wykonać podczas jednej wizyty.

Leczenie endodontyczne polegające na ekstyrpacji miazgi przynosi doskonałe efekty. Ząb, mimo że martwy, jest zabezpieczony i w tym stanie może przetrwać długie lata. Nie ma konieczności zastępowania go sztucznym.

Twój lekarz stomatolog wystawił skierowanie na RTG o dziwnej nazwie? Zastanawiasz się, dlaczego akurat taki rodzaj zdjęcia rentgenowskiego swojej szczęki masz wykonać?

Czym jest zdjęcie RTG i komu to potrzebne?

Diagnostyka obrazowa, bo tym właśnie jest zdjęcie RTG, wykonywana jest dla różnych części ciała w tym zębów i kości czaszki. Wykorzystywana jest w całej medycynie jako jedno z prostszych badań, które można z łatwością wykonać większości pacjentom. Nie wymaga specjalnych przygotowań. Wystarczy tuż przed wejściem do pracowni rentgenowskiej zdjąć metalowe elementy ubrania. Jest bezbolesne i szybkie. Robione sporadycznie, nie wpływa na organizm pacjenta.

Zdjęcie RTG bazuje na wykorzystaniu promieni X, które prześwietlają tkanki człowieka (częściowo pochłaniając promienie) oraz kliszę, na której pozostaje ich cień. W ten sposób tworzy się obraz w postaci zaciemnionych i jaśniejszych obszarów. Jasne części to te, które pochłonęły więcej promieniowania, np. kości, wypełnienia czy zmiany chorobowe. Tkanki miękkie, jak mięśnie, pozostają na zdjęciu szare.

Rodzaje zdjęć RTG wykorzystywane w stomatologii

Najczęściej wykonuje się zdjęcie RTG punktowe. Obejmuje ono 3-4 zęby. Widać na nim system korzeniowy, zmiany chorobowe, stany zapalne, miejsca objęte próchnicą. Wykorzystuje się je do prawidłowego przeprowadzenia leczenia kanałowego. Przed leczeniem pokazuje, gdzie dokładnie jest problem, w trakcie pozwala na dokładne wypełnienie ubytków, po leczeniu można ocenić jego skuteczność.

Najrzadziej natomiast stomatolodzy zlecają zdjęcie RTG skrzydłowo-zgryzowe. Daje obraz tylko sąsiadujących ze sobą koron zębów bez uwzględnienia systemu korzeniowego. Kliszę umieszcza się między zębami pacjenta. Daje obraz zmian próchnicowych.

Ortodonci bazują na zdjęciach RTG cefalometrycznych. Widoczne są na nich wady zgryzu, krzywizny kości czaszki. Pozwalają na diagnozę, dokonanie niezbędnych pomiarów, ich analizę. Pomagają wykonać aparat, zaplanować leczenie, a po czasie porównywać zmiany.

Zdjęcia RTG dające najdokładniejszy obraz

Bardzo dokładny obraz ogólnego stanu zębów daje zdjęcie RTG ortopantomograficzne (OPG). Widać na nim to, co na zdjęciu punktowym z tą różnicą, że obejmuje ono wszystkie zęby. Dzięki takiemu szeroko zakrojonemu i jednocześnie szczegółowemu widokowi diagnoza jest dokładniejsza. Z tego typu zdjęcia korzystają w swojej pracy stomatolodzy różnych specjalizacji. Jest najdokładniejszą opcją w formacie 2D.

Do dyspozycji pacjentów pozostaje jeszcze tomografia stożkowa CBTC. Program gromadzi i nakłada na siebie serię zdjęć, dając wyraźny model 3D obrazujący stan zębów, otaczających je kości i wszelkich zmian.

Zdjęcia RTG zębów pomagają stomatologom różnych specjalizacji w dokładnym zapoznaniu się z układem zębów konkretnego pacjenta. Jama ustna i niewielkie rozmiary samych zębów, niewidoczny system korzeniowy sprawiają, że są to miejsca trudno dostępne. Zdjęcie RTG jest istotnym elementem pomagającym w diagnozie i leczeniu.

Stres jest reakcją obronną organizmu, który nie jest w stanie poradzić sobie z nadmiarem bodźców fizycznych i psychicznych. Dostarczamy mu ich każdego dnia w nadmiarze, nawet nie dlatego, że chcemy.

Zmusza nas do tego coraz szybsze tempo życia, nadmiar informacji i konieczność reagowania na nie. Stres osłabia nasz organizm. Wyniszcza go metodycznie w wielu obszarach jednocześnie.

Problemy z zębami możemy odczuwać jako bezpośredni skutek stresu, jak i efekt działania stresogennych czynników na inne obszary naszego ciała, które w konsekwencji odbiją się na stanie zdrowia jamy ustnej.

Jak bezpośrednio stres wpływa na nasze zęby?

Nieuzasadniony ból z pozoru zdrowych zębów to bardzo częsty objaw osoby zmagającej się ze stresem. Są to tzw. objawy psychosomatyczne. W ten sposób organizm daje nam wyraźnie do zrozumienia, że sobie z czymś nie radzi.

Osoby, które są narażone na nadmiar stresu, reagują mimowolnie zaciskając mięśnie szczęki i same zęby zgrzytając nimi. Bruksizm prowadzi do pękania szkliwa, a to w konsekwencji zwiększa ryzyko próchnicy. Ten obszar mięśni, kiedy są permanentnie napięte powodują w dłuższej perspektywie:

• bóle i sztywność mięśni karku,
• bóle głowy z migrenami włącznie,
• ból mięśni całej twarzy.

Początkowo bagatelizowane, te nieprzyjemne odczucia będą się nasilać i utrudniać, a nawet uniemożliwiać codzienne funkcjonowanie.

Zaczyna się od stresu a kończy na bolących zębach

Stres, z którym sobie nie radzimy, często daje objawy ze strony układu pokarmowego. Ten bezpośrednio związany jest z jamą ustną. Tu rozpoczyna się droga, którą pokarmy trafiają do naszego organizmu. Najczęściej próbujemy radzić sobie ze stresem od niewłaściwej strony.

• Zajadamy stres. Pozornie, przez chwilę nasz organizm czuje się lepiej, kiedy otrzyma dawkę cukru i takie właśnie węglowodanowe posiłki w desperacji mu dostarczamy. Zapominamy przy tym o higienie jamy ustnej.
• Niezdrowa dieta obfituje w cukier, ale nie zawiera mikro i makroelementów potrzebnych zdrowym kościom. Sprzyja powstawaniu próchnicy i stanów zapalnych w jamie ustnej i w całym ciele. Jeszcze bardziej osłabia organizm, który tym gorzej radzi sobie codziennymi wyzwaniami.
• Podrażniony żołądek nie radzi sobie z trawieniem ciężkostrawnych potraw. To błędne koło prowadzi do bólów brzucha, niestrawności, brzydkiego zapachu z ust.

Stresu nie unikniemy. Musimy nauczyć sobie z nim radzić tak, żeby naszemu organizmowi wyrządzał, jak najmniej szkody. Wzmocnią go odpoczynek, ruch i zdrowa dieta. Każdy niepokojący objaw powinien być jak najszybciej wzięty pod lupę. W przypadku zębów rozwiązaniem jest profilaktyka i częste kontrole stomatologiczne.

Nazwy stomatolog i dentysta w powszechnym języku pacjentów funkcjonują zamiennie. Dla osoby, która potrzebuje leczenia tak naprawdę, najważniejsze są kompetencje specjalisty, dostępność i cena usługi.

Bolący ząb czy jakikolwiek inny palący problem w obrębie jamy ustnej, chcemy jak najszybciej wyleczyć. W wyszukiwarkę wpisujemy więc naprzemiennie te słowa. Dopiero w oczekiwaniu na umówioną wizytę spoglądamy na tabliczkę na drzwiach gabinetu i często przychodzi moment zawahania się. Stomatolog czy dentysta, do kogo właściwie powinienem się zwrócić po pomoc?

Stomatologia to kierunek medyczny — czy absolwent będzie lekarzem?

Stomatologia to dział medycyny, która zajmuje się holistycznie zdrowiem jamy ustnej zębów i przyzębia. Czyli dokładnie tym, czego jako pacjenci potrzebujemy. W końcu zęby to nie tylko to, co widzimy w lustrze. To także cały system korzeniowy i środowisko, które wpływa na ich funkcjonowanie. Słowo pochodzi z języka greckiego, gdzie stoma oznacza jamę ustną. Dentysta pochodzi od łacińskiego słowa dens oznaczającego ząb.

W Polsce, żeby uzyskać potrzebne kwalifikacje, należy ukończyć 5- letnie studia kierunkowe i odbyć staż. Całość nauki musi zakończyć egzamin państwowy. Na tym nie koniec. Specjalista musi stale poszerzać swoją wiedzę i uzupełniać ją, bo ta branża bardzo szybko się rozwija. 

Lekarz dentysta czy lekarz stomatolog i tak najważniejszy jest zdrowy uśmiech pacjenta

Od 2002 r. po ukończeniu studiów kierunkowych i zdaniu egzaminów otrzymuje się tytuł lekarza dentysty. Wcześniejsza nazwa to lekarz stomatolog. Zmianę tę podyktowały unijne przepisy. Przez większość pacjentów nie została ona odnotowana, dlatego wciąż funkcjonują obydwie. Wiedza wyniesiona z uczelni i praktyk pozostaje bez zmian na wysokim poziomie.

Stomatologia, jak i cała medycyna dzięki nowoczesnej technologii stale ma nam do zaproponowania coś nowego. Coraz lepsze materiały, metody diagnozowania i leczenia, specjalistyczny sprzęt – to pozwala dentystom różnych specjalizacji pomagać pacjentom w najtrudniejszych przypadkach. Oczywiście wymaga to stałego dokształcania się i prowadzenia badań. Dla pacjentów oznacza to jednak same korzyści.

Lekarz dentysta i specjalizacje

Stomatologia to bardzo pojemna dziedzina, mimo że zajmuje się niewielkim obszarem naszego ciała. Choroby i problemy, które dręczą pacjentów i wymagają leczenia, mają różne pochodzenie. Wymagają też indywidualnego podejścia. Tak więc oprócz wizyt kontrolnych i leczenia zębów, możemy zostać z naszym problemem skierowani do lekarza dentysty konkretnej specjalizacji:

• ortodonta — leczy wady zgryzu,
• protetyk — zajmuje się protezami,
• chirurg – np. usunięcie korzenia z zatoki szczękowej,
• endodonta — leczenie kanałowe, również pod mikroskopem
• dentysta dziecięcy.

Pacjenci klinik stomatologicznych i gabinetów dentystycznych nie muszą się obawiać. Niezależnie od napisu na drzwiach, za nimi mogą spodziewać się profesjonalnego podejścia i usług na wysokim poziomie. Do Polski na leczenie zębów przyjeżdżają pacjenci z Europy Zachodniej. Przyciąga ich właśnie jako

Protezy zębowe ruchome częściowe lub całkowite wymagają od ich właścicieli uwagi i odpowiedniej pielęgnacji. Zupełnie jak zęby stałe, nie można ich pozostawić samym sobie. Dbanie o piękny uśmiech tak naprawdę nie wymaga skomplikowanych czynności. Wystarczą rutyna i dobre nawyki. Stosowane codziennie przyniosą efekty. Jak właściwie pielęgnować protezy zębowe? Jaki klej wybrać? Czym je czyścić?

Czyszczenie i pielęgnacja protez zębowych ruchomych

Jedną z zalet tego typu protez jest możliwość codziennego wyjmowania ich i dokładnego czyszczenia. Specjalnie dobranymi preparatami czyścimy jamę ustną i samą protezę. Dokładnie usuwamy nalot, pozostałości pokarmów i kleju do protez.

Usuwanie zanieczyszczeń chroni jamę ustną przed bolesnymi stanami zapalnymi i otarciami. Protezę należy przechowywać w suchym pojemniku. Więcej na temat codziennej pielęgnacji ruchomych protez zębowych znajdziesz w osobnym artykule.

Jaki klej do protez wybrać?

W przypadku protez zębowych ruchomych niezbędnym elementem codziennego funkcjonowania jest używanie mocującego je preparatu. Możemy wybierać między substancjami w formie:

• kleju,
• żelu,
• kremu,
• proszku,
• pasków klejących.

Każdy z nich utwardza się w kontakcie ze śliną. Dobry klej do protez powinien działać przez 10 – 12 godzin. Na rynku jest spory wybór, dzięki czemu każdy z pacjentów może dopasować go według własnych potrzeb. Klej mocujący do protez ma za zadanie:

• Stabilizować i chronić przed przemieszczaniem się protezy podczas gryzienia czy mówienia.
• Amortyzować przed ocieraniem się fragmentów ciała, które mają bezpośredni kontakt z protezą.
• Chronić i uszczelniać przed dostawaniem się drobinek pokarmów pod protezę.

Wybierając klej do protez, warto wziąć pod uwagę:

• Czas działania.
• Moc działania.
• Dodatki smakowe (dla jednych to zaleta, na innych mogą działać drażniąco).
• Skład, który nie będzie wywoływał alergii.

Zaplanuj wizyty u dentysty i protetyka

Rutynowe kontrole u stomatologa i protetyka są niezbędne, żeby utrzymać w zdrowiu jamę ustną. Dziąsła, pozostałe zęby własne, jak i sama proteza powinny być pod stałym nadzorem. Pozwala to wychwycić i wyeliminować odpowiednio wcześnie pojawiające się problemy.

Wnętrze jamy ustnej ulega naturalnym zmianom pod wpływem czasu i sił działających na poszczególne fragmenty ciała. Kości zanikają, dziąsła ulegają zniekształceniu. Te minimalne ruchy sprawiają, że proteza przestaje przylegać i staje się niestabilna. Sama proteza może ulec pęknięciu, ukruszeniu lub wytarciu. Zaleca się, żeby średnio co 5 lat wymieniać protezę zębową na nową.

Zęby są naszą wizytówką. Dlatego większość z nas stara się, dba o ich zdrowie i estetyczny wygląd. Piękny uśmiech świadczy o właścicielu, o jego odpowiedzialności i samokontroli koniecznej do codziennej pielęgnacji. Co utrudnia nam utrzymanie zdrowych i lśniących zębów? Niestety okazuje się, że wiele produktów, których używamy na co dzień, ma na nie negatywny wpływ. Które z nich powinniśmy ograniczać, na które uważać, czego najbardziej unikać?

Cukier – cichy niszczyciel, bez którego nie można funkcjonować

Substancja, która ma ogromnie szkodliwy wpływ nie tylko na zęby, ale na cały organizm jest cukier, a zwłaszcza jego nadmiar. Sprawia, że środowisko w jamie ustnej staje się kwaśne, a to niszczy szkliwo. Jest pożywką dla bakterii, które odpowiadają za rozwój próchnicy.

Należy mieć świadomość, że cukier jest wszechobecny w naszej codziennej diecie, nawet jeśli nie spożywamy go w tak oczywistych produktach, jak słodycze. Dodawany jest do soków, napojów energetycznych, jogurtów, gotowych dań. Zawarty jest w owocach i warzywach, które są nam przecież niezbędne ze względu na dostarczany błonnik i witaminy. Ponadto cukier w postaci węglowodanów spożywamy w pieczywie, makaronach, płatkach. Jako paliwo dla naszych mięśni i mózgu jest nam niezbędny. Dlatego powinniśmy zwracać uwagę, z jakich produktów dostarczamy organizmowi cukier.

Produkty chemiczne – pomocnicy czy jednak wrogowie zębów?

Szkodliwe dla zębów mogą stać się produkty chemiczne, które z założenia mają poprawiać ich zdrowie i wygląd. Częste stosowanie silnych past czyszczących i peelingów, może uszkadzać szkliwo i osłabiać zęby. Oczyszczanie i wybielanie zębów najlepiej wykonywać pod okiem specjalistów. Posiadają oni w gabinetach skuteczne narzędzia i produkty oraz wiedzę co do ich stosowania.

Wśród środków chemicznych szkodliwych dla zębów prym wiodą substancje smoliste zawarte w dymie papierosowym. Tytoń po podgrzaniu wydziela cały arsenał trujących substancji, z których brązowo-żółty osad na zębach to najmniejszy z problemów. Palenie papierosów powoduje choroby przyzębia i jamy ustnej włącznie z groźnymi nowotworami.

Ach te zgubne przyzwyczajenia. Gdzie się podziała profilaktyka? 

Każdego dnia wykonujemy mnóstwo drobnych czynności, które zajmują chwilę i wydają się nic nieznaczące dla naszego zdrowia. Kiedy jednak je zsumować, po latach okazuje się, że mogą je całkiem skutecznie odmienić. A jakie złe nawyki posiadamy, które małymi kroczkami niszczą nasze zęby? Najczęstsze z nich to:

• Zła dieta (uboga w witaminy i minerały, które wzmacniają szkliwo i kości).
• Zbyt rzadkie wizyty u lekarza stomatologa. Umawianie wizyty, kiedy ząb jest już chory i boli.
• Brak codziennej higieny jamy ustnej i zębów, niewłaściwa pielęgnacja.

Dodatkowo wiedza o szkodliwości poszczególnych produktów pozwala nam na bardziej świadome ich stosowanie, ograniczenie lub w miarę możliwości wyeliminowanie. W przypadku zębów pomaga zadbać o ładny i zdrowy uśmiech.

Każda wada zgryzu ma negatywny wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie. W zależności od rodzaju i skomplikowania sprawiają one, że zęby szybciej się psują, powodują trudności w mówieniu (generują wady wymowy), gryzieniu pokarmów (a co za tym idzie jego trawieniu). Poza tym osoby z wadą zgryzu czują się niekomfortowo także ze względów estetycznych. Dlatego też pacjenci dążą do ich wyleczenia. Niestety jest to proces, który wymaga cierpliwości, pokonania tymczasowych niewygód i jest kosztowny. Jak zmniejszyć uciążliwość takiej kuracji?

Jak działają nakładki ortodontyczne

Prawdziwą rewolucją w leczeniu wad zgryzu stały się nakładki ortodontyczne. Te lekkie, przezroczyste alignery z tworzywa sztucznego coraz częściej stają się alternatywnym wyborem dla tradycyjnych stałych aparatów ortodontycznych.

Tak, jak w przypadku stałych aparatów korekcyjnych, konieczna jest wizyta u ortodonty, diagnoza stanu obecnego uzębienia, wykonanie skanu wycisku. Dopiero na podstawie zebranych informacji powstaje plan leczenia, a wraz z nim pacjent otrzymuje komplet nakładek ortodontycznych, które nieznacznie różnią się od siebie. Pacjent przez określony czas używa każdej kolejnej nakładki. Żeby widoczne były efekty leczenia, konieczne jest noszenie ich minimum 22 godziny na dobę. Wymaga to cierpliwości i zdyscyplinowania – jak w przypadku każdej dłuższej kuracji. Badania wykazują jednak, że proces leczenia nakładkami jest szybki i skuteczny a przede wszystkim bardziej wygodny dla samego pacjenta.

Zalety wynikające z budowy nakładek ortodontycznych

Zalet wynikających z leczenia wad zgryzu nie trzeba wyliczać. Zna je każdy, kto boryka się z najmniejszą nawet wadą, która w mniejszym lub większym stopniu utrudnia mu funkcjonowanie. To po prostu poprawa komfortu życia w wielu jego aspektach.

Tego typu aparaty nakładkowe zbudowane są w sposób, który przynosi korzyści dla stosujących je pacjentów.

• Przezroczystość sprawia, że są mało widoczne. Można więc bez skrępowania nosić je w towarzystwie, w pracy, w szkole. Są bardzo estetyczne.
• Gładkie tworzywo, z którego wykonane są nakładki ortodontyczne, nie powoduje podrażnień w jamie ustnej ani reakcji alergicznych.
• Zdejmowane na czas jedzenia i czyszczenia zębów jest zwyczajnie wygodne. Kawałki jedzenia nie dostają się między elementy aparatu. Tak zęby, jak i nakładki można łatwo i dokładnie wyczyścić, tak często, jak to konieczne.

Kto i kiedy może stosować nakładki ortodontyczne?

Pod opieką lekarza ortodonty leczenie wad zgryzu nakładkami ortodontycznymi i trainerami można rozpocząć już u dzieci. W okresie, gdy wyżynają się zęby stałe, pojawiają się też wady zgryzu. Najczęściej przekłada się to na wady wymowy, dlatego konieczne jest ich jak najszybsze eliminowanie.

W każdym wieku przezroczyste alignery spełnią swoją funkcję, muszą tylko być starannie dobrane do potrzeb konkretnego pacjenta. On sam powinien być zdyscyplinowany w kwestii ich systematycznego stosowania.

Lekarze stomatolodzy niestrudzenie próbują nam uświadomić, jak wielkie znaczenie ma codzienna higiena jamy ustnej. Ta profilaktyka, jeśli podejść do niej poważnie, ma szansę uchronić nas przed niepotrzebnym bólem, zbędnymi wizytami w gabinecie dentystycznym i sprawić, że nasz uśmiech będzie ładny i estetyczny. Co najważniejsze tak niewiele do tego potrzeba. Codzienna rutyna czyszczenia zębów i jamy ustnej w domowych warunkach nie zajmuje wiele czasu. Począwszy od dnia narodzin, powinniśmy wprowadzić nawyk codziennej higieny jamy ustnej i konsekwentnie stosować go przez całe życie. Od czego zacząć i co jakie preparaty dostępne na rynku nam w tym pomogą?

Podstawowe akcesoria to szczoteczka i pasta

„Szczotka, pasta kubek ciepła woda tak się zaczyna wielka przygoda. Myję zęby, bo wiem dobrze o tym, kto ich nie myje ten ma kłopoty…” – ta piosenka zespołu Fasolki ma już ponad 30 lat i zna ją chyba każdy. Czyli że tak niewiele potrzeba, żeby zadbać o higienę jamy ustnej? W zasadzie tak. Na rynku dostępne jest mnóstwo preparatów, które możemy dopasować do swoich wymagań, zróżnicowanych także cenowo.

Szczoteczki

Na szczęście nie musimy już używać patyczków i gałązek do czyszczenia jak nasi praprzodkowie. Możemy wybierać między szczoteczkami manualnymi (o różnym stopniu twardości włosia) a elektrycznymi (soniczna, ultradźwiękowa, jonowa).

Pasty do zębów

W ich składzie znajdziemy fluor, różnego rodzaju środki ścierne i polerujące, zioła wzmacniające, aromaty i barwniki, detergenty, które myją i pienią pastę. Najczęściej używamy past uniwersalnych przeznaczonych do zdrowych zębów bez problemów. Korzystać możemy także z past wybielających, ale tu należy zwrócić uwagę na wskaźnik RDA. Te o wysokiej zawartości specjalistycznych środków ściernych mogą być stosowane tylko czasowo, ponieważ dłuższe ich stosowanie może osłabiać zęby. Swoich zwolenników mają pasty ziołowe i ekologiczne. W nich substancje chemiczne zastąpione są naturalnymi. Pasty do zębów wrażliwych i pasty do zębów z parodontozą, swoim składem wzmacniają i chronią zęby konsumentów, którzy borykają się konkretnymi problemami. Także osoby z protezami kupią dedykowane do ich czyszczenia preparaty. Osobną kategorią są pasty do zębów dla dzieci, znacznie delikatniejsze, smakowe i kolorowe.

Pozostałe akcesoria wspomagające higienę jamy ustnej

Do higieny zębów i jamy ustnej dostępny jest także szereg preparatów i urządzeń takich jak:

• płyny do płukania jamy ustnej,
• różnego rodzaju nici dentystyczne,
• domowe irygatory,
• zestawy szczoteczek i wykałaczek do czyszczenia zębów dla osób z aparatami ortodontycznymi.

Pozwalają na dokładne czyszczenie przestrzeni między zębami, trudno dostępnych dla zwykłej szczoteczki. To tam lubią gromadzić się resztki pokarmów i tworzyć kamień. Należy także zwrócić uwagę na sposób czyszczenia (koliste ruchy wymiatające). Oprócz zębów myjemy także język, podniebienie i policzki.

Nie pozostaje nic innego jak wdrożyć od dzisiaj (bez odkładania na jutro) plan czyszczenia zębów i jamy ustnej, żeby jak najszybciej móc cieszyć się jego efektami – zdrowymi zębami, którymi pochwalimy się podczas pięknego uśmiechu.

Słyszysz, że kawa może niszczyć zęby. Czy to prawda? A jeśli tak to czy można temu jakoś zaradzić? 

Nie umiesz sobie wyobrazić dnia bez pysznej aromatycznej kawy? Ta mała przyjemność o poranku lub w trakcie ciężkiego dnia. Pobudzenie do działania, kiedy ogarnia cię zmęczenie. Ten, kto już odkrył zalety kawy, nie może się jej oprzeć.

Jak kawa może niekorzystnie wpływać na nasze zęby?

Dobra i jednocześnie zła wiadomość jest taka, że cokolwiek jesz i pijesz (no może poza wodą) w pewnym stopniu negatywnie wpływa na stan zębów i jamy ustnej. Pokarmy i napoje zawierają cukry oraz osadzają na zębach resztki tego, co spożywamy. Nie inaczej jest z kawą. Dwa podstawowe zarzuty wobec kawy są takie, że zmieniają kolor uzębienia na nieestetyczny żółty oraz że są przyczyną próchnicy zębów. Jak jest naprawdę?

Rzeczywiście kawa zawiera barwniki, które bardzo łatwo dostają się w szczeliny, osiadają na szkliwie i w konsekwencji przebarwiają uzębienie kawosza. Jeśli natomiast chodzi o wspomaganie rozwoju próchnicy, to faktycznie ten napój o kwaśnym pH może niszczyć szkliwo, zwłaszcza z dodatkami takimi jak mleko, cukier, syropy smakowe. Jednocześnie badania wykazały, że kawa bez żadnych dodatków ma działanie przeciwpróchnicze.

Nie warto rozpaczać nad wlanym mlekiem i wsypanym cukrem. Lepiej zastanowić się, jak można zneutralizować te negatywne skutki, żeby wciąż móc się cieszyć smakiem tego naparu bez wyrzutów sumienia?

Jak uratować zęby i cieszyć się kawą o poranku?

Najprostszą czynnością, która ratuje nasze zęby, jest codzienna higiena jamy ustnej. Dokładne szczotkowanie, nitkowanie przestrzeni międzyzębowych, płukanie płynami usunie nalot, a także przyjemnie odświeży oddech. Środków higienicznych dedykowanych czyszczeniu i ochronie zębów i jamy ustnej jest ogromny wybór.

Kolejnym dobrym zwyczajem praktykowanym w najlepszych włoskich kawiarniach jest podawanie wody do zamówionego espresso. Pijemy wodę przed skosztowaniem naparu, żeby oczyścić kubki smakowe i wyraźnie poczuć nuty kawy. Dokładnie tak samo możemy zrobić po jej wypiciu. Woda zmniejszy osad i intensywny smak.

Nie można także zapominać o stałych wizytach kontrolnych u dentysty. Regularne czyszczenie zębów z osadu i kamienia w gabinecie stomatologicznym sprawia, że:

• mają one jaśniejszy kolor i lepiej się prezentują,
• wraz z osadem usuwane są bakterie powodujące próchnicę,
• można szybko zareagować na pojawiające się problemy w jamie ustnej i je leczyć, zanim się rozwiną.

Wygląda na to, że dalej możemy rozkoszować się codzienną porcją małej czarnej. Odpowiednia higiena będzie zapobiegać negatywnym skutkom nie tylko spożywania kawy ale także całej reszty pokarmów.

Nasze zęby, pomimo że są wyjątkowo odporne i zadziwiająco trwałe w końcu ulegają czynnikom zewnętrznym i zaczynają się psuć.

Wypełnienie ubytków metodą inlay, onlay lub overlay

Możemy wspierać je na różne sposoby (higiena, częste wizyty u stomatologa), ale to nie zawsze wystarczy i konieczne jest leczenie. Na szczęście nawet dla zębów bardzo zniszczonych próchnicą jest ratunek w postaci bardzo skutecznego leczenia endodontycznego. Polega na otwarciu zęba, usunięciu zakażonej miazgi, zastąpieniu miazgi specjalnym wypełnieniem i ponownym zabezpieczeniu zęba od zewnątrz. Do tej pory stosowana w tym celu była klasyczna plomba, jednak obecnie znacznie lepszym rozwiązaniem okazuje się wypełnienie ubytków metodą inlay, onlay lub overlay. Czym się różnią i jakie są ich zalety?

Jaką przewagę mają wkłady koronowe nad tradycyjną plombą?

Wypełnienia typu inlay, onlay czy overlay to wkłady koronowe wykonane z kompozytu lub ceramiki, podobnie jak plomby, z tą różnicą, że są one zakładane w całości na konkretny ząb trzonowy lub przedtrzonowy. Wykonuje się je indywidualnie dla danego pacjenta w laboratorium protetycznym. To sprawia, że wypełnienie chroniące koronę zęba jest:

• Bardziej szczelne i trwałe.
• Dopasowane do naturalnego kształtu zęba, co zwiększa komfort użytkowania (prawidłowe przenoszenie ucisku podczas gryzienia)
• Odporne na przebarwienia, a kolor znacznie łatwiej dobrać do naturalnej tonacji zęba. Dzięki temu wypełnienie nie jest widoczne, a cały ząb wygląda estetycznie.

Ta metoda jest droższa od klasycznej plomby jednak tańsza od wykonania korony protetycznej. Dzięki zaletom przewyższa zwykle stosowaną plombę.

Jak wygląda rekonstrukcja zęba z użyciem wkładów koronowych inlay, onlay i overlay?

Założenie wkładu typu inlay, onlay lub overlay wymaga zazwyczaj dwóch wizyt w gabinecie. Na pierwszej wizycie przygotowuje się ząb i pobiera jego wycisk w celu wykonania modelu. Od rozległości ubytku, który trzeba wypełnić, zależy jego typ.

Inlay – najmniejszy, zabezpiecza tylko część powierzchni żującej.

Onlay – bardziej rozbudowany, uzupełnia także szczyty guzków i punkty styku.

Overlay – to nadbudowa, która obejmuje wypełnienie ze wszystkimi powierzchniami, także bocznymi, przy rekonstrukcji dużych ubytków.

Podczas kolejnej wizyty następuje montaż (preparatem chemoutwardzalnym). Konieczne jest także dokładne dopasowanie, żeby nadbudowa komponowała się z zębem i nie przeszkadzała w zagryzaniu.

Zdrowe, ładne zęby budują nasz wizerunek. Niestety nie każdy z nas został przez naturę tym atutem automatycznie obdarowany. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, żeby piękny i estetyczny uśmiech uzyskać przy pomocy stomatologa.

Czy zęby, które dopiero co wyrosły naszemu dziecku są na tyle silne, żeby przetrwać w takim idealnym stanie? Niestety nie. Są narażone na choroby, zwłaszcza próchnicę, a w konsekwencji ich psucie się i niepotrzebny ból. 

Co jest przyczyną powstawania próchnicy? Jak można jej zapobiegać?

Próchnica to choroba dotykająca zęby już najmłodszych dzieci. Profilaktyka zębów to jedyny skuteczny sposób na walkę z nią. Wśród wielu zaleceń lakowanie jest jednym z najskuteczniejszych.

Jedną z kilku przyczyn odpowiedzialnych za powstawanie próchnicy jest nasza dieta. Niestety trudno jest wyeliminować całkowicie cukier, który jest wszechobecny w produktach spożywczych. Nie dostarczamy też dostatecznej ilości wapnia, żelaza, witaminy A, C i D tak ważnych dla dobrej kondycji kości i zębów.

Kolejnym powodem jest brak lub niedostateczna higiena jamy ustnej. Dużo się mówi o myciu małych ząbków, jednak w konsekwencji nie zawsze jest to takie proste. Dzieci chcą myć ząbki samodzielnie, ale trudno jest im dokładnie wyczyścić wszystkie zagłębienia, w których zbiera się brud. Często maluch z sobie tylko znanych powodów uparcie odmawia czyszczenia ząbków. Zanim przyzwyczajenie do tej codziennej rutyny weźmie górę warto, żeby jego zęby były bezpieczne, a to właśnie zapewni lakowanie.

Czym jest lakowanie zębów i czy na pewno jest bezpieczne?

Zęby mają bardzo nierówną powierzchnię. Trzonowce i przedtrzonowce mają pełno wypustek i zagłębień. Ich zadaniem jest ścieranie i miażdżenie pokarmów. Niestety pomiędzy nimi łatwo gromadzą się resztki jedzenia, które trudno usunąć. Na psujących się pozostałościach tworzą się bakterie, które niszczą szkliwo, wnikają w pęknięcia i psują ząb od środka. Tak w wielkim skrócie wygląda rozwój próchnicy.

Lakowanie zębów sprawia, że ich powierzchnia jest gładsza, a zakamarki zostają uszczelnione. Brud łatwo daje się usunąć, nie zalega, a bakterie mają mocno utrudnione warunki do rozwoju.

Do lakowania zębów stosuje się specjalne materiały kompozytowe wykonane na bazie żywic. Są sprawdzone i bezpieczne.  Samo lakowanie trwa krótką chwilę a korzyści, jakie przynosi zębom, są niezastąpione.

Jak przebiega lakowanie zębów?

Procedura lakowania jest szybka i bezbolesna, a więc idealna dla najmłodszych. Podstawą są zdrowe zęby, więc jako pierwsze stomatolog zawsze ocenia ich stan. Jeżeli trzeba, najpierw konieczne będzie wyleczenie zęba. Lakowanie może zostać wykonane podczas rutynowej kontroli stomatologicznej. Stomatolog najpierw oczyszcza zęby specjalną pastą, po wypłukaniu i osuszeniu stosuje się dodatkowo żel wytrawiający, który sprawia, że lak dokładniej przylega do zęba. Żeby nałożyć preparat do lakowania, zęby muszą być dokładnie osuszone. Preparat nakładany jest strzykawką bez igły, a następnie utwardzany niebieskim światłem.

Kolejne zęby zabezpieczane są stopniowo w miarę wyżynania, dlatego właśnie zachęcamy do systematycznych wizyt z dziećmi w naszych gabinetach stomatologicznych.

Marzysz o metamorfozie swojego uśmiechu? To, co jeszcze kilkanaście lat temu było trudne lub wręcz niemożliwe, teraz dzięki zaawansowanej technologii, nowoczesnym narzędziom i produktom jest jak najbardziej wykonalne i to w sposób znacznie szybszy, mniej inwazyjny a co za tym idzie bardziej komfortowy dla samego pacjenta. Diagnostyka, chirurgia szczękowa, protetyka, stomatologia estetyczna, ortodoncja, stomatologia dziecięca weszły na nowy — doskonalszy poziom. Najlepiej przekonaj się samodzielnie, sprawdź, jak można zrewitalizować twój uśmiech w nowoczesnym gabinecie stomatologicznym.

Na początek diagnoza. Jak rozpoznać, w czym tkwi problem?

Przychodzisz do stomatologa z bólem, ale co się za nim kryje niekoniecznie widać na pierwszy rzut oka. Stomatolog z pewnością będzie chciał dokładnie rozeznać się, na czym polega problem. W tym celu konieczne będą badania rtg czy diagnostyczne, czyli różnego rodzaju prześwietlenia szczęki (tomografia, zdjęcia pantomograficzne, cefalometryczne). Urządzenia do ich wykonania znajdują się na miejscu w klinice, dzięki temu dokładną diagnozę można postawić od razu, a tym samym uniknąć czekania z bólem i ustalić plan leczenia.

Czas przejść do konkretu, czyli właściwego zabiegu

Pamiętaj, że stomatolog zajmuje się nie tylko leczeniem zepsutych zębów. Z całkiem zdrowym, ale nieestetycznym zgryzem (z różnych powodów) także udasz się właśnie do niego. Może wyrównać zęby, wyczyścić je i wybielić, a nawet ozdobić delikatną biżuterią. Do tego jednak potrzebne są specjalne narzędzia.

• Mikroskop – pracę na tak małej powierzchni znacznie usprawnia powiększenie, które mikroskop umożliwia. Dzięki temu stomatolog kieruje swoje działania w konkretne miejsce i nie pomija żadnych szczegółów.
• Materiały takie jak implanty, termoutwardzalne i biokompatybilne plomby i wypełnienia, środki do wybielania oraz zabezpieczania powłoki zębów.
• Urządzenia do dokładnego oczyszczania zębów, także kanałów i korzeni.
• Metody bezpiecznego znieczulenia pacjenta, które nie powodują nieprzyjemnych objawów drętwienia na długo po zabiegu, ale są skuteczne.

Stomatologia wciąż się rozwija, poszukiwane są coraz lepsze sposoby na wyleczenie najtrudniejszych nawet przypadków. Wdrażane rozwiązania w leczeniu z użyciem najnowocześniejszego sprzętu mają na celu nie tylko ułatwić pracę stomatologa, ale także sprawić, że zabiegi będą dla pacjentów mało inwazyjne, bezbolesne, łatwo dostępne i bezpieczne. Oczywiście liczy się także efekt, czyli wyleczone zęby, brak bólu spowodowanego ich chorobami i trwałość zabiegu. A to może zapewnić tylko precyzyjnie wykonana praca, którą umożliwiają właśnie nowoczesne urządzenia i wiedza zdobywana w procesie ciągłego rozwoju na kursach i szkoleniach.

Endodoncja to dział w stomatologii zajmujący się leczeniem kanałowym. Mimo codziennego czyszczenia zębów próchnica wciąż jest ogromnym zagrożeniem. Wynika to m.in. z diety i wszechobecnego cukru w produktach. Najczęściej leczenie kanałowe to jedyna szansa, żeby chorego zęba nie stracić. Poprzednie dekady i zupełnie inne możliwości lekarzy stomatologów w tamtym okresie sprawiły, że leczenie kanałowe owiane było złą sławą jako bolesne i nieskuteczne. Czas zmienić to podejście na nowocześniejsze tak jak zmieniły się metody leczenia.

Na czym w skrócie polega leczenie kanałowe?

Ząb jest mały, ale jego budowa to skomplikowana struktura kanałów, korzeni i kolejnych warstw, które sprawiają, że jest on żywy i zadziwiająco odporny. Codziennie jest wystawiany na nie lada obciążenia (nacisk, kontakt z twardymi rzeczami, kwaśne i wilgotne środowisko pełne bakterii). Nic dziwnego, że w końcu szkliwo ulega mikropęknięciom i ząb zaczyna się psuć.

Zaawansowana próchnica prowadzi do zapalenia miazgi zęba wewnątrz niego. Psujący się od środka ząb boli i uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

Leczenie endodontyczne polega na usunięciu zakażonej bakteriami miazgi, oczyszczeniu kanałów, wypełnieniu ich specjalną substancją oraz zamknięciu zęba. Gwarancją skuteczności tego procesu jest dokładne przeprowadzenie każdego z jej etapów, a to przy tak małej powierzchni roboczej jest bardzo trudne. Tutaj z pomocą przychodzi technika i odpowiednio opracowane narzędzia.

Profesjonalny sprzęt do pracy plus umiejętności specjalistów

Wiedza stomatologa jest kluczowa, a przy użyciu odpowiednich urządzeń przez specjalistę przynosi doskonałe efekty.

Lekarz stomatolog nie pracuje na wyczucie, nie leczy na ślepo. Widzi go dokładnie. Dzięki narzędziom może:

• Zbadać i zmierzyć kanały, które zostały zainfekowane.
• Oczyścić je bardzo starannie, nawet te zakrzywione i trudno dostępne.
• Na bieżąco monitorować postępy leczenia.

Kolejny etap, czyli wypełnienie oczyszczonych kanałów

Usuniętą miazgę trzeba czymś zastąpić, żeby nie pozostawić wnętrza zęba pustego. Do tego celu najczęściej wykorzystywany jest biokompatybilny z ludzkim organizmem materiał pochodzący z drzewa gutaperkowego. Gutaperka nie uczula, za to bardzo dobrze uszczelnia (nie pozwala na dostawanie się i rozwój bakterii w zębie) i stabilizuje go (pusty ząb byłby bardziej podatny na uszkodzenia).

Masa jest podgrzewana do bardzo wysokiej temperatury, co daje jej elastyczność i pozwala szczelnie wypełnić każdy ubytek. Podgrzewanie, wypełnianie i ubijanie gutaperki w zębie także jest wykonywane przy pomocy specjalnego urządzenia.

Cały proces kończy się zabezpieczeniem otwartego wcześniej zęba. Narzędzia, sprzęt i materiały wykorzystywane do tego zabiegu są wciąż modyfikowane i udoskonalane. Dzięki temu stomatologia oferuje coraz większe możliwości uzyskania pięknego i zdrowego uśmiechu.  

Które problemy zdrowotne będą miały niszczący wpływ na nasze uzębienie i stan jamy ustnej? Okazuje się, że jest ich całkiem sporo. To najczęściej choroby przewlekłe i nieuleczalne, z którymi musimy radzić sobie przez resztę życia. Tym bardziej ważne jest, żeby osoby na nie cierpiące miały świadomość, jaki wpływ mają na inne części ciała, w tym na zęby.

Próchnica – powszechny problem, który niszczy zęby

Próchnica między zębami niszczy nasze uzębienie, ale należy pamiętać, że jest ona zaraźliwa. Chory na próchnicę zaraża nią innych poprzez kontakt ze śliną np. podczas picia z jednej butelki. Zwłaszcza gdy bakterie, które ją wywołują, trafią na idealne podłoże i środowisko w jamie ustnej. Dlatego tak ważna jest higiena i świadomość, że jest się chorym, żeby unikać możliwości roznoszenia patogenów.

Zęby to kości, a więc zagraża im osteoporoza.

Osteoporoza dotyka zwłaszcza ludzi starszych, ale może się pojawić w znacznie młodszym organizmie. Spadek gęstości kości sprawia, że stają się one kruche i bardzo łamliwe. Osteoporoza jest chorobą bolesną i zagrażającą życiu. Co prawda łamanie się zębów nie jest niebezpieczne, ale uszkodzenia podnoszą ryzyko próchnicy i całkowitego wypadania zębów. To wiąże się z bólem, dyskomfortem i nieestetycznym wyglądem.

Spadek odporności skutkuje chorobami zębów.

Za choroby zębów i przyzębia odpowiada niedostateczna ilość dostarczanych organizmowi witamin i minerałów. Jeżeli nagminnie nie będziemy dostarczać ich z zewnątrz zęby i dziąsła będą osłabione. Ważna w diecie jest wit. D, żelazo, wapń, fluor (byle nie w nadmiarze), fosfor i wit. C, która chroni przed stanami zapalnymi.

Chorobą, która atakuje układ odpornościowy, jest HIV. Ta zakaźna choroba jest niebezpieczna dla życia i w przypadku jamy ustnej może sprzyjać powstawaniu przewlekłych stanów zapalnych, pleśniawek, chorób przyzębia.

Cukrzyca – choroba XXI wieku groźna jest także dla zębów.

Cukrzycy zmagają się z nieprawidłowym poziomem glukozy we krwi. Ta nieuleczalna choroba powoduje wiele dolegliwości, m.in. spadek odporności, podatność na powstawanie stanów zapalnych w organizmie. W przypadku zębów jest powodem chorób przyzębia, szybszego odkładania się kamienia także poprzez zmniejszenie ilości śliny w jamie ustnej potrzebnej do stałego jej przepłukiwania z odkładających się resztek jedzenia.

W zepsutych zębach i stanach zapalnych znajdują się groźne bakterie, które trafiają do krwioobiegu i w ten sposób zatruwają resztę organizmu. Jednocześnie skutkiem ubocznym wielu chorób jest psucie się zębów i uszkodzenia w jamie ustnej. W związku z tym chorzy na przewlekłe zaburzenia powinni być świadomi, że tym bardziej powinni zadbać o swój piękny uśmiech wzmożoną higieną i pozostawać w stałym kontakcie ze stomatologiem.

Na przestrzeni wieków w procesie ewolucji nasza szczęka się zmieniła. Dotyczy to także ilości zębów. Część z nas ma 32 zęby stałe, ale u wielu ostatnie trzonowce nazywane zębami mądrości nie pojawiają się wcale lub tylko częściowo i wtedy zębów w szczęce jest 28. Są tzw. zębami szczątkowymi. Nie potrzebujemy ich, teraz kiedy nasze pożywienie jest dokładnie pocięte, przetworzone i ugotowane.

Po co nam zęby?

Nie do końca chodzi o estetyczny uśmiech. To raczej nasze przyzwyczajenie sprawia, że pragniemy równych białych zębów. Zauważ, że bezzębny uśmiech niemowlaków traktujemy jako coś naturalnego i wręcz się nim zachwycamy.

Zęby są pierwszym elementem układu pokarmowego. Ich zadaniem jest odgryzanie kęsów takiej wielkości, żeby mieściły się w jamie ustnej. Następnie rozdrabniają i miażdżą, żeby ułatwić reszcie układu trawienie i przyswajanie składników odżywczych z pożywienia.

Zęby dzieci różnią się od tych u dorosłego człowieka. Czym charakteryzują się zęby mleczne?

Ząbkowanie zaczyna się mniej więcej w 6 miesiącu życia dziecka, ale zawiązki zębów mlecznych powstały już w okresie życia płodowego (6-7 tydzień ciąży). W wieku około 2,5 lat maluch zazwyczaj ma już komplet zębów mlecznych, czyli 20 sztuk (nie ma zębów przedtrzonowych). Objawy ząbkowania można zauważyć znacznie wcześniej ok. 4 m-ca. Dziecko może:

• Być rozdrażnione ze względu na swędzące i bolące dziąsła.
• Stracić apetyt.
• Mocno się ślinić.
• Reagować stanem podgorączkowym.

Między 3 a 6 rokiem życia następuje przerwa, ale maluch już teraz powinien nauczyć się codziennej higieny jamy ustnej.

6 lat to pora na zmianę i zęby stałe.

W tym okresie zaczynają wypadać zęby mleczne, a w ich miejsce pojawiają się zęby stałe. Jest ich 28 lub 32 z zębami mądrości, ale te czasem nie wyrastają wcale, albo ze względu na problemy, które często sprawiają, są usuwane. Zalążki zębów stałych powstają około 24 tygodnia ciąży. Tak naprawdę bowiem zęby stałe nie wyrastają dokładnie tam, gdzie mleczaki. W wieku nastoletnim zazwyczaj posiadamy już wszystkie zęby i jeżeli nie chcemy wymienić ich w przyszłości na implanty albo protezę to konieczne jest wdrożenie profilaktyki w postaci szczotkowania, nitkowania, regularnych wizyt u stomatologa, szybkiego leczenia ubytków, usuwania kamienia nazębnego, stosowania odpowiedniej diety.

Oczywiście okres wyżynania tak mleczaków, jak i zębów stałych będzie się różnił w zależności od indywidualnego rozwoju dziecka. Drobne odchylenia nie są powodem do zmartwień. Problemem mogą być za to wady zgryzu, które należy konsultować u ortodonty, ponieważ wpływają m.in. na nieprawidłową wymowę. Powszechną chorobą u dzieci jest także próchnica między zębami, którą łatwo się zarazić lub nabyć poprzez złe nawyki żywieniowe i brak higieny.

Każdy z nas chciałby móc pochwalić się pięknym uśmiechem rodem z produkcji telewizyjnych z białymi równymi zębami. To jak najbardziej możliwe, ale najczęściej wymaga czasu i szeregu wizyt w klinice dentystycznej. A w życiu zdarzają się sytuacje, kiedy zależy nam na jak najszybszej przemianie. Może akurat starasz się o pracę, w której estetyczny wizerunek jest wymogiem, lub pojawia się termin nieplanowanej wcześniej uroczystości.

Ładny uśmiech i zdrowe zęby sprawiają, że czujemy się znacznie pewniej w kontaktach z innymi. Z pomocą przychodzą stomatolodzy, którzy na różne sposoby mogą poprawić wygląd twoich zębów, a przez to całej twarzy. Jednym z nich jest bonding zębów. Co to jest i jak wygląda zabieg?

Bonding zębów to szybka metoda na piękny uśmiech

Bonding zębów to nieinwazyjna alternatywa doprowadzenia do estetycznego wyglądu swoich zębów. Podobny efekt można uzyskać, decydując się na założenie licówek porcelanowych. Bonding zębów ma tę przewagę, że:

• Jest to zabieg odwracalny.
• Nie uszkadza szkliwa, ponieważ nie trzeba go zeszlifowywać przed zastosowaniem kompozytu.
• Zabieg jest znacznie szybszy niż np.: wykonanie licówek porcelanowych, można go wykonać nawet podczas jednej wizyty.
• Przewagą jest również niższa cena.

Jakie efekty możesz uzyskać decydując się na bonding zębów?

Zabieg polega na nałożeniu na wybrane zęby cienkiej warstwy elastycznego kompozytu żywicznego. Dzięki temu:

• Uzupełnisz widoczne pęknięcia i uszkodzenia szkliwa.
• Odbudujesz ubytki i zmienisz lekko kształt zębów, usuniesz szpary między zębami. To sprawi, że zęby będą prostsze, o regularnym kształcie.
• Zlikwidujesz przebarwienia i możesz zmienić kolor zębów. Najczęściej pacjenci decydują się na rozjaśnienie. Najlepiej dobrać naturalnie wyglądający odcień pasujący do karnacji i reszty uzębienia.

Wykorzystanie wszystkich możliwości, jakie daje bonding powoduje, że zęby są jednolite, zadbane i pięknie się prezentują.

Jak przebiega bonding zębów?

Zanim zostanie wykonana część upiększająca, należy sprawdzić stan uzębienia. Zatem proces rozpoczyna się od wykonania RTG zębów i dokładnych oględzin. Następnie czyści się je z naturalnie nagromadzonego osadu i kamienia oraz wypełnia wszystkie ubytki plombami. Tak przygotowane zęby można pokryć kompozytem, w odpowiedni sposób go modelując. W końcowej fazie stomatolog naświetla zęby lampą dentystyczną, żeby utwardzić mieszankę.

Efekt zabiegu powinien utrzymywać się około 5 lat. Zależy to w głównej mierze od przyzwyczajeń żywieniowych pacjenta i tego jak bardzo dba o higienę jamy ustnej. Z pewnością daje on możliwość uzyskania pięknego uśmiechu w szybkim czasie, a przy okazji kompleksowego wyleczenia ubytków.

W wyniku różnych zdarzeń i procesów w naszym ciele może się zdarzyć, że nasze szczęki nie zaciskają się prawidłowo. Z czasem taka zaburzona okluzja może prowadzić do różnego rodzaju dolegliwości bólowych w obrębie jamy ustnej, ale także głowy i szyi. Żeby pozbyć się wady, należy oczywiście zacząć od profesjonalnej diagnozy stanu uzębienia w gabinecie stomatologicznym. Lekarz dobry dentysta może zaproponować nam deprogramator Koisa. Na czym polega ta metoda leczenia i komu może pomóc?

Jakie dolegliwości powinny zwrócić Twoją uwagę?

Wady zgryzu mogą powodować ból w całkiem nieoczywistych miejscach jak głowa, szyja, plecy. Może także powodować trudności z gryzieniem pokarmów a w konsekwencji problemów z trawieniem źle przeżutego pokarmu. Zaniepokoić powinno:

• Zgrzytanie zębami i brak możliwości swobodnego połączenia dolnej i górnej szczęki.
• Problem z gryzieniem twardych pokarmów.
• Słabe, zniszczone, wytarte zęby, które się ruszają.
• Ból, gdy szeroko otwierasz usta, wrażenie przeskakiwania żuchwy.
• Szum w uszach.

Budowa i działanie deprogramatora Koisa

Aparatu używa się w początkowej fazie leczenia zaburzeń stawów skroniowo-żuchwowych. Całe leczenie powinno składać się z kilku etapów. Założenie platformy to dopiero początek, pomagający w diagnozie zaburzenia. Ruchomy aparat dopasowany jest indywidualnie do pacjenta. Jego noszenie przez okres około 2-3 tygodni sprawia, że mięśnie żuchwy zapominają nabyte wadliwe ustawienia powodujące dyskomfort. Jednocześnie zostają zmuszone do prawidłowego zgryzu. To sprawia, że znika ból, jednak trzeba pamiętać, że nie jest to trwałe. Wkrótce po zdjęciu aparatu szczęka ustawi się w dotychczasowy zły sposób.

Prawidłowa terapia deprogramatorem Koisa powinna przebiegać w kilku etapach

Żeby całkowicie pozbyć się wady zgryzu, konieczne jest usunięcie jej przyczyny a do jej dokładnego zdiagnozowania używa się właśnie deprogramatora Koisa. Dlatego leczenie powinno być kompleksowe.

Etap pierwszy – polega na wywiadzie z pacjentem, wykonaniu zdjęć RTG, pobraniu wycisków, na podstawie których zrobiony będzie aparat.

Etap drugi – pacjent powinien stale nosić platformę, zdejmując ją tylko na czas jedzenia i mycia zębów. Z pewnością poczuje w tym czasie złagodzenie dolegliwości.

Etap trzeci – Po zdjęciu deprogramatora Koisa łączy się zapamiętany układ zgryzu pobierając jego odcisk, kolejne zdjęcia RTG, obrazujące całościowy układ kostny szyi, szczęki i twarzy. Na tej podstawie dokonuje się analizy istniejących wad i planuje proces leczenia.

Dopiero wdrażając konieczne leczenie, można trwale pozbyć się wadliwej okluzji zębów powodujących ból i inne dolegliwości. Trzeba pamiętać, że dla każdego pacjenta będzie ono polegać na zupełnie innych zabiegach w obrębie szczęki. 

Podobnie jak komplet badań laboratoryjnych pomaga lekarzowi w prawidłowej ocenie stanu zdrowia pacjenta, podobnie RTG zęba pozwala na diagnostykę stanu jamy ustnej. To szybkie i zupełnie bezbolesne badanie, które wiele wnosi w późniejszy proces leczenia.

Czym właściwie jest RTG zęba i co nam (a właściwie dentyście) pokazuje?

RTG zęba to radiologiczny obraz stanu jamy ustnej, kości, zębów, tkanki. Na zdjęciu widać jak na dłoni wszelkie zmiany, nieprawidłowości, wady i miejsca ich występowania. Pokazuje stany zapalne, zmiany chorobowe, pęknięcia, strukturę i stan korzeni.

Badanie to wykonuje technik radiolog w specjalnym pomieszczeniu. Polega na prześwietleniu wskazanego miejsca promieniami X, czyli wiązką promieniowania elektromagnetycznego. Promienie przechodząc przez ciało człowieka, zostają częściowo przez nie zatrzymane. W tym miejscu na kliszy odbite są jaśniejsze miejsca, które wyraźnie pokazują kształt np.: kości.

W związku z tym, że wiązka promieniowania jest pochłaniana przez ciało, narażone ono zostaje na szkodliwe ich działanie. Dlatego do jego wykonania potrzebne jest skierowanie lekarza rodzinnego lub specjalisty z podaniem powodu wykonania zdjęcia, żeby zminimalizować zagrożenia wynikające ze zbyt częstego wykonywania RTG.

Rodzaje RTG. Jak je odczytać prawidłowo?

Tradycyjne zdjęcie rentgenowskie jest dwuwymiarowe, czyli płaskie. W diagnostyce zębów stosuje się jednak różne rodzaje rentgenów.

-Wewnątrz-ustne – punktowe lub skrzydłowo-zgryzowe. Są bardziej szczegółowe, ale też mniej szkodliwe dla zdrowia pacjenta, można je wykonać w gabinecie dentysty bez skierowania. Obejmuje zwykle 1 – 4 zęby. Stosuje się je pomocniczo w leczeniu kanałowym, diagnozie próchnicy czy stanów zapalnych.

-Zewnątrz-ustne – cefalometryczne, pantomograficzne, tomograficzne 3D. Te zdjęcia obrazują cały układ szczęki, także z boku i w trójwymiarze. Stosuje się je w leczeniu ortodontycznym, kanałowym, chirurgii szczękowej, wszędzie tam, gdzie potrzebny jest wgląd w cały układ kostny i tkankowy w obrębie jamy ustnej.

Każdy pacjent zazwyczaj z zaciekawieniem ogląda takie zdjęcie swojej szczęki, dziwiąc się, co z niego właściwie można wyczytać. Do zdjęcia radiolog dołącza zazwyczaj opis, ale sam stomatolog specjalista widzi dokładnie te informacje, których potrzebuje, żeby zaplanować i wykonać leczenie. Nasza wiedza jako pacjentów w tym zakresie jest całkowicie zbędna.

Ile kosztuje wykonanie zdjęcia RTG?

Zdjęcie RTG zębów wykonuje się w gabinecie stomatologicznym lub pracowni radiologicznej. W klinikach dentystycznych takie zdjęcie zrobimy na miejscu. Koszt zdjęcia RTG wynosi około 30 zł za małe punktowe. Za panoramiczne zapłacimy średnio 100 zł, za rozległą tomografię ok 400 zł. Nie jest ono refundowane. 

Leczenie zębów jest niezbędne nie tylko dlatego, żeby nie bolały i ładnie się prezentowały. Pozostawienie psujących się zębów własnemu losowi, czy próba leczenia ich domowymi sposobami może mieć bardzo negatywne skutki dla całego organizmu. Nawet senniki tłumaczą sny o zębach jako zwiastujące choroby i problemy. Nie należy ich więc bagatelizować w żadnym wypadku.

Najczęstsze choroby zębów i ich przyczyny.

Choroby zębów mogą wynikać z przyczyn niezależnych od nas i takich, na które nasze codzienne przyzwyczajenia mają ogromny wpływ. Są to najczęściej różnego rodzaju wady zgryzu, próchnica, parodontoza, nadwrażliwość, ropnie, zapalenie miazgi zębowej.

W jamie ustnej mamy kwaśny odczyn pH, który razem z bakteriami pochodzącymi z resztek jedzenia niszczą szkliwo i dziąsła powodując stany zapalne i coraz większe ubytki w zębach. Im więcej zepsutych zębów tym więcej bakterii w jamie ustnej, a te przenikają do krwioobiegu i są rozprowadzane po całym organizmie, powodując choroby innych narządów.

Do jakich groźnych chorób mogą doprowadzić zepsute zęby?

• Krążące w układzie krwionośnym bakterie mogą uszkodzić mięsień sercowy, doprowadzić do miażdżycy i zawału. Wywołują też cukrzycę typu 2.
• Na chorobach zębów cierpi układ pokarmowy. Bolące zęby, ubytki sprawiają, że niedokładnie rozdrabniamy pokarm i trudniej go strawić. Podobnie jak wady zgryzu, które dodatkowo mogą utrudniać prawidłową wymowę.
• Bakterie namnażające się w zepsutych zębach powodują choroby gardła, nerek, bóle głowy i zatok.

Jak unikać poważnych chorób od zepsutych zębów?

Leczenie.

Najlepiej zacząć od jak najszybszego wyleczenia wszystkich ubytków. Tymi, które pojawiają się na bieżąco należy zająć się bez zwłoki.

Profilaktyka

Długofalowo najlepiej postawić na bardzo niedocenioną przez pacjentów profilaktykę zapobiegającą psuciu się zębów. Lekarze stomatolodzy na każdym kroku powtarzają, że już od pierwszego ząbka należy uczyć się jak je prawidłowo czyścić i trzeba to robić regularnie przez całe życie. To jak najbardziej w naszym interesie, żeby te kilka minut dziennie poświęcić na szczotkowanie, nitkowanie, zamiast po kilku latach poszukiwać dentysty, gdy pojawi się ból.

Kontrola

Istotne jest także stałe kontrolowanie stanu uzębienia u specjalisty. Krótka bezbolesna wizyta pomoże wyłapać problem, zanim stanie się poważny i bolesny.

Dieta

Ważna jest także odpowiednia dieta, czyli jedzenie produktów wzmacniających kości, zapobiegających stanom zapalnym, unikanie cukru (węglowodanów) i picie czystej wody, która powoduje przepłukiwanie jamy ustnej między posiłkami i wytwarzanie się śliny, która działa tak samo.

Konieczność dbania o stan uzębienia nie wynika więc tylko z tego, że chcemy mieć piękny uśmiech, który z pewnością poprawia wizerunek. To kwestia zdrowia i uniknięcia poważnych schorzeń.

Aby cieszyć się zdrowymi zębami, trzeba regularnie odwiedzać dentystę i na bieżąco uzupełniać wszystkie ubytki. W kwestii korekty plomb należy zaufać swojemu stomatologowi – wymiana wypełnienia zęba może być podyktowana zarówno względami zdrowotnymi, jak i estetycznymi. Plomba biała to najlepszy wybór wśród naszych klientów.

Wypełnienie kompozytowe

Dobrze wykonane plomby kompozytowe są skutecznym sposobem na walkę z próchnicą, a jednocześnie ich dużym atutem jest możliwość dokładnego dopasowania pod względem kolorystycznym do innych zębów.

W jakich sytuacjach wymiana plomby jest niezbędna?

Raz zaplombowany ząb już zawsze będzie wymagał kontroli stomatologa. Nie ma jednak reguły na to, po ilu latach wypełnienie musi zostać wymienione. Odchodzące do lamusa plomby amalgamatowe zwykle wytrzymują w nienaruszonym stanie nawet przez 10 lat i więcej, z kolei materiały kompozytowe są nieco mniej wytrzymałe. Tego typu wypełnienia mogą stracić swoje właściwości po kilku latach, chociaż zazwyczaj nie ma potrzeby dokonywania jakichkolwiek poprawek nawet przez dekadę. Wiele zależy od samego pacjenta – im staranniej dba o higienę jamy ustnej, tym dłużej plomby spełniają swoją funkcję. Plomba w jedynce czy dwójce – zawsze znajdziemy rozwiązanie!

Plomba światłoutwardzalna – ile wytrzyma?

Nie wszystko jednak jest kwestią higieny. Plomby mogą tracić swoją trwałość np. wskutek uszkodzeń mechanicznych (ukruszenie w wyniku spożywania twardych pokarmów, wypadków komunikacyjnych itp.- ukruszona plomba), mogą się również ścierać. W konsekwencji wypełnienie staje się nieszczelne, co może doprowadzić do rozwoju próchnicy wtórnej. Czasami ząb z uszkodzoną plombą wcale nie boli, dlatego tak ważne jest zaufanie swojemu stomatologowi w kwestii przeprowadzenia powtórnego leczenia.

Próchnica wtórna czasem rozwija się także pod wypełnieniami, które mogą wydawać się zupełnie nienaruszone. Tego typu zmiany można zdiagnozować np. za pomocą RTG – na zdjęciu dobrze widać, w jakim stanie jest ząb i jak daleko postąpił proces chorobowy. Ponadto w zaawansowanym stadium próchnicy wtórnej pacjent zgłasza ból zaplombowanego zęba.

Zalety plomb światłoutwardzalnych

Niektórym pacjentom polecana jest wymiana plomb amalgamatowych na światłoutwardzalne ze względów estetycznych. Stomatolog może nadać kompozytowi niemal dowolny odcień, dopasowując go do pozostałych zębów pacjenta. Wymiana plomby na białą nie jest więc niezbędna (jeśli wypełnienie nie straciło szczelności), ale pozwala odzyskać piękny uśmiech.

Koszt wymiany plomby w zależności od rozległości zmian

Koszt założenia nowego wypełnienia zależy przede wszystkim od rozległości zmian. W większości przypadków wymiana plomb sprowadza się do zabiegów z zakresu stomatologii zachowawczej. Niezbędne jest więc usunięcie starego wypełnienia, oczyszczenie ubytku i założenie nowej plomby, najczęściej światłoutwardzalnej. W zależności od wielkości ubytku, cena takiego zabiegu może wynosić od kilkudziesięciu do ok. 200-300 zł. Warto pamiętać, że nawet zdrowo wyglądający ząb może być dotknięty głęboką próchnicą.

Kiedy wymiana plomby to za mało…

Gdy zmiany objęły już miazgę, potrzebnym zabiegiem może okazać się leczenie kanałowe. W takiej sytuacji, oprócz wymiany plomby, lekarz musi również przeprowadzić zabieg endodontyczny (usunięcie miazgi i oczyszczenie kanałów). Leczenie kanałowe związane jest z większymi kosztami, sięgającymi zwykle około kilkuset złotych.

Regularne odwiedzanie dentysty pozwala w porę zdiagnozować wszystkie niepokojące zmiany, dzięki czemu rozległość interwencji jest znacznie ograniczona. U pacjentów będących pod stałą kontrolą stomatologa wymiana plomb to zwykle prosty, krótki zabieg, skutecznie zabezpieczający zęby na kolejne lata.

Czy wymiana plomby boli?

Zabieg z reguły jest bezbolesny.

Czy plomby trzeba wymieniać?

Nie, ale zalecana jest regularna kontrola w zakresie „zużycia” plomb, dentysta jest w stanie ocenić, które plomby należy wymienić.

Plomby chemoutwardzalne a światłoutwardzalne?

Zalecamy wypełnienie światłoutwardzalne, zarówno ze względu na trwałość jak i możliwość dobrania koloru plomb do koloru zębów pacjenta.

Ile trzyma się plomba światłoutwardzalna?

W teorii jest wieczna ?

Ile trwa wymiana czarnej plomby na plombę białą?

Wymiana plomby amalgamatowej na plombę światłoutwardzalną jest prostym zabiegiem, który można wykonać podczas jednej wizyty, ceny zaczynają się od 150zł.

Ból zęba po wymianie plomby – czy to normalne?

Jeżeli po wymianie plomby pacjent odczuwa ból lub dyskomfort w jamie ustnej należy pilnie skonsultować się ze stomatologiem.

Czy można jeść z ukruszoną plombą, czy muszę ją wymienić na nową?

Wszystko zależy od stopnia uszkodzenia, jeżeli jest niewielkie, wystarczy wyszlifowanie ukruszonej plomby aby pacjent nie odczuwał dyskomfortu, przy większych uszkodzeniach niezbędna będzie jednak wymiana plomby na nową.

Bolące i krwawiące dziąsła to problem, który może się przydarzyć każdemu, niezależnie od wieku. Ślady krwi pojawiające się podczas szczotkowania powinny skłonić do przyjrzenia się stanowi swoich dziąseł i wdrożenia działań mających na celu jak najszybsze zahamowanie rozwoju choroby.

Krwawienie z dziąseł?

Przede wszystkim należy zmienić dotychczasowy sposób dbania o higienę jamy ustnej, ale niezastąpiona jest również wizyta u stomatologa. Nie warto z nią zwlekać, ponieważ nieleczone schorzenia dziąseł mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Lekarz ustali właściwy sposób postępowania, uzależniając go m.in. od przyczyny powstania stanu zapalnego

Choroby dziąseł zazwyczaj są powodowane przez niewłaściwą higienę lub różnego rodzaju schorzenia przewlekłe. Wśród najczęściej występujących czynników odpowiadających za krwawiące dziąsła można wymienić:

Nieodpowiedni sposób szczotkowania

Zbyt twarda szczoteczka, a także używanie dużej siły podczas mycia zębów mogą sprzyjać mechanicznym uszkodzeniom dziąseł. W konsekwencji pojawia się również krwawienie, a następnie ból i obrzęk. W przypadku problemów z dziąsłami polecane są miękkie szczoteczki, którymi można też delikatnie masować obolałe miejsca. Ponadto warto regularnie sięgać po płyny do płukania ust oraz stosować nić dentystyczną, pozwalającą dokładnie oczyścić przestrzenie międzyzębowe.

Za mało zróżnicowana dieta

Stany zapalne w jamie ustnej mogą pojawić się również w wyniku zbyt ubogiej w składniki odżywcze diety. Aby utrzymać zęby i dziąsła w dobrym zdrowiu, trzeba spożywać minimum 5 porcji warzyw i owoców codziennie. Należy też wprowadzić do swojego jadłospisu ryby, a zrezygnować ze słodyczy, słonych przekąsek i gazowanych napojów. Systematyczne dostarczanie organizmowi wszystkich niezbędnych witamin i minerałów gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu, w tym także poprawia stan dziąseł.

Choroby przewlekłe

Krwawienie z dziąseł może być objawem różnych chorób, zwłaszcza cukrzycy, anemii czy schorzeń wątroby. Dentysta podejrzewający, że kłopoty z dziąsłami mogą wynikać z innych zaburzeń zdrowotnych, powinien skierować pacjenta na szerszą diagnostykę. Konieczne może okazać się wykonanie m.in. badania krwi oraz oznaczenia poziomu cukru. Leczenie stomatologiczne u takich pacjentów jest prowadzone równoległe z terapią zleconą np. przez diabetologa.

Krwawiące dziąsła – co robić w pierwszej kolejności?

Zauważenie śladów krwi podczas szczotkowania zawsze wzbudza niepokój. Przy niewielkich dolegliwościach można spróbować sięgnąć po domowe sposoby, takie jak zmiana pasty na łagodzącą stany zapalne, stosowanie ziołowych płukanek (np. z rumianku) czy smarowanie bolących miejsc żelami poleconymi przez farmaceutę (np. z dodatkiem aloesu).

Zawsze jednak warto skorzystać z rady lekarza, nawet jeśli stan choroby nie wydaje się zaawansowany. Stomatolog może wdrożyć szereg skutecznych działań zarówno likwidujących przyczynę, jak i niedopuszczających do powstawania kolejnych zmian. Zabiegami wykonywanymi w pierwszej kolejności są skaling i piaskowanie, ale możliwości jest o wiele więcej (np. nakładanie specjalnych lakierów o właściwościach przeciwbakteryjnych, przepisanie antybiotyku, przeprowadzenie zabiegu kiretażu).

Pacjenci borykający się z różnymi stanami zapalnymi w jamie ustnej powinni więc pamiętać, że tylko lekarz może rzetelnie doradzić, co na krwawiące dziąsła będzie w danym przypadku najlepsze. Zmiana nawyków związanych z higieną jamy ustnej w połączeniu z profesjonalnym leczeniem w gabinecie stomatologicznym to najlepszy sposób na to, by szybko odzyskać zdrowy uśmiech.

Obecnie każdy może z sukcesem zawalczyć o biały uśmiech. Najlepsze efekty przynosi wybielanie u dentysty, chociaż coraz więcej osób decyduje się na spróbowanie sposobów domowych. Czy jednak takie metody na pewno są bezpieczne?

Biały, zdrowy uśmiech to doskonały sposób na zwiększenie pewności siebie. Nie zawsze jednak przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej (szczotkowanie, nitkowanie, płukanie) pozwala cieszyć się śnieżnobiałymi zębami. Większość osób boryka się z problemem przebarwień i osadów, które często powstają np. w wyniku palenia papierosów czy systematycznego sięgania po herbatę i czerwone wino. Kolor zębów może się zmienić także wskutek zażywania niektórych leków, a nawet popularnych produktów spożywczych (np. dużej ilości owoców, napojów gazowanych bądź słodyczy). Ponadto u niektórych żółty odcień zębów jest uwarunkowany genetycznie.

Wybielanie zębów za pomocą dedykowanych past

Pasta wybielająca to zazwyczaj pierwszy produkt, po który sięgają osoby chcące poprawić wygląd swojego uśmiechu. Tego typu pasty można kupić w każdej drogerii i markecie, w swoich ofertach posiadają je również apteki. Regularne stosowanie pasty o właściwościach wybielających może sprawić, że zęby staną się jaśniejsze, lecz efekt ten nie będzie spektakularny ani długotrwały. Pasta usunie nagromadzone osady – jej działanie jest ograniczone wyłącznie do szkliwa, podczas gdy profesjonalne środki stosowane przez stomatologów ingerują w głębsze tkanki.

Należy też pamiętać, że stosowanie past wybielających może być przyczyną pojawienia się nadwrażliwości zębów. Podczas wybierania odpowiedniego dla siebie produktu należy zwrócić uwagę zwłaszcza na współczynnik ścieralności – im niższa wartość, tym mniejsze ryzyko wystąpienia podrażnień dziąseł bądź uszkodzenia szkliwa.

Skuteczne wybielanie zębów w domu za pomocą pasty jest więc możliwe, ale tylko u osób z niewielkimi, nawierzchniowymi przebarwieniami.

Domowe sposoby na białe zęby z wykorzystaniem sody

Wśród najbardziej znanych sposobów na wybielanie zębów w domu soda również zajmuje wysokie miejsce. Składnik ten często jest mieszany z olejem kokosowym bądź wodą utlenioną. Uzyskana pasta rozjaśnia zęby i pomaga w usunięciu osadów, jednak – podobnie jak inne powszechnie dostępne produkty wybielające – działa jedynie na powierzchni zębów.

Efekt rozjaśnienia można uzyskać w stosunkowo krótkim czasie, ale nie utrzyma się on długo, a co więcej – soda może prowadzić do trwałego uszkodzenia szkliwa. Niemniej, dla osób, które zastanawiają się, jak wybielić zęby w domu szybko i niewielkim kosztem, soda to często produkt pierwszego wyboru.

W takiej kwestii jak wybielanie zębów w domu opinie stomatologów są zgodne. Delikatną korektę koloru można spróbować osiągnąć w domowym zaciszu, sięgając po popularne produkty spożywcze i drogeryjne. Nie warto jednak podejmować jakichkolwiek działań bez konsultacji z lekarzem, ponieważ nawet pozornie nieszkodliwe składniki mogą negatywnie wpłynąć na zęby. Najskuteczniejszym i najbezpieczniejszym sposobem na biały uśmiech wciąż pozostaje wybielanie w profesjonalnym gabinecie.

Do jednych z najbardziej popularnych zabiegów profilaktycznych w stomatologii należy lakowanie zębów. Zabieg ten ma na celu zapobieganie próchnicy, ale nie u każdego pacjenta występują wskazania do jego przeprowadzenia. Lakowanie najczęściej jest wykonywane u dzieci, chociaż również u dorosłych może przynieść wiele korzyści.

Lakowanie zębów – co ile powtarzać i jak wygląda zabieg?

Podczas zabiegu lakowania lekarz najpierw oczyszcza zęby pacjenta, a następnie nanosi na nie specjalny preparat, którego główne zadanie to wzmocnienie szkliwa. Lak jest nanoszony zwłaszcza na zębach przedtrzonowych i trzonowych. Ich powierzchnia nie jest gładka – pokrywają ją liczne bruzdy, w których gromadzi się trudna do usunięcia płytka nazębna, co z kolei prowadzi do rozwoju próchnicy. Substancje używane przez stomatologów w ramach lakowania dobrze przylegają do wszystkich zagłębień i zwiększają skuteczność oczyszczania zębów podczas codziennego szczotkowania.

Lakowanie zębów u dzieci

Lakiem można pokryć zarówno zęby mleczne, jak i stałe. Zabieg po raz pierwszy powinien być przeprowadzony już u kilkulatków, u których wyrżnęły się trzonowce. Co ważne, lakowanie może być wykonane w obrębie jednego zęba, dlatego rodzice nie powinni czekać z zabraniem dziecka na wizytę w gabinecie. Każdy nowy ząb może być na bieżąco zabezpieczany lakiem przez dentystę.

Lakowanie zębów u dorosłych

Lakowanie zębów u dorosłych jest możliwe wyłącznie u pacjentów bez żadnych ubytków. Wszelkie zmiany spowodowane przez próchnicę muszą zostać przed zabiegiem wyleczone. Nakładanie laku u dorosłych nie jest często stosowane – zwykle pokrywa się nim ósemki, stomatolog może też przeprowadzić korektę lakowania wykonanego w dzieciństwie.

Zabiegu nie należy się obawiać, ponieważ trwa krótko i nie powoduje żadnych dolegliwości bólowych. Początkowe oczyszczanie zębów nie jest inwazyjne; stomatolog używa w tym celu specjalnej szczoteczki, a następnie wytrawiacza. Na odpowiednio przygotowane zęby lekarz nakłada lak – płynna forma preparatu sprawia, że powierzchnia trzonowców i przedtrzonowców zostaje szczelnie pokryta. Na koniec substancja zostaje utwardzona za pomocą lampy, konieczne jest też upewnienie się, że lak został odpowiednio dopasowany do zgryzu.

Cena lakowania zębów

Koszt lakowania przeprowadzonego w prywatnym gabinecie wynosi ok. kilkudziesięciu zł za jednego zęba. Należy jednak pamiętać, że zabieg nie jest wykonywany na wszystkich zębach, a jedynie na przedtrzonowcach i trzonowcach. Ponadto tego typu działania – zwłaszcza w przypadku małych dzieci – mogą nawet na kilka lat zahamować rozwój próchnicy.

Zabiegi o podobnym charakterze

Do popularnych zabiegów profilaktycznych należą też lapisowanie oraz lakierowanie. Celem lapisowania jest leczenie zębów mlecznych z rozległymi ubytkami. Z kolei lakierowanie polega na pokryciu zębów substancją zawierającą wysokie stężenie fluoru. Między lakowaniem zębów a fluoryzacją (lakierowaniem) występuje także różnica w zalecanym powtarzaniu zabiegu – lak powinno się nałożyć w dzieciństwie, a następnie jedynie go uzupełniać. Lakierowanie może być systematycznie wykonywane u dorosłych.

Szeroki zakres dostępnych obecnie działań profilaktycznych pozwala każdemu pacjentowi kompleksowo zadbać o zdrowy uśmiech. Ważne, aby jak najwcześniej zgłosić się z dzieckiem do stomatologa, który będzie mógł na bieżąco rekomendować najlepsze w danej sytuacji rozwiązania. Z kolei dorośli pacjenci muszą regularnie stawiać się na wizyty kontrolne, dzięki czemu zabiegi profilaktyczne przyniosą zamierzony efekt.

Jeżeli masz więcej pytań szczegółowych np. o: lakowanie zębów mlecznych (mleczaków), lakowanie zębów u dorosłych (szóstek), koszty zabiegu lub cennik lakowania poszczególnych zębów skontaktuj się z nami.

Najważniejszą rolę w codziennym dbaniu o higienę jamy ustnej odgrywa szczoteczka. Zadbane zęby są doskonałą wizytówką, dlatego warto postawić na najlepsze produkty do szczotkowania. Wybór jest bardzo duży: począwszy od szczoteczek tradycyjnych, poprzez elektryczne, po nowoczesne modele soniczne. Czym różnią się poszczególne warianty i który z nich jest najlepszy?

Szczoteczki tradycyjne – wady i zalety

Klasyczne szczoteczki można kupić w każdej drogerii i markecie. Chociaż wciąż są bardzo popularne, powoli ustępują miejsca nowszym modelom. Za największe atuty tego typu szczoteczek należy uznać łatwą dostępność, niską ceną, a także liczne rodzaje włosia. Np. miękkie włosie doskonale sprawdza się u osób z nadwrażliwością zębów lub tendencją do tworzenia się stanów zapalnych w obrębie dziąseł.

Największy problem związany ze szczoteczkami manualnymi dotyczy ich prawidłowego używania. Wiele osób szczotkuje zęby zbyt mocno, zapominając przy tym o konieczności wykonywania ruchów wymiatających. W efekcie zęby są niedokładnie oczyszczone, nieprawidłowa technika może też być przyczyną poważniejszych problemów, takich jak np. odsłonięte szyjki. Dlatego tradycyjna szczoteczka do zębów to rozwiązanie, które zaczyna odchodzić do lamusa.

Elektryczna szczoteczka do zębów – propozycja dla wymagających

Coraz więcej osób chce świadomie dbać o zęby, w związku z czym w ostatnich latach dużą popularnością cieszą się szczoteczki elektryczne. Tego typu produkty są o wiele droższe niż klasyczne warianty, jednak ich skuteczność również jest sporo większa. Ruchy obrotowe gwarantują, że zęby są dobrze oczyszczone i z biegiem czasu można zauważyć wyraźną poprawę koloru uśmiechu. Regularne usuwanie przebarwień i osadów sprawia, że zęby stają się bielsze.

Dzięki temu, że niemal każda szczoteczka elektryczna posiada opcję regulowania liczby obrotów i modyfikacji innych ustawień, czyszczenie można maksymalnie dopasować do swoich potrzeb. Ważny atut stanowi też niewielka główka – włosie dociera do przestrzeni międzyzębowych, co zapobiega powstawaniu płytki nazębnej i ma kluczowe znaczenie w profilaktyce próchnicy.

Największą wadą elektrycznych szczoteczek jest ich cena. Ponadto należy pamiętać o systematycznym wymienianiu końcówek, które też są relatywnie kosztowne.

Nowoczesna szczoteczka soniczna dla doskonałej higieny

Jedne z najbardziej zaawansowanych rozwiązań dedykowanych higienie jamy ustnej to szczoteczki soniczne. W tego typu szczoteczkach głowice są wprowadzane w drgania za pomocą fal dźwiękowych, dzięki czemu możliwe jest bardzo dokładne oczyszczenie zębów nie tylko z resztek pokarmów, lecz też nagromadzonych w ostatnim czasie osadów. Częstotliwość drgań to podstawowa różnica między modelem sonicznym a szczoteczką elektryczną. Ranking najlepszych modeli pokazuje, że szczoteczki soniczne wykonują nawet ponad 95 tysięcy ruchów na minutę, podczas gdy ich odpowiedniki elektryczne – zwykle ok. 8 tysięcy obrotów.

Zakup profesjonalnej szczoteczki elektrycznej lub sonicznej to spore obciążenie finansowe. W dłuższej perspektywie może się jednak okazać, że taki jednorazowy wydatek szybko się zwróci – zęby staną się zdrowsze, dlatego wizyty u stomatologa staną się rzadkością. Aby upewnić się, że wybrany produkt na pewno się sprawdzi, przed zakupem warto zasięgnąć porady lekarza (dentysty) lub higienistki.

Dzięki szerokiej dostępności różnych środków, czyszczenie tych powierzchni może być łatwe i bezbolesne. Warto poświęcić energię na naukę właściwej techniki i dobranie odpowiedniego produktu – niewielkim kosztem oraz małym nakładem czasu można znacznie poprawić stan swoich zębów.

Niedokładne oczyszczanie trudno dostępnych przestrzeni na stycznych powierzchniach zębów prowadzi do pojawienia się płytki nazębnej i przebarwień – proces ten można odwrócić wyłącznie u stomatologa, np. w ramach zabiegów skalingu i piaskowania. Usuwanie resztek pokarmów zalegających między zębami ma więc kluczowe znaczenie w profilaktyce takich chorób jak m.in. paradontoza czy próchnica. W utrzymaniu zdrowego uśmiechu pomagają nici dentystyczne oraz specjalne paski do czyszczenia między zębami.

Skuteczne czyszczenie przestrzeni międzyzębowych nicią dentystyczną

Nici przeznaczone do oczyszczania przestrzeni międzyzębowych są bardzo łatwo dostępne, a ich cena nie jest wysoka. Nić dentystyczna przypomina zwykłą nitkę, lecz posiada zupełnie inne właściwości. Tego typu nici wykonuje się z nylonu, który często jest pokryty dodatkową substancją np. wybielającą bądź antybakteryjną. Popularnością cieszą się również nici z fluorem lub zawierające cienką warstwę wosku, ułatwiającą dotarcie do przestrzeni między mocno stłoczonymi zębami.

Ważną rolę w codziennej higienie jamy ustnej odgrywa prawidłowa technika nitkowania. Niektórzy mogą odczuwać niewielki ból podczas używania nici, u innych problemem mogą być np. źle dopasowane plomby, przeszkadzające w dokładnym czyszczeniu. W takiej sytuacji warto wypróbować inny rodzaj nici, a w razie dalszych wątpliwości, jak używać nici dentystycznej, najlepiej zapytać o to swojego stomatologa.

Dobry pomysł stanowi także sięgnięcie po różnego rodzaju uchwyty, dzięki którym operowanie nicią staje się łatwiejsze. Nić umieszczona między dwoma haczykami jest stale napięta, ponadto uchwyt można trzymać całą dłonią, co gwarantuje stabilność i zmniejsza ryzyko skaleczenia dziąseł. Uchwyty najczęściej są wykonane z plastiku, dlatego można je stosować przez długi czas.

Jak czyścić przestrzenie międzyzębowe za pomocą pasków?

Osoby, dla których nitkowanie jest wyjątkowo nieprzyjemne, nie powinny z niego rezygnować, lecz poszukać innych rozwiązań. Produktem zastępującym popularne nici są specjalne paski o właściwościach ścierających. Ich działanie jest jednak silniejsze niż w przypadku tradycyjnego nitkowania – paski pomagają w likwidowaniu kamienia nazębnego, jednak do ich prawidłowego użycia potrzeba dużej wprawy. Paski ścierne mogą być wykorzystywane np. jako uzupełnienie zabiegu skalingu, dlatego w przypadku chęci włączenia ich do codziennej higieny jamy ustnej, należy wcześniej zapytać o poradę swojego dentysty.

Czyszczenie ciasnych przestrzeni międzyzębowych jest przez wiele osób pomijane w codziennej higienie jamy ustnej. Niestety ten błąd często ma poważne konsekwencje, np. w postaci głębokiej próchnicy. Trzeba pamiętać, że samo szczotkowanie to za mało, żeby utrzymać zęby w świetnym stanie. Jedynie regularne szczotkowanie w połączeniu ze stosowaniem płukanek oraz nici bądź pasków dentystycznych pozwoli długo cieszyć się zdrowym uśmiechem.

Przysłowiowe zęby mądrości zyskały swoją nazwę, ponieważ pojawiają się jako ostatnie u progu dorosłości (zazwyczaj pomiędzy 17 a 25 rokiem życia, a czasami nawet w 50. roku życia). Ich wyrzynanie wiąże się często z problemami bólowymi oraz częstymi zmianami próchniczymi. Dlatego pacjenci po konsultacji ze stomatologiem decydują się na usuwanie ósemek.

Są to zęby trzonowe, które nie spełniają istotnych funkcji w uzębieniu. Ich położenie nie wpływa na procesy żucia i rozdrabniania pokarmów.

Higiena jamy ustnej to jedna z podstawowych czynności każdego dnia. Właściwa technika oraz czas szczotkowania odgrywają ważną rolę w pielęgnacji uzębienia. Ósemki zlokalizowane są w miejscu trudno dostępnym, co utrudnia ich czyszczenie. Pozostałości po jedzeniu gromadzą się w zakamarkach, bakterie namnażają, co wywołuje choroby zębów i dziąseł. Zdarza się, że ósemki rosną pod niewłaściwym kątem, nie mieszczą się w szczęce oraz przyczyniają się do powstawania wad zgryzu. Lekarze zalecają profilaktyczne usuwanie ósemek, aby zawczasu zapobiec kłopotom stomatologicznym.

Leczenie kanałowe i brak widocznych ósemek — jak postępować?

Zęby mądrości, choć ich określenie kojarzy się wyłącznie pozytywnie, nie są zębami trwałymi. Szybciej ulegają procesom degeneracyjnym, co wpływa na stan zębów sąsiadujących. Chirurgiczne usuwanie ósemek zaleca się w przypadku konieczności ich leczenia metodą kanałową. Specyficzny kształt zębów, utrudnienia w dostępie do kanału korzeniowego oraz duże prawdopodobieństwo, że w krótkim czasie zaczną ulegać zepsuciu, powodują, że nie warto ich leczyć. Niekiedy zdarza się tak, że ósemki wcale się nie wyrzynają i rosną w dziąśle, powodując tłoczenie się pozostałych zębów. Prowadzi to do silnego bólu, stanów zapalnych oraz problemów ortodontycznych. Wówczas również konieczny jest zabieg ekstrakcji zęba, aby wyeliminować przyczyny dolegliwości.

Chirurgiczne usuwanie ósemek — przebieg i zalecenia po zabiegu

Przed rozpoczęciem zabiegu należy wykonać zdjęcie rentgenowskie, na podstawie którego lekarz oceni stan uzębienia oraz stopień trudności zabiegu. Usuwanie ósemek odbywa się w znieczuleniu miejscowym, to metoda bezpieczna i bezbolesna. Powstała rana jest oczyszczana, a później zabezpieczana. Naturalnym objawem po wyjściu z gabinetu dentysty jest obrzęk oraz towarzyszący mu ból, szczególnie przy otwieraniu ust. Przez kilka godzin nie należy spożywać pokarmów, a przez około tydzień (do czasu zamknięcia się zębodołu) powstrzymywać się od alkoholu, papierosów i kofeiny. To istotne, jeśli chcemy uniknąć powikłań.

Usuwanie korzenia zęba

Bywa tak, że korzeń zęba pozostał w dziąśle i jedynym rozwiązaniem jest jego usunięcie. To zabieg niezbędny, aby nie pojawił się stan zapalny oraz zakażenie bateryjne. Zalegające w korzeniu bakterie rozsiewają się po całym organizmie i mogą przyczynić się do zaostrzenia stanów chorobowych np. u cukrzyków czy chorych na serce. Usuwanie korzenia zęba przebiega po podaniu znieczulenia miejscowego oraz nie wywołuje bólu. W szczególnym przypadkach możliwe jest zastosowanie narkozy. Więcej na temat usuwania zębów można przeczytać tutaj.

Więcej informacji na ten temat można uzyskać w poniższych publikacjach:

• Mamoun J . Use of elevator instruments when luxating and extracting teeth in dentistry: clinical techniques. J Korean Assoc Oral Maxillofac Surg 2017; 43: 204–211.
• Kaminishi R M, Davis W H, Nelson N E . Surgical removal of impacted mandibular third molars. Dent Clin North Am 1979; 23: 413–425.
• Friedman JW. The prophylactic extraction of third molars: a public health hazard. Am J Public Health. 2007;97(9):1554–1559.
• James R. Hooley, Robert J. Whitacre Assessment of and Surgery for Impacted Mandibular Third Molars, Stoma Press, 1980 – 79
• H Koch, O Schwartz, B Klausen, Indications for Surgical Removal of Supernumerary Teeth in the Premaxilla, PMID: 3088155 DOI: 10.1016/s0300-9785(86)80085-0
• pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3088155/
• sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0300978586800850
• Surgical removal of third molars, bmj.com/content/309/6955/620

Do grupy dolegliwości, które pacjenci gabinetów stomatologicznych zgłaszają najczęściej, należy nadwrażliwość zębów. Objawy to przede wszystkim ból – ostra i gwałtowna reakcja zębiny na bodziec termiczny, chemiczny, dotykowy bądź inny.

Według różnych źródeł cierpi na nią około 10-20% społeczeństwa. Pojawia się u osób w każdym wieku, głównie pomiędzy 30. a 39. rokiem życia. Zazwyczaj dotyczy kłów, zębów przedtrzonowych oraz siekaczy.

Nadwrażliwość zębów przyczyny

Do nadwrażliwości zębów dochodzi wskutek utraty tkanek zębiny (szkliwa w części koronowej i cementu w korzeniowej). Ilość szkliwa ulega zmniejszeniu lub dochodzi do recesji dziąsła, co rodzi bolesne reakcje na zimne, gorące, kwaśne, ale też słone pokarmy i napoje, dotyk, a w skrajnych wypadkach nawet oddychanie na zimnym powietrzu.

Nadwrażliwość wywołują niektóre zabiegi stomatologiczne, w tym jednowizytowe wybielanie gabinetowe przy użyciu lampy (laserowe). Niekiedy dolegliwość pojawia się po leczeniu periodontologicznym oraz przy opracowywaniu zęba pod koronę protetyczną.

U źródeł bólu może leżeć uszkodzenie zęba, wypełnienia bądź uzupełnienia protetycznego – pęknięcie lub brak szczelności. Nie bez znaczenia są także predyspozycje do urazów mechanicznych: cienkie dziąsło, wydatne zęby przedtrzonowe czy kły. Poza erozją szkliwa nierzadko występuje również tzw. abfrakcja, będąca konsekwencją nieprawidłowych kontaktów zębów szczęki oraz żuchwy. Czasami wiąże się ze ścieraniem zębów i zgrzytaniem (bruksizmem). Na występowanie nadwrażliwości wpływ mają też schorzenia stawu skroniowo-żuchwowego, zmiany próchnicowe oraz zapalenia dziąseł i miazgi.

Nadwrażliwość zębów leczenie

Aby móc zdiagnozować nadwrażliwość zębów, stomatolog musi wcześniej wyeliminować choroby, które generują przypominające ją objawy. Podczas konsultacji lekarz przeprowadza dokładny wywiad, zadając pacjentowi szereg pytań dotyczących m.in. typu odczuwanego dyskomfortu, jego częstotliwości oraz bodźców, które go wywołują. Następnie skupia się na właściwym badaniu, w trakcie którego sprawdza empirycznie, co stoi za nadmierną reakcją zębów. Wykorzystuje w tym celu odpowiednie narzędzia i preparaty.

Na kolejnym etapie specjalista przedstawia prawidłowe techniki higieny jamy ustnej, włącznie ze szczotkowaniem zębów. Jeśli pacjent myje uzębienie zbyt intensywnie lub przy użyciu zbyt twardej szczoteczki, powinien wdrożyć do pielęgnacji płukanki do jamy ustnej, które zahamują dolegliwości i wyeliminują bakterie, które mogą pogarszać stan dziąseł.

Dzięki preparatom desensytyzującym stomatolog blokuje reakcje nerwów i zamyka otwarte kanaliki zębinowe. Później wypełnia ubytek szkliwa przy użyciu światłoutwardzalnego materiału kompozytowego. Odsłonięte szyjki zębowe otrzymują tym sposobem warstwę ochronną. W rzadkich sytuacjach, gdy ból doskwiera pacjentowi w stopniu, który nie pozwala na normalne funkcjonowanie, a żadne inne metody nie odnoszą skutku, stomatolog podejmuje decyzję o dewitalizacji zęba i wykonuje zabiegi endodontyczne.

Jak unikać nadwrażliwości zębów?

Aby wykluczyć nawroty nadwrażliwości, należy położyć nacisk na higienę jamy ustnej oraz nie dopuszczać do powstania płytki nazębnej, która może doprowadzać do odsłonięcia szyjek zębowych. Dobrym rozwiązaniem jest wdrożenie zdrowej diety, rezygnacja z palenia papierosów, a także stosowanie miękkich szczoteczek, łagodnych past i płukanek.

Dentofobia, inaczej odontofobia, to odmiana nerwicy lękowej, która polega na irracjonalnym strachu przed wizytą u stomatologa, przybierającym w skrajnych przypadkach postać paniki. Ma różne podłoża, od negatywnych doświadczeń w gabinecie, przez wstyd z powodu złego stanu uzębienia, po opory przed utratą kontroli na fotelu (poczuciem bezbronności). Trudna do pokonania, w procesie leczenia sprawia trudności zarówno pacjentowi, jak i dentyście.

Dentofobia objawy – po czym poznać nerwicę?

W umiarkowanej formie dentofobia przejawia się niepokojem na myśl o procedurach stomatologicznych. Nieadekwatna do zagrożenia obawa może zmienić się w strach, który wywołuje szereg objawów somatycznych takich jak bezsenność, bóle głowy lub brzucha i brak apetytu. Niektórzy na kilka dni przed spotkaniem ze stomatologiem zaczynają cierpieć na wymioty czy biegunkę. U części pojawia się także gorączka. Do często odczuwanych reakcji fizjologicznych należy wzmożona potliwość, szybsze bicie serca i zwiększone wydzielanie adrenaliny.

Fobia lękowa związana z leczeniem zębów często przekłada się na unikanie czynnika wywołującego strach – zmianę terminu wizyty, a finalnie rezygnację z niej. Ci, którzy decydują się na przyjście do specjalisty, paraliżowani lękiem w gabinecie mogą zemdleć, płakać czy reagować przesadnie na dotyk, uniemożliwiając tym pracę dentysty. Zdarzają się również sytuacje, w których człowiek boi się tak bardzo, że mimo bólu wywoływanego przez chory ząb schodzi z fotela i ucieka.

Dentofobia leczenie – jak postępować z pacjentem?

Podstawą efektywnej współpracy z osobą borykającą się z dentofobią jest komunikacja oraz indywidualne podejście. Ważne, żeby stomatolog został wcześniej poinformowany o problemach pacjenta. Podczas pierwszej wizyty (adaptacyjnej) przeprowadza z nim wywiad, w trakcie którego poznaje oczekiwania lub obawy danej osoby i udziela jej wszelkich wyjaśnień. Kolejny etap to badanie kontrolne oraz ustalenie planu leczenia wraz z kosztorysem.

Zabiegom powinny towarzyszyć komunikaty objaśniające każdą czynność, jaką wykonuje specjalista. Dzięki temu pacjent ma poczucie kontroli nad przebiegiem wizyty, co znacząco zmniejsza jego niepewność.

U większości osób dentofobia powstała z powodu bólu towarzyszącego np. borowaniu lub ekstrakcji, dlatego olbrzymie znaczenie w jej pokonaniu ma znieczulenie. W przeszłości podawano je wyłącznie strzykawką, ponadto nie było dostępne w każdej placówce. Dziś istnieje kilka opcji znieczulenia, m.in. sedacja wziewna (gaz rozweselający), system sterowany komputerowo (The Wand) czy znieczulenie ogólne (narkoza). Każdorazowo dobiera je stomatolog.

Skuteczny sposób na dentofobię

Coraz częściej zabiegi są przeprowadzane w systemie „na cztery ręce” (z udziałem asystentek), co skraca czas ich trwania do niezbędnego minimum. Oprócz tego placówki stomatologiczne stopniowo odchodzą od surowych aranżacji wnętrz, stawiając na przytulność i żywą kolorystykę. Pacjenci, szczególnie dzieci, odbierają to bardzo pozytywnie.

Wiedza, doświadczenie dentysty, empatia, a także umiejętne podejście do osoby z dentofobią oraz bezbolesne procedury stomatologiczne – to wszystko składa się na sukces leczenia.

Fluoryzacja to jeden z najpopularniejszych zabiegów stomatologicznych wykonywanych u dzieci. Dzięki fluorowi zęby są wzmocnione oraz bardziej odporne na działanie szkodzących im substancji spożywanych znajdujących się jedzeniu.

Co ważne, zabieg wykonany w profesjonalnym gabinecie i z wyraźnych wskazań jest całkowicie bezbolesny oraz nie powoduje żadnych poważnych skutków ubocznych. Zawsze jednak decyzja o przeprowadzeniu fluoryzacji powinna być podjęta przez doświadczonego stomatologa dziecięcego.

Fluoryzacja zębów u dzieci – zalety i zagrożenia

Za najważniejsze zalety suplementowania fluoru można uznać m.in.:

• przeciwdziałanie próchnicy (w tym wtórnej, mogącej występować np. pod wypełnieniami kompozytowymi),
• wzmocnienie oraz remineralizację szkliwa,
• zapobieganie osadzaniu się kamienia nazębnego,
• ochronę przed bakteriami i szkodliwymi dla zębów substancjami spożywanymi z posiłkami,
• zmniejszanie nadwrażliwości spowodowanej np. odsłoniętymi szyjkami zębowymi.
• Fluoryzacja może być jednak szkodliwa, jeśli np. jest stosowana w sposób niewłaściwy lub zbyt częsty. Fluor to substancja niezbędna do zachowania zdrowego uśmiechu, ale często pierwiastek ten jest w wystarczającym stopniu przyswajany z niektórych potraw (np. serów, ryb morskich, produktów pełnoziarnistych) oraz past do zębów. Nadmiar fluoru może prowadzić do pojawienia się nieestetycznych przebarwień na zębach, a także może być przyczyną trwałych uszkodzeń szkliwa.

Ważne, aby dziecko nie połknęło preparatu wykorzystywanego podczas zabiegu, więc w gabinetach najczęściej stosowane są pianki i żele, a nie płyny do szczotkowania. Chociaż w przypadku takiego zabiegu jak fluoryzacja skutki uboczne nie występują często, warto potraktować je poważnie i w pełni zdać się na doświadczenie stomatologa.

Czy fluoryzacja jest szkodliwa? Czy powinna być stosowana profilaktycznie?

Zabieg fluoryzacji jest uznawany za bezpieczny i potrzebny, dlatego czasami wykonuje się go również w szkołach. Coraz częściej rodzice jednak wahają się, czy fluor na pewno nie szkodzi dzieciom oraz czy zabieg przeprowadzany przez higienistkę w szkolnej łazience jest w pełni bezpieczny. Z drugiej strony niektórzy rodzice sami proszą stomatologów o nałożenie na zęby swoich dzieci preparatów z fluorem, chociaż nie ma do tego konkretnych wskazań. Należy pamiętać, że fluoryzacja nie zawsze stanowi konieczny zabieg i najlepiej zaufać w tej kwestii stomatologowi.

Jeśli dziecko posiada różnorodną, zdrową dietę, a jednocześnie starannie dba o zęby i regularnie pojawia się w gabinecie stomatologicznym – fluoryzacja zazwyczaj nie jest niezbędna. Stomatolog może zalecić suplementację fluoru w razie stwierdzenia np. różnego rodzaju chorób zębów (w tym chorób genetycznych). Ponadto niektórzy lekarze wciąż stosują fluoryzacją u małych pacjentów w celach profilaktycznych. Ma to swoje uzasadnienie zwłaszcza w przypadku dzieci, które odwiedzają stomatologów rzadko, np. jedynie w związku z wystąpieniem bólu zęba.

Ważne jest więc przede wszystkim to, aby już kilkulatki odwiedzały gabinet dentystyczny. Dzięki temu lekarz może w porę zareagować na wszystkie zmiany w uzębieniu dziecka i jednocześnie z sukcesem wdrażać różnego rodzaju zabiegi profilaktyczne, w tym również fluoryzację.

Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat nastąpił bardzo duży postęp w stomatologii – obecnie wszystkie zabiegi można przeprowadzić w sposób zupełnie bezbolesny, w znieczuleniu miejscowym. Mimo to w przypadku niektórych pacjentów lepszym rozwiązaniem jest narkoza.

Jeśli istnieją odpowiednie wskazania, zabieg w znieczuleniu ogólnym może być wykonany zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Jednak czy leczenie zębów pod narkozą na pewno można uznać za w pełni bezpieczne? Kto powinien wziąć pod uwagę takie rozwiązanie i dokąd można się zgłosić na tego typu zabieg?

Narkoza u osób niepełnosprawnych

Leczenie stomatologiczne w znieczuleniu ogólnym można przeprowadzić u pacjentów niemal w każdym wieku. Pierwszą grupą, u której wskazane jest zastosowanie narkozy, stanowią osoby niepełnosprawne. Pacjenci z tej grupy często nie są w stanie odpowiednio współpracować z lekarzem, w związku z czym nawet standardowe leczenie próchnicy może być niemożliwe. W takiej sytuacji znieczulenie ogólne nie tylko ogranicza stres u pacjenta, ale także pozwala stomatologowi wykonać wszystkie niezbędne zabiegi bez pośpiechu, z dużą starannością i łatwym dostępem do zębów wymagających interwencji.

Znieczulenie ogólne u dzieci

Druga grupa pacjentów, u których warto rozważyć narkozę, to małe dzieci. Już kilkulatki wymagają opieki dentystycznej, ale rodzice często zwlekają z wizytą, ponieważ dzieci niechętnie godzą się na jakiekolwiek zabiegi stomatologiczne. Ogromnego stresu oraz płaczu czasami nie udaje się w żaden sposób wyeliminować, nawet jeśli rodzice i lekarz starają się uspokoić małego pacjenta. W takiej sytuacji można spróbować wizyt adaptacyjnych oraz leczenia w sedacji (uzyskiwanej dzięki użyciu gazu rozweselającego). Gdy jednak nic nie pomaga, warto zaufać zespołowi stomatologów i anestezjologów. Leczenie zębów pod narkozą u dzieci, które nie współpracują lub posiadają rozległą próchnicę, to zazwyczaj jedyne rozwiązanie zapobiegające rozwinięciu się dentofobii.

Narkoza u osób dorosłych w przypadku dentofobii lub zabiegów chirurgicznych

Ostatnią grupę, u której można zastosować narkozę, stanowią dorośli z dentofobią lub wskazaniem do wykonania inwazyjnych zabiegów. Paraliżujący strach przed dentystą może przez wiele lat powstrzymywać przed wizytą u dentysty, co niestety w większości przypadków wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Ratunkiem dla takich pacjentów jest właśnie narkoza, pozwalająca wyleczyć wszystkie ubytki podczas jednej wizyty, bez odczuwania żadnego bólu. Ze znieczulenia ogólnego często korzystają również osoby dorosłe, u których konieczne jest przeprowadzenie np. zabiegów chirurgicznych. Na usuwanie zębów pod narkozą, w tym zwłaszcza zatrzymanych ósemek, decyduje się coraz więcej osób obawiających się długości takiego zabiegu (mogącego trwać nawet 1,5 godziny) czy ewentualnych, nieprzyjemnych odczuć (np. uczucia ciągnięcia, odgłosu wiercenia).

Gdzie można wyleczyć zęby w narkozie?

Zabiegi w znieczuleniu ogólnym można wykonać w klinikach stomatologicznych, które współpracują z anestezjologami. Tego typu leczenie jest refundowane tylko w wyjątkowych sytuacjach (np. u osób niepełnosprawnych), dlatego większość pacjentów zainteresowanych możliwością wykonania zabiegów stomatologicznych w narkozie zgłasza się do prywatnych placówek. Odpowiednio przeprowadzone leczenie w znieczuleniu ogólnym – poprzedzone badaniami i koordynowane przez doświadczonego anestezjologa – nie powinno powodować poważnych konsekwencji zdrowotnych. Zwykle już tego samego dnia po zabiegu pacjenci mogą wrócić do domu.

Mimo że sztuczne zęby się nie psują, nie oznacza to jednak, że nie trzeba się przykładać do ich pielęgnacji. Jeśli chodzi o protezy zębowe higiena ma olbrzymie znaczenie. Nie tylko przedłuża ich żywotność i likwiduje specyficzny posmak w jamie ustnej, ale również ogranicza stany zapalne błon śluzowych.

Jak dbać o protezę akrylową?

Jeszcze nie tak dawno posiadacze protezy wykonanej z akrylu znali jeden sposób oczyszczania jej z zabrudzeń – moczenie w szklance z wodą. Ze względu na porowatość materiału nie jest to prawidłowa metoda. W wilgotnym środowisku doskonałe warunki do namnażania się i rozwoju mają grzyby (zwłaszcza drożdżaki z rodziny Candidia). Na podatnym akrylowym podłożu łatwiej im się zasiedlić oraz rozprzestrzenić na błonie śluzowej jamy ustnej, a w później doprowadzić do grzybicy. To szczególnie groźne u osób w podeszłym wieku, u których występują schorzenia ogólnoustrojowe.

Poza gromadzeniem grzybów i bakterii do niebezpiecznych czynników zaliczają się też resztki pokarmu zalegające w protezie. Niedoczyszczone, zaczynają fermentować oraz gnić, co powoduje nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Konsekwencją niedostatecznej higieny może być również rozwijający się stan zapalny błony śluzowej, który oprócz obrzęku i zaczerwienienia wywołuje bolesność oraz pieczenie w trakcie jedzenia.

Aby uniknąć dyskomfortu lub dolegliwości, po każdym posiłku należy wyjąć protezę zębową oraz dokładnie ją umyć. Najlepiej sprawdzą się przy tym specjalne szczoteczki do protez. Posiadają miękkie włókna, dzięki którym łatwiej dotrzeć do przestrzeni międzyzębowych, a także zlikwidować płytkę nazębną bez zarysowań. Zabrudzenia należy usuwać z zębów i obszarów pomiędzy nimi oraz z elementów metalowych i różowych. Środkiem czyszczącym może być pasta do zębów lub np. szare mydło, które się bezproblemowo wypłukuje.

Po zakończeniu oczyszczania proteza powinna być starannie opłukana. Po ostatnim w danym dniu myciu należy ją osuszyć i umieścić w pojemniku z otworami, które zapewniają odparowywanie resztek wody oraz swobodny przepływ powietrza.

Najczęściej popełniane błędy w pielęgnacji protezy zębowej

Warto cyklicznie stosować specjalistyczne środki do czyszczenia protez, ale niektóre osoby nie trzymają się przy tym zaleceń producenta. Wśród głównych przewinień można wymienić przedłużanie czasu dezynfekcji, które grozi uszkodzeniami delikatnych powierzchni. Złą praktyką jest także usuwanie zanieczyszczeń przez wygotowywanie protezy.

Kolejny błąd to nieściąganie jej przed położeniem się spać, niebezpieczne szczególnie dla ludzi z bruksizmem (czyli zgrzytających zębami) i śpiących niespokojnie np. z powodu bezdechów sennych. Pozostawienie jej w jamie ustnej wiąże się z ryzykiem połamania lub zadławienia. Ponadto w trakcie snu produkuje się mniejsze ilości śliny, przez co bakterie szybciej osadzają się na płycie, a to grozi infekcjami i skraca żywotność sztucznych zębów.

Ważne, żeby wiedzieć jak dbać o protezę zębową w odpowiedni sposób. Dzięki temu dłużej posłuży właścicielowi, zachowując przy tym estetyczny wygląd.

Piękny uśmiech pozwala zwiększyć pewność siebie oraz lepiej odnaleźć się w kontaktach międzyludzkich. Obecnie więc coraz więcej osób odwiedza gabinety dentystyczne zarówno w celu przeprowadzenia zabiegów z zakresu stomatologii zachowawczej, jak i estetycznej.

Jedną z najpopularniejszych usług w ostatnich latach stało się wybielanie zębów, które wzbudza zainteresowanie u osób w różnym wieku. Oferty gabinetów dotyczące wybielania są bardzo szerokie, w związku z czym każdy pacjent może wybrać metodę dopasowaną do swoich oczekiwań. Poprawienie koloru zębów jest możliwe m.in. poprzez zastosowanie terapii laserowej czy założenie licówek, jednak duża grupa pacjentów decyduje się na specjalne nakładki wypełnione wybielającym żelem. Tego typu rozwiązanie wymaga samodyscypliny, ale jednocześnie jest korzystne cenowo oraz nie wywołuje poważnych skutków ubocznych. Zęby mogą zostać wybielone nawet o kilka tonów, a efekt przy zachowaniu odpowiedniej diety utrzymuje się nawet przez 3 lata.

Kto może skorzystać z zabiegu wybielania zębów metodą nakładkową?

Na popularność wybielania zębów za pomocą nakładek wpływa m.in. fakt, że istnieje niewiele przeciwwskazań do wykonania tego typu zabiegu. Podstawową kwestię stanowi wyleczenie wszystkich ubytków i podjęcie innych niezbędnych działań uzależnionych od indywidualnej sytuacji pacjenta (np. zlikwidowanie stanu zapalnego dziąseł, przeprowadzenie leczenia kanałowego). Substancja wybielająca nałożona na uszkodzone zęby może spowodować ich rozległe uszkodzenie, dlatego przed planowanym zabiegiem wybielania konieczny jest drobiazgowy przegląd stanu uzębienia.

Po upewnieniu się, że zęby są zdrowe stomatolog w większości przypadków, zaleca skaling i piaskowanie, dzięki którym zostanie usunięty kamień nazębny. Zrezygnowanie z tych profilaktycznych zabiegów może wpłynąć na to, że efekt wybielania nie będzie zadowalający. Pozbycie się kamienia nazębnego pozwala uzyskać wierny odlew szczęki oraz żuchwy – nakładki będą więc dokładnie przylegać, a środek wybielający będzie rozprowadzony równomiernie.

Wybielanie nakładkowe – etapy i czas trwania

Osoby, które zdecydują się na wybielanie zębów metodą nakładkową ostateczny efekt zobaczą po ok. 4 tygodniach, chociaż kolor będzie się systematycznie poprawiał po każdym zastosowaniu nakładek. Cały zabieg składa się z kilku etapów.

Stomatolog pobiera odcisk górnego i dolnego łuku zębowego oraz zleca przygotowanie nakładek.

Podczas drugiej wizyty w gabinecie pacjent przymierza nakładki. Lekarz ocenia poprawność ich przylegania i jeśli wszystko jest w porządku, przekazuje pacjentowi szczegółowe instrukcje dotyczące zakładania nakładek oraz napełniania ich żelem.

Pacjent w warunkach domowych, ale zgodnie z harmonogramem ustalonym przez stomatologa stosuje nakładki. Zwykle konieczne jest ich noszenie przez kilka godzin, a nawet przez całą noc. W razie wystąpienia skutków ubocznych, w tym zwłaszcza nadwrażliwości, trzeba przerwać terapię i zgłosić się po poradę do lekarza.

Przed, po i podczas wybielania metodą nakładkową należy wprowadzić tzw. białą dietę, polegającą na ograniczeniu spożywania pokarmów oraz produktów barwiących zęby (np. czerwone wino, kawa, cytrusy). Ważne jest również zrezygnowanie z palenia papierosów, które stanowi główną przyczynę powstawania nieestetycznych zażółceń. Szczegółowe zalecenia są uzależnione od zastosowanego środka wybielającego, dlatego przestrzeganie instrukcji stomatologa ma kluczowe znaczenie dla uzyskania zadowalających, trwałych efektów.

Paradontoza należy do powszechnych problemów – schorzenie występuje u większości dorosłych pacjentów, a skala jego występowania jest niewiele mniejsza niż w przypadku próchnicy. Choroba ta rozwija się w przyzębiu, czyli strukturach znajdujących się wokół zębów i odpowiadających za ich utrzymanie w dziąsłach.

Zmiany w obrębie dziąseł, cementu korzeniowego, kości wyrostka zębodołowego oraz ozębnej prowadzą do pojawienia się stanu zapalnego, który nieleczony może spowodować poważne konsekwencje. Najgroźniejszy skutek paradontozy to odsłonięcie szyjek zębowych w takim stopniu, że zęby są rozchwiane oraz mogą wymagać usunięcia lub wypaść samoistnie. Niezwykle ważne jest więc regularne odwiedzanie stomatologa i nielekceważenie pierwszych objawów choroby – paradontozie można skutecznie zapobiegać, ale można ją również leczyć. Obecne techniki leczenia stomatologicznego pozwalają uchronić pacjentów przed utratą zębów, dlatego nie warto zwlekać z wizytą w gabinecie dentystycznym.

Podstawowe objawy świadczące o rozwijaniu się paradontozy

W przypadku takiego schorzenia jak paradontoza objawy pojawiające się na pierwszym etapie choroby są zwykle niewielkie. Pacjenci więc je ignorują, tymczasem wraz z pogłębianiem się dolegliwości wyleczenie stanu zapalnego staje się coraz trudniejsze. Wśród symptomów, które powinny zaniepokoić i skłonić do odwiedzenia stomatologa należy wymienić:

• zmieniony wygląd dziąseł (w tym np. opuchlizna czy zaczerwienienie),
• krwawienie dziąseł (samoistne, w trakcie codziennego szczotkowania, podczas spożywania twardych pokarmów),
• nadwrażliwość zębów na pokarmy oraz napoje o skrajnych temperaturach,
• rozchwianie zębów i zmiana ich pozycji (np. wysunięcie),
• odsłonięcie szyjek zębowych,
• nieprzyjemny zapach z ust.

Paradontoza – w jaki sposób jej zapobiegać i jak ją leczyć?

U osób, u których została zdiagnozowana paradontoza leczenie polega przede wszystkim na modyfikacji sposobu dbania o higienę jamy ustnej. Najczęściej należy zmienić szczoteczkę oraz wdrożyć codzienne nitkowanie, a także stosowanie specjalnych płynów, wspierających usuwanie kamienia nazębnego. U większości pacjentów wskazane jest również przeprowadzenie skalingu i piaskowania. Następnie, w zależności od stopnia zaawansowania choroby, konieczne może okazać się rozpoczęcie leczenia ukierunkowanego na regenerację struktur w obrębie przyzębia.

Najlepszy sposób na uniknięcie dolegliwości wynikających z paradontozy to zadbanie o odpowiednią profilaktykę. Podstawę stanowi regularne odwiedzanie dentysty (np. wrocławskiego stomatologa z AuriDentu), który profesjonalnie usunie kamień nazębny oraz będzie w stanie zdiagnozować stan zapalny na wczesnym etapie, co znacząco zwiększy szansę na pełną skuteczność leczenia. Ponadto w przypadku takiej choroby, jaką jest paradontoza dieta także ma ogromne znaczenie.

Należy zdrowo się odżywiać, a także zrezygnować z pokarmów, które mogą spowodować urazy dziąseł. Trzeba też ograniczyć używki (zwłaszcza papierosy), fast foody czy słodycze. W ich miejsce warto wprowadzić produkty mleczne oraz warzywa i owoce bogate w witaminy. Wszystkie te działania pozwolą z sukcesem zminimalizować ryzyko wystąpienia paradontozy.

Na czym polega wybielanie zębów lampą

Usługa z użyciem specjalnej lampy emitującej niebieskie światło, pozwala na uzyskanie wyjątkowego efektu estetycznego. Na szkliwo nakłada się substancję wybielającą zawierającą w składzie nadtlenek wodoru, który pod wpływem naświetlania utlenia się, widocznie rozjaśniając powierzchnię zębów. Żel należy dobierać indywidualnie do każdego pacjenta. Przy zabiegu konieczne jest zabezpieczenie dziąseł oraz ust, aby ich nie uszkodzić. Czynności podejmowane przez dentystę trwają około godziny. Przed przystąpieniem do procedury zaleca się przeprowadzenie skalingu lub piaskowania w celu wyeliminowania kamienia i osadu. Trzeba mieć na uwadze, że zmianie koloru ulegają wyłącznie żywe tkanki, dlatego też warto rozważyć wymianę plomb lub wypełnień protetycznych.

Wybielanie zębów pod lampą – efekty

Rezultaty, jakie osiąga się podczas zabiegu, zaskakują – różnica w barwie szkliwa wynosi nawet 14 tonów w skali VITA. Co istotne, taki stan utrzymuje się średnio od 2 do 3 lat. Zależy to od wielu czynników. Do głównych zaliczają się: wiek, predyspozycje genetyczne, przyjmowane leki. Nie bez znaczenia są również nawyki żywieniowe – spożywanie dużej ilości kawy, czerwonego wina, herbaty lub soków owocowych nie pomaga w osiągnięciu założonego celu. Decydując się na wybielanie zębów pod lampą efekty widać już po jednej wizycie. Żeby jednak ich nie stracić, przez dwa dni po naświetleniu szkliwa trzeba przestrzegać tzw. białej diety, czyli wprowadzić do menu produkty niebarwiące, jak np. nabiał (mleko, jogurty naturalne, sery, kefiry), białe pieczywo, filety z kurczaka lub indyka.

Dodatkowo, poleca się przynajmniej na 2 tygodnie, zrezygnować z palenia papierosów. Do dobrych praktyk należy też dbanie o higienę, w tym używanie odpowiednio dobranych past do czyszczenia, płynów do płukania jamy ustnej. Niezbędna jest również regularna kontrola w gabinecie stomatologicznym w celu szybkiej eliminacji zmian chorobowych mogących być przyczyną przebarwień.

Czy profesjonalne wybielanie zębów jest bezpieczne?

Rozjaśnianie szkliwa cieszy się rosnącym zainteresowaniem. Do gabinetów dentystycznych zgłaszają się ludzie w różnym wieku. Sprzęt i preparaty stosowane przez stomatologów charakteryzują się wysoką jakością, dlatego też wybielanie zębów lampą uważa się za bardzo bezpieczne (zwłaszcza jeśli podejmuje się go specjalista). Istnieją jednak pewne przeciwwskazania. Usługi nie realizuje się:

• u kobiet w ciąży bądź karmiących piersią,
• u chorych na cukrzycę, epilepsję lub nowotwór,
• u osób, które nie ukończyły szesnastego roku życia.

Stomatolog może ponadto zadecydować o przesunięciu terminu zabiegu w sytuacji, kiedy zauważy afty, odsłonięte korzenie, próchnicę lub stan zapalny. Wówczas w pierwszej kolejności pacjent musi wyeliminować bieżące problemy, a dopiero później zgłosić się na zabieg.

Prawidłowa higiena jamy ustnej to nie tylko najważniejszy krok do zdrowego oraz pięknego uśmiechu, ale jak się okazuje, także element profilaktyki wielu schorzeń. Ile razy dziennie myć zęby i dlaczego ten codzienny rytuał jest tak ważny? Wyjaśniamy w poniższym wpisie.

Ile razy dziennie szczotkować zęby?

Uznaje się, że zarówno dzieci, jak i dorośli powinni szczotkować zęby minimum 2 razy dziennie – rano po śniadaniu oraz wieczorem, przed pójściem spać. Dlaczego nie powinno się zaniedbywać wieczornego mycia zębów? W trakcie snu nasz organizm nie produkuje tak dużo naturalnie antyseptycznej śliny, która za dnia pomaga walczyć z drobnoustrojami. Nocą łatwiej więc o ich namnażanie, a tym samym szkodliwe oddziaływanie na szkliwo, ale też dziąsła.

Dentyści polecają szczotkowanie zębów nawet po każdym posiłku, choć należy pamiętać, by robić to dokładnie, ale delikatnie. Zbyt mocne ruchy mogą doprowadzić nawet do krwawienia dziąseł i uszkodzić przyzębie. Jak długo powinno trwać mycie? Zaleca się 2-3 minuty, tak, by zawarte w paście substancje zdążyły rozpuścić powstały na płytce osad, a bakterie zostały skutecznie zwalczone. To także optymalny czas na wnikanie tych pozytywnych składników, takich jak fluor, który chroni przed próchnicą.

Czy mycie zębów wystarczy? Prawidłowa higiena jamy ustnej

Dbanie o zdrowie jamy ustnej nie powinno ograniczać się do szczotkowania zębów ruchami okrężnymi. Należy pamiętać również o technice ruchów wymiatających, dzięki którym oczyszczają się szczeliny między zębami. Podczas mycia należy równie dużo uwagi poświęcić przedniej, jak i tylnej części uzębienia. Raz dziennie powinno się także stosować specjalną nić lub wykałaczki dentystyczne. Pozwolą one lepiej usunąć zanieczyszczenia. Warto zapytać również swojego dentystę o odpowiedni płyn do płukania jamy ustnej, który można stosować np. po każdym posiłku. Nie można zapomnieć również o dokładnym umyciu języka, gdzie także gromadzą się szkodliwe drobnoustroje. Niezwykle istotne okazuje się także dokładne czyszczenie szczoteczki w gorącej wodzie, jak i jej regularna wymiana – najlepiej raz w miesiącu.

Co daje mycie zębów? Zdrowie jamy ustnej dla zdrowia całego organizmu

Głównym skutkiem nieprawidłowej higieny jamy ustnej jest próchnica oraz stany zapalne przyzębia. Problem ten dotyczy większości Polaków, ale na szczęście można z nim skutecznie walczyć. Przed częstymi wizytami u stomatologa uchroni odpowiednia dieta uboga w cukry proste, a bogata w świeże, twarde warzywa, a także regularne szczotkowanie zębów przy użyciu pasty z fluorem. Nieleczona próchnica i choroby przyzębia mogą przyczyniać się do ogólnego zakażenia organizmu, w tym narządów, takich jak płuca, serce czy nerki.

Dbanie o higienę jamy ustnej gwarantuje przede wszystkim lśniący uśmiech, a także świeży oddech, wpływające na pewność siebie w każdej sytuacji. Przyczynia się do wzmocnienia odporności, ze względu na ograniczenie przenikania do krwiobiegu szkodliwych bakterii, a w efekcie poprawia także ogólne samopoczucie.

Każdy z nas ma indywidualną naturalną barwę zębów. Jedni od urodzenia mają białe zęby, a inni choćby stanęli na głowie, nie uzyskają perfekcyjnego koloru szkliwa. W tym przypadku nie pomaga skrupulatna higiena czy stosowanie produktów wybielających.

Kolor zębów uzależniony jest nie tylko od starannego szczotkowania, ale przede wszystkim od predyspozycji genetycznych, mineralizacji i grubości warstw zęba. Istotne znaczenie ma również wiek, sposób odżywiania, zażywane leki oraz stosowanie używek typu papierosy, mocna kawa, ciemny alkohol. Warto unikać produktów, które uszkadzają szkliwo (cytrusy, słodycze) oraz zmieniają barwę zęba. To może skutkować pojawieniem się różnego rodzaju przebarwień i plam na zębach, które wpływają negatywnie na wygląd czy estetykę twarzy.

Przebarwienia na zębach — jak zapobiegać ich powstawaniu?

Piękny uśmiech i zdrowe zęby nie tylko poprawią wygląd, ale również dodają pewności siebie w relacjach z innymi. W pierwszej kolejności należy ustalić przyczynę plam na zębach, a następnie podjąć stosowne działania. Jak dbać o zęby, aby na długo cieszyć się ich blaskiem? Oto kilka cennych wskazówek:

1. Regularne mycie zębów, stosowanie nici dentystycznych, płynu do płukania jamy ustnej (najlepiej po każdym posiłku)
2. Unikanie nadmiernego i długotrwałego spożywania produktów, które stopniowo (z roku na rok) przyczyniają się do powstawania przebarwień zębów. Negatywne skutki zdrowotne, ale też estetyczne ma palenie papierosów, picie czerwonego wina, ciemnej kawy, herbaty czy coca-coli.
3. Używanie pasty z aktywnym węglem lub z substancjami wybielającymi typu nadtlenek wapnia.
4. Stosowanie pasków i nakładek wybielających, łatwo dostępnych w drogeriach.
5. Systematyczne wizyty u stomatologa oraz niedopuszczanie do powstania zaawansowanego stanu zapalnego zęba lub nieleczenie uszkodzenia mechanicznego.
6. Szczególna dbałość o zęby w przypadku chorób takich jak cukrzyca, padaczka, nowotwory, uszkodzenie wątroby.
7. Zachowanie właściwego poziomu witaminy D (zwłaszcza u dzieci), wpływającej na stan uzębienia.
8. Regularna wymiana szczoteczek do zębów (co 3-4 miesiące).
9. Przebarwienia zębów — leczenie

W przypadku, gdy domowe sposoby nie przynoszą pożądanych efektów, a plamy na zębach są widoczne i wpływają na złe samopoczucie, warto skonsultować się z dentystą. Dzisiejsze metody skutecznie eliminują tego rodzaju niedoskonałości oraz pomagają odzyskać promienny uśmiech na twarzy. Gabinety stomatologiczne oferują następujące zabiegi:

• piaskowanie (mechaniczne usuwanie kamienia nazębnego oraz zanieczyszczeń),
• skaling (usuwanie kamienia przy pomocy ultradźwięków),
• mikroabrazja szkliwa (wygładzenie powierzchni zębów metodą polerowania),
• wybielanie zębów, np. wybielanie za pomocą lampy LED lub tzw. wybielanie nakładkowe,
• założenie korony lub licówki, czyli specjalnej nakładki maskującej niepożądane zmiany.

Przebarwienia i plamy na zębach nie muszą oznaczać pogorszenia jakości życia, ograniczeń w kontaktach z ludźmi czy poczucia wstydu. Warto skorzystać z porady specjalisty oraz poznać najnowsze trendy w leczeniu zębów. Jeżeli potrzebujesz więcej informacji zapraszamy do kontaktu ze specjalistami naszego wrocławskiego centrum stomatologicznego AuriDent.

Halitoza pochodzi od łacińskiego słowa halitosis (halitus – zapach, osis – przewlekłe zaburzenie) i oznacza nieprzyjemny zapach z ust. W literaturze można się spotkać z innymi nazwami tej dolegliwości: fetor ex ore, bad breath, oral malodor. Dotyka ludzi w każdym wieku, jej efekt jest długotrwały, co może, choć nie musi oznaczać poważne kłopoty ze zdrowiem.

Najczęstszą przyczyną są nieprawidłowości w obrębie jamy ustnej (80%-90%), rzadziej w okolicy ucha, nosa czy gardła (ok. 8%) oraz przewodu pokarmowego. Osoba, borykająca się z problemem nieświeżego oddechu odczuwa duży dyskomfort w kontaktach z ludźmi. Nieleczona halitoza może powodować całkowite lub częściowe wycofanie się z życia towarzyskiego, ale też spadek samooceny. Warto zastanowić się nad przyczynami nieprzyjemnego zapachu z ust i podjąć stosowne kroki eliminujące przykrą dolegliwość.

Nieświeży oddech – przyczyny środowiskowe

Nieprawidłowa higiena całej jamy ustnej (zęby, język, szczeliny między zębami), przyczynia się do rozwoju bakterii, dla których jest ona znakomitym siedliskiem do rozmnażania. Właściwa technika szczotkowania (mocno nie oznacza prawidłowo), używanie nici dentystycznej oraz płynu do płukania skutecznie zapobiegają rozwojowi próchnicy i chorób przyzębia. Nie należy zapominać o języku, ponieważ stanowi on również królestwem dla bakterii.

Przyczynami nieświeżego oddechu są także styl życia, nawyki żywieniowe i nałogi. Zaburzają poziom prawidłowego pH (miara stopnia kwasowości) w ustach oraz są bezpośrednimi czynnikami potęgującymi rozwój drobnoustrojów. Do przyczyn środowiskowych halitozy fizjologicznej zaliczamy:

• spożywanie w nadmiarze alkoholu, słodyczy, potraw zakwaszających organizm (brak równowagi kwasowo-zasadowej),
• konsumpcja produktów o intensywnym smaku i zapachu (np. czosnek, cebula),
• niewystarczające nawodnienie organizmu,
• palenie tytoniu,
• zażywanie niektórych leków (np. moczopędnych, antydepresyjnych),
• diety eliminujące, głodówki.
• Halitoza patologiczna wywołana chorobą

Stany zapalne w organizmie oraz niektóre choroby powodują, że jakość oddechu zmienia się na gorsze. Brzydki oddech może być sygnałem, że cierpimy na jakąś chorobę, nie zdając sobie z tego sprawy. Do popularnych schorzeń, które mogą powodować tzw. halitozę patologiczną, zaliczamy:

• dolegliwości żołądkowo-jelitowe typu zgaga, refluks, nadkwaśność żołądka, wrzody,
• zmniejszone wydzielanie śliny i nadmierna suchość w ustach,
• choroby układu oddechowego (stany zapalne migdałków, zatok przynosowych),
• cukrzycę (podwyższony poziom cukru stwarza idealne środowisko dla intensywnego namnażania się bakterii).
• Źródłem nieprzyjemnego zapach z ust są również problemy natury stomatologicznej: zaniedbane schorzenia zębów, choroby dziąseł, paradontoza, grzybica jamy ustnej, kamień i osad nazębny. Nieusunięte resztki pokarmu, brak systematycznego czyszczenia zębów w zalecanym przez lekarzy czasie oraz lęk przed wizytą u dentysty mogą mieć nie tylko konsekwencje zdrowotne, ale także powodować nieświeży oddech.