Osteointegracja to proces zrastania się implantu z kością. Jest on niezbędny, żeby w przyszłości pacjent mógł w pełni korzystać z implantu, do którego zostanie przymocowana korona zęba. Jak przebiega leczenie i co wpływa na szybkie przyjęcie się przeszczepu?

Implant to ciało obce dla organizmu

Implanty wykonuje się z materiałów bio kompatybilnych, czyli takich, które swoim składem nie wpływają negatywnie na żywy organizm (antyalergiczne, nietoksyczne). Dzięki swojej strukturze tkanki stopniowo obrastają implant, tworząc z nim całość. Materiały te muszą być trwałe. Używa się więc tytanu, stopów tytanu, platyny, cyrkonu i pokrywa się je porowatą powłoką ceramiczną, która ułatwia osteointegrację wszczepu.

Implant nawet zrobiony z najlepszych obecnie dostępnych materiałów jest wciąż ciałem obcym. O tym, czy organizm zaakceptuje jego obecność i dojdzie do trwałego zrośnięcia się implantu z kością, decyduje wiele czynników.

Czynniki sprawiające, że implant nie zostanie odrzucony

Przede wszystkim wybierz sprawdzoną placówkę, która wykona zabieg implantacji według najwyższych standardów.

Poza materiałem, który zostanie użyty do wykonania implantu, na przyjęcie wszczepu ma wpływ ogólny stan zdrowia pacjenta. Bardzo ważne jest także przestrzeganie zaleceń implantologa. Pacjent na ten okres otrzyma wytyczne takie jak:

• Unikanie wysiłku.
• Niekorzystanie z sauny i solarium.
• Unikanie papierosów i alkoholu.
• Stawianie się na umówione wizyty celem skontrolowania postępu osteointegracji i czyszczenia rany.

Ile trwa proces osteointegracji implantu zęba?

Widoczna rana na dziąśle goi się szybko (około 14 dni). Natomiast proces osteointegracji trwa znacznie dłużej. Potrzeba od około 3 (żuchwa) do 6 miesięcy (szczęka), zanim implant zrośnie się z kością na tyle mocno, żeby można było na nim osadzić koronę, która przejmie obciążenia wynikające z funkcji zęba.

Odrzucenie implantu

Odrzucenie implantu zdarza się bardzo rzadko. Znacznie większe ryzyko odrzucenia implantu występuje u chorych na cukrzycę, nie wyklucza ich to jednak z tej metody leczenia. Objawami, które powinny niepokoić, są:

• Stan zapalny, któremu towarzyszą gorączka i ból.
• Wyczuwalnie ruszający się implant.

Należy wtedy niezwłocznie skonsultować się ze stomatologiem.

Implanty zębowe cieszą się popularnością, ponieważ są trwałym i bezpiecznym rozwiązaniem dla pacjentów z pojedynczymi ubytkami oraz tych ze znaczną i całkowitą bezzębnością. Metoda ta daje ogromne możliwości odbudowy uzębienia i może z niej skorzystać większość pacjentów. Proces osteointegracji zwykle przebiega bez komplikacji, a dzięki implantom pacjent odzyskuje piękny uśmiech i pewność siebie. 

Może zainteresują Cię również usługi:

Kieszonki dziąsłowe to patologiczne zmiany wymagające konsultacji u stomatologa. Jak powstają te zmiany i jakie są sposoby ich leczenia? Zdrowe dziąsła przylegają do ścianki zęba. W ten sposób chronią bardziej wrażliwą szyjkę zębową oraz stabilizują ząb, zapobiegając jego rozchwianiu i wypadaniu.

W momencie, kiedy dziąsło odsuwa się od szkliwa zęba, powstają kieszonki dziąsłowe. Z czasem w szczelinach gromadzi się coraz więcej osadu, tworzy się kamień i powstaje bolesny stan zapalny.

Jakie są objawy powstających kieszonek zębowych?

Rowki zębowe, które mają więcej niż 2-3 milimetry wskazują na poważny problem. Pacjent z czasem będzie odczuwał coraz większy dyskomfort. Mogą pojawić się:

✔ Krwawienia dziąseł;
✔ Zaczerwienienie;
✔ Bolesność podczas mycia zębów, jedzenia, dotykania.

Dalsze konsekwencje to:

✔ Odsłonięcie szyjek zębowych;
✔ Ropne stany zapalne;
✔ Rozchwianie zębów, nawet ich wypadanie.

Przyczyna powstawania zmian

Pierwotne przyczyny pojawienia się takich zmian to przede wszystkim nieprawidłowa higiena jamy ustnej i zębów lub jej brak. Nagromadzony osad zamienia się w kamień. Wypełnia kieszonki zębowe, stopniowo je powiększając.

Duży wpływ na powstawanie kieszonek zębowych ma dieta ze zbyt dużą ilością cukru. Słodycze, słodkie napoje są pożywką dla bakterii. Te osłabiają zęby i powodują stany zapalne.

Przyczyną może być także palenie papierosów. Osad z trujących substancji skutecznie niszczy florę bakteryjną w jamie ustnej.

Przyczyny wtórne, to powstające w wyniku zaniedbań stany zapalne, zapalenie miazgi, zanik kości, przerost dziąseł i odrywanie się tkanki dziąsła od zęba.

Jak zapobiegać powstawaniu kieszonek zębowych i leczyć te powstałe?

Samodzielnie w warunkach domowych można stosować dostępne w aptece produkty do dokładnej higieny jamy ustnej, jak:

✔ Płyny do płukania zawierające np. chlorheksydynę – środek odkażający.

✔ Ziołowe płukanki zawierające szałwię i rumianek (działają obkurczająco, likwidują drobne stany zapalne).

✔ Domowe irygatory.

✔ Leczenie stomatologiczne kieszonek zębowych

Częste wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym pozwolą wykryć problem we wczesnej fazie rozwoju. Chorobami dziąseł i przyzębia zajmuje się periodontolog, a standardowym zabiegiem stomatologicznym leczącym kieszonki zębowe jest kiretaż. Polega on na dokładnym oczyszczeniu rowków zębowych z resztek obumarłej tkanki i kamienia. Zabieg spłyca kieszonki zębowe i eliminuje czynniki mogące powodować stany zapalne. Pozwala to na regenerację nabłonka i naturalne się połączenie ze ścianką zęba.

W zapobieganiu powstawania bolesnych chorób dziąseł bardzo istotna jest profilaktyka:

✔ Codzienna dokładna higiena jamy ustnej.

✔ Unikanie produktów zawierających cukier i zastąpienie ich bogatymi w wapń.

✔ Częste kontrole stomatologiczne, wczesne leczenie zębów oraz cykliczne usuwanie kamienia nazębnego. Na te zabiegi zapraszamy do naszej placówki Aurident.

Może zainteresują Cię również usługi:

Po co człowiekowi zęby? To wydaje się oczywiste. Służą nam przede wszystkim do gryzienia. Ale nie tylko. Jakie jeszcze funkcje pełnią poszczególne zęby i dlaczego warto o nie dbać?

Kształtujemy nasze zęby całe życie

Zalążki zębów powstają w okresie płodowym, dokładniej w 3 trymestrze ciąży. Przyszła mama ma ogromny wpływ na to, jak w przyszłości silne będą zęby jej dziecka. Tu liczy się dieta zawierająca podstawowe budulce zębów: białko, wapń, fosfor, wspierana przez suplementację odpowiednimi minerałami.

Zęby, zarówno mleczne, jak i stałe wyżynają się stopniowo (kilka lat) i w określonej kolejności. Najpierw pojawiają się siekacze, następnie kły, przedtrzonowce a na końcu trzonowce. Dlaczego nie wszystkie jednocześnie? Kto miał kontakt z ząbkującym maluszkiem, wie, że ten proces bywa wyjątkowo bolesny. Kolejność wyrastania wynika także z funkcji, jakie pełnią poszczególne zęby.

Za co odpowiedzialne są poszczególne zęby?

Siekacze – odgryzamy nimi kawałki jedzenia. Ich zadaniem jest także kształtowanie warg umożliwiające poprawne mówienie.

Kły – mają za zadanie rozdzielać kęsy na mniejsze kawałki. Przekierowują też pokarm do dalszego rozdrabiania na zęby tylne.

Przedtrzonowce – wstępnie rozgniatają pokarm.

Trzonowce – miażdżą dokładnie pokarm, zanim trafi on do przełyku. Wraz z zębami przedtrzonowymi trzonowce stanowią konstrukcję podpierającą kości policzkowe oraz same mięśnie policzków, nadając im kształt.

Funkcje zębów w ciele człowieka. Po co nam zęby?

Najbardziej oczywista funkcja to gryzienie i rozdrabnianie pokarmów. To kluczowy element, od którego zaczyna się prawidłowe funkcjonowanie układu trawienia.

· Zęby są nam niezbędne także do prawidłowej wymowy. Zarówno poszczególne zęby, jak i układ całej szczęki wspiera ułożenie warg i języka, kierunkuje przepływ powietrza i poprawność wymawianych głosek. Brak uzębienia i wady zgryzu będą powodować seplenienie oraz niewyraźne mówienie.

· Układ szczęki odpowiada za rysy twarzy. Kości szczęki podtrzymują mięśnie warg i policzków. Brak zębów z czasem może prowadzić do zniekształceń, wypadania kolejnych zębów, a w efekcie wrażenia zapadniętej twarzy.

· Pełny uśmiech i zdrowe zęby to także wizytówka naszego zdrowia. Osoby z estetycznym uśmiechem postrzegane są bardziej pozytywnie jako dbające o siebie i odpowiedzialne. Łatwiej znaleźć im wymarzoną pracę, pewniej funkcjonują w społeczeństwie, cieszą się sympatią i zaufaniem innych.

Dieta, profilaktyka, szybkie leczenie chorych zębów. Już teraz zadbaj o zęby swoje i swojego dziecka. Umów się na wizytę kontrolną w gabinecie stomatologicznym.

Najczęściej dentysta ogólny kieruje nas do endodonty lub ortodonty, ponieważ próchnica i wady zgryzu to jedne z najczęstszych problemów, które trapią nasze zęby. Czym różnią się te dwie specjalizacje?

Specjalizacja stomatologiczna to precyzyjne leczenie zębów

Specjalizacja w stomatologii pozwala na wykorzystanie szczegółowej wiedzy w danym zakresie.  Z myślą o konkretnej metodzie leczenia projektuje się specjalistyczne urządzenia, które ułatwiają i przyspieszają wykonywanie zabiegów. Wpływa to zarówno na proces leczenia, jak i komfort pracy i pacjentów podczas wizyty.

Specjalizacja pozwala skupić się na konkretnym problemie (próchnicy, wadach zgryzu, braku uzębienia, chorobach zębów i przyzębia). Endodonta i ortodonta, mimo że brzmią podobnie, zajmują się zupełnie innymi problemami dotyczącymi uzębienia. Skoro, masz skorzystać umiejętności z jednego z nich, dowiedz się, czym się zajmują, żeby umówić się do właściwego specjalisty ze swoim problem.

Endodonta – specjalista od leczenia kanałowego

Endodonta zajmuje się wnętrzem zębów. Diagnozuje i leczy próchnicę także ropnie zębów i inne infekcje. Jego celem jest ratowanie zęba pacjenta, zamiast usuwanie. Należy pamiętać, że usunięcie zęba to ostateczność, a jego brak zawsze negatywnie wpływa na stan pozostałych zębów.

Endodonta, dzięki precyzyjnym narzędziom, dociera do rozległych kanałów zęba, usuwa zainfekowaną miazgę i zastępuje ją wypełnieniem. Owiane złą sławą leczenie kanałowe, obecnie dzięki nowoczesnym metodom leczenia endodontycznego, są znacznie bardziej komfortowe także dla pacjenta.

Ortodonta zadba, żeby twoje zęby były proste

To oczywiste, że zależy nam na wizualnie pięknych zębach. W końcu pierwsze wrażenie jest ważne. Proste, zdrowe zęby budują naszą pewność siebie, ale przede wszystkim zapewniają zdrowie, czego wielu nie wie. Wady zgryzu nie tylko mogą utrudniać mówienie, prawidłowe rozdrabnianie pokarmów, ale także powodować próchnicę, choroby dziąseł czy ukruszenia się i ułamywanie nieprawidłowo ustawionych względem siebie zębów.

Korygowaniem, leczeniem wad zgryzu, profilaktyką zajmuje się ortodonta. Leczenie ortodontyczne to długotrwały proces, który wiąże się m.in. z dopasowaniem aparatu ortodontycznego oraz systematycznymi wizytami kontrolnymi, podczas których reguluje się aparat. Zakres prac obydwu specjalistów jest znacznie większy.

Ząb, mimo że niewielki potrzebuje różnego podejścia. Specjalizacje takie jak ortodoncja czy endodoncja pozwalają leczyć zarówno wnętrze zęba, jak i jego estetyczny wygląd zewnętrzny.

Plomba jest wypełnieniem ubytku, które stosuje stomatolog po oczyszczeniu zęba z dotkniętej chorobą tkanki. Plomba może stanowić także wypełnienie uszkodzonego mechanicznie zęba. Plombowanie to najpowszechniejszy i bardzo stary sposób leczenia zęba. Od czego zależy trwałość wypełnienia ubytku?

Rodzaje plomb stosowanych w gabinetach dentystycznych

Pierwsze plomby były cementowe. Jakość tych wypełnień nie była doskonała, zwłaszcza że koloru wypełnienia nie dało się dopasować do odcienia zęba tak, żeby, jak najmniej rzucał się w oczy. Potem najczęstszym wyborem były tzw. czarne plomby amalgamatowe bardzo trwałe, które jednak miały swoją wadę – powodowały przebarwienia. Stosowane są z resztą do dzisiaj w zębach trzonowych w gabinetach NFZ.

Obecnie najchętniej stosowanym przez stomatologów rodzajem wypełnienia stałego są materiały termo, chemo i światłoutwardzalne w postaci: cementu glassjonomerowego (stosowane u dzieci), wypełnień kompozytowych lub plomb porcelanowych. Są estetyczne, łatwo dopasować barwę wypełnienia do zębów pacjenta, są trwałe, a ich założenie nie zajmuje wiele czasu. Po utwardzeniu stomatolog od razu może usunąć nadmiar materiału, wygładzić go i odtworzyć jak najbardziej funkcjonalny i anatomiczny kształt wypełnienia. Za to pacjent po wyjściu z gabinetu może od razu spożywać napoje i pokarmy.

Plomby z różnych materiałów różnią się także ceną. Wiele z nich nie jest refundowane przez NFZ.

Co zrobić, żeby plomba była trwała?

Płacąc za dobrej jakości wypełnienie, chcemy mieć pewność, że będzie ono trwałe. Od czego to zależy? Od wielu czynników.

✔ Przede wszystkim od dokładności dentysty i techniki wykonania. Konieczne jest dokładne oczyszczenie miejsca i osuszenie go przed założeniem materiału wypełniającego. Musi on dokładnie połączyć się z zębem.

✔ Istotny jest także sam materiał. Dobiera się go, biorąc pod uwagę kompatybilność (alergia na kompozyt może wykluczyć możliwość jej użycia), trwałość, ale także cenę.

✔ Na trwałość plomby wpływa także styl życia pacjenta, a dokładniej to, co spożywa. Nadmiar cukru może doprowadzić do nawrotu próchnicy i wypadnięcia plomby. Brak w diecie odpowiedniej ilości białka, wapnia i minerałów osłabia zęby, które chorują znacznie częściej.

✔ Wypełnienia mogą wypaść także na skutek uszkodzeń mechanicznych zęba. Uderzenie może go ukruszyć, a nawet złamać, a plomba wypaść.

Należy pamiętać, że nawet plombę z dobrej jakości materiału należy po pewnym czasie wymienić. Średnio plomba powinna wytrzymać przez około 5 lat, jeśli odpowiednio dbamy o stan zdrowia jamy ustnej.

Materiały i preparaty wykorzystywane na co dzień podczas leczenia stomatologicznego, mimo że mają służyć naszemu zdrowiu, mogą dla niektórych stanowić zagrożenie jako alergeny. Z jakimi alergenami najczęściej spotykamy się w stomatologii?

Nowe technologie nie wykluczają alergii 

Rozwój cywilizacyjny sprawia, że mamy dostęp do nowoczesnych technologii, która między innymi pozwala szybko i skutecznie leczyć nasze zęby. To dostęp do sprzętu diagnostycznego, plastycznych i jednocześnie trwałych materiałów nowej generacji, narzędzi do wykonywania bardzo skomplikowanych zabiegów stomatologicznych.

Ten sam postęp niestety powoduje zanieczyszczenie środowiska, które nam szkodzi, ujawniając się przykładowo w postaci różnych alergii. Cierpi na nie obecnie około 40% Polaków. Szansa, że także ty jesteś na coś uczulony, jest więc duża.

Najczęściej spotykane alergeny w stomatologii

Do kontaktu z alergenem w gabinecie stomatologicznym może dojść na różnych etapach leczenia zaczynając od standardowego badania stanu jamy ustnej pacjenta.

✔ Leczenie stomatologiczne wymaga bezpośredniego kontaktu. Lateksowe lub gumowe rękawiczki, których dla zachowania higieny używa się w gabinecie stomatologicznym, mogą być pierwszym źródłem reakcji alergicznej.

✔ Zdarzają się także alergie na środki znieczulające jak lidokaina stosowane w trakcie zabiegów.

✔ Alergenem mogą być także materiały medyczne. W stomatologii najczęściej są to uczulenia na materiały, z których wykonane są protezy, implanty, mostki. Zawierają bowiem metale: nikiel, miedź, srebro, rtęć, kobalt. Najbezpieczniejsze są tytan i porcelana.

✔ Alergię mogą wywołać także materiały, które stosuje się jako wypełnienia z żywic akrylowych.

Najczęstsze objawy alergii kontaktowej

Alergie kontaktowe mogą wystąpić dopiero po czasie, nie muszą też pojawiać się tylko w obszarze jamy ustnej, objawy mogą być widoczne na całym ciele. Najczęściej pojawiają się:

• Zmiany skórne wokół ust takie jak pokrzywka, liszaje, owrzodzenia, nadżerki.
• Przewlekłe stany zapalne.
• Pieczenie i swędzenie.
• W rzadkich przypadkach objawy mogą się zaostrzyć i pacjent może mieć problemy z oddychaniem.

Jak uniknąć reakcji alergicznej w gabinecie stomatologicznym?

Każdy świadomy choroby alergik pomimo leków boryka się na co dzień z wieloma ograniczeniami, a unikanie alergenów to podstawowa zasada.

Jeśli jesteś alergikiem, koniecznie poinformuj o tym lekarza. Podaj mu konkretne dane dotyczące tego na co jesteś uczulony. Jeśli podejrzewasz uczulenie na jakiś materiał, poproś o zrobienie próby uczuleniowej (testy płatkowe, stosowane, jeśli istnieje podejrzenie alergii na metale), zanim materiał lub preparat zostanie użyty w większej ilości.

Zębiniaki to niewidoczne gołym okiem zmiany w strukturze zęba, Nieleczone rozrastają się i prowadzą do silnych dolegliwości bólowych. Jakie są przyczyny ich powstawania i możliwe ścieżki leczenia?

Jak powstają zębiniaki i czym właściwie są?

Zębiniaki najprawdopodobniej powstają na skutek przebytych urazów i stanów zapalnych, które spowodowały obumarcie miazgi zęba. Przyczyną może być także próchnica i nieprawidłowe leczenie kanałowe w przeszłości, uwarunkowania genetyczne oraz wiek. Na ich powstanie jest więc narażona większość z nas.

Zmiany najczęściej pojawiają się w trzonowcach, siekaczach dolnych, zębach niewyrżniętych i zatrzymanych. Miazga w okolicach komory korzenia zęba ulega wtedy zwapnieniu. Tworzące się złogi soli mineralnych tworzą charakterystyczne zmiany.

Zębiniaki dzielimy ze względu na ich rozmiar (zbite lub rozproszone), umiejscowienie (luźne, przyścienne, śródzębinowe) i budowę (prawdziwe i rzekome).

Nie należy mylić zębiniaków, które co prawda sprawiają kłopoty, ale są niegroźną zmianą zwyrodnieniową, z zębiakami, które są zmianą nowotworową wymagającą natychmiastowego leczenia.

Zębiniaki – jakie dają objawy?

Zębiniaki początkowo nie dają żadnych oznak. Dopiero w późniejszym czasie, kiedy zwapnienie tkanki nie zostanie zatrzymane leczeniem, kamień zaczyna uciskać na nerw czuciowy i naczynia krwionośne a ząb zaczyna boleć. Często ból ten jest mylony z objawami, jakie daje zapalenie miazgi, jest silny i trudno go zlikwidować lekami przeciwbólowymi. Do diagnozy konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG, które w większości przypadków wykaże postępujący proces zwapnienia.

Jak wygląda leczenie zębiniaków i kiedy należy je wdrożyć?

Zębiniaki, zanim zaczną powodować ból, często są wykrywane przez stomatologa przy okazji innych zabiegów wymagających wykonania zdjęcia RTG.

Dopóki zmiany nie obejmują dużego obszaru zęba, zwykle zaleca się regularną ich kontrolę. Zębiniaki ze względu na swoją twardą budowę mogą utrudniać dostęp do miazgi i korzenia. W przypadku gdy jest konieczne leczenie endodontyczne przykładowo z powodu próchnicy, najpierw konieczne będzie uporanie się z zębiniakiem.

Kiedy zębiniaki zwiększają swoją objętość i powodują dolegliwości bólowe, konieczne jest ich usunięcie. Zmienioną miazgę usuwa się najczęściej podczas leczenia kanałowego. Do leczenia wykorzystuje się także ultradźwięki, które rozbijają zwapnienia.

Zapobieganie powstaniu zębiniaków to przede wszystkim profilaktyka i stomatologia zachowawcza. Dbanie o higienę jamy ustnej, regularne kontrole w gabinecie stomatologicznym, leczenie ubytków i szybkie zgłaszanie się na wizytę w razie bólu. 

Proteza zębowa to najczęściej stosowana praktyczna metoda leczenia bezzębia całkowitego lub częściowego a proteza na belce Doldera to jedno z rozwiązań w stomatologii protetycznej. W końcu zęby to element układu pokarmowego, który jest niezbędny, żeby gryź, żuć pokarmy i prawidłowo je trawić. Pełnią też funkcję estetyczną, dlatego wszelkie braki w uzębieniu staramy się jak najszybciej uzupełniać, żeby móc swobodnie rozmawiać, uśmiechać się i funkcjonować. Utrata zębów może nastąpić w wyniku chorób, urazów, zaniedbań lub jako naturalny proces starzenia się organizmu.

Po co jest potrzebna proteza zębowa?

Proteza zębowa sprawia, że uśmiech jest estetyczny, ale przede wszystkim pozwala pacjentowi i całemu organizmowi na normalne funkcjonowanie. Proteza zębowa chroni także przed zniekształcaniem się oraz zanikiem kości szczęki i żuchwy, tworzeniem się wad zgryzu i wypadaniem pozostałych zębów. Różne rodzaje protez zębowych pozwalają na dostosowanie ich do preferencji pacjenta, rodzaju ubytków, warunków zastanych w jamie ustnej, stanu kości.

Rodzaje protez zębowych

Od rodzaju protezy, a także materiału, z którego zostanie wykonana, zależy cena, ale także trwałość i komfort noszenia.

Rozróżniamy protezy stałe, ruchome, całkowite i częściowe.

Proteza na belce Doldera — co to za konstrukcja?

Belka Doldera to metalowa konstrukcja, którą przytwierdza się na stałe do pozostałych zębów, lub jeśli ich brak do wszczepionych implantów. Na niej montowana jest ruchoma proteza mocowana na zatrzaski. Belka Doldera jest wykonywana w pracowni protetycznej i dopasowywana do pacjenta. Wykonuje się ją z trwałych materiałów dobrze tolerowanych przez organizm. Trzeba uwzględnić nie tylko kształt szczęki, ale także rozstawienie zębów (implantów), na których zostanie osadzona.

Zalety protezy na belce Doldera

Proteza na belce jest znacznie stabilniejsza niż tradycyjnie montowana proteza. Konstrukcja sprawia, że rozkładają się siły nacisku podczas gryzienia na kości szczęki czy żuchwy i dzięki temu kości nie odkształcają się i nie ulegają zanikowi. Pacjenci mogą gryźć twardsze rzeczy bez obawy o konsekwencje. Sama proteza jest łatwo zdejmowana i można je odpowiednio pielęgnować.

Implanty i belka Doldera

Belka Doldera to rozwiązanie proponowane przy bezzębiu całkowitym lub częściowym. W przypadku gdy pozostałe zęby są zbyt słabe, żeby osadzić na nich konstrukcję, można osadzić belkę na implantach. Implanty ratują także w sytuacji, kiedy brakuje zupełnie uzębienia. Już dwa implanty w przypadku żuchwy mogą wystarczająco stabilizować belkę Doldera i protezę na niej zamontowaną. W przypadku szczęki implantów potrzeba więcej.

Przez lata uważano, że diabetycy nie mogą mieć wszczepianych implantów. Przez lata temat wszczepiania implantów u osób chorych na cukrzycę budził wiele wątpliwości i obaw. Głównym powodem, dla którego diabetycy byli dyskwalifikowani z zabiegów implantologicznych, była zwiększona skłonność do powikłań. Co się zmieniło w tej kwestii?  

Cukrzyca – powikłania i choroby zębów

Cukrzyca to choroba metaboliczna, związana z nieprawidłową gospodarką insuliny w organizmie. Stale podniesiony poziom cukru we krwi w dłuższej perspektywie wywołuje szereg zmian w organizmie. Utrudnia codzienne funkcjonowanie, a niekontrolowany może prowadzić do powikłań, a nawet śmierci. To właśnie wysokie ryzyko powikłań sprawia, że cukrzyca dyskwalifikuje pacjentów do wielu zabiegów.

Jednocześnie cukrzyca zwiększa podatność na choroby zębów, co może skutkować ich utratą, a na pewno koniecznością przeprowadzania zabiegów i leczenia.

Czym jest implant zęba?

Implant zastępuje korzeń zęba. Na nim montowana jest korona zęba dopasowana kształtem i kolorem do pozostałych zębów. To praktyczny i nowoczesny sposób na uzupełnienie braków w uzębieniu, który pozwala pacjentowi na normalne funkcjonowanie i estetycznie wygląda.

Cukrzyca a implantacja zębów – jakie są zagrożenia?

Implantacja zęba to proces wieloetapowy. Miejsce do wszczepienia implantu musi zostać przygotowane (często wiąże się to z ekstrakcją zęba) a sam implant musi zrosnąć się z kością, co wymaga czasu. Całość zabiegu opiera się na prawidłowym gojeniu się miejsca wszczepu. Cukrzyca może być przeciwwskazaniem do implantacji, ponieważ choroba zaburza prawidłowy i szybki proces gojenia się ran. Zwiększa także ryzyko infekcji w trakcie leczenia i powstania powikłań. Czy to oznacza, że cukrzyca zupełnie dyskwalifikuje do wstawienia implantu?

Proces implantacji zębów dla diabetyków

Na szczęście diabetycy nie są pozbawieni tej formy leczenia stomatologicznego, o ile spełnią określone warunki.

• Do zabiegu kwalifikowane są osoby, u których cukrzyca jest pod stałą kontrolą, poziom cukru jest ustabilizowany, a pacjent stosuje się do zaleceń diabetologa w kwestii leczenia.
• Wykluczone zostaną choroby współistniejące.
• Gęstość i ilość tkanki kostnej jest wystarczająca do wszczepienia implantu.
• Przed wszczepieniem implantu, w trakcie i po zabiegu diabetyk musi być pod kontrolą lekarza.

Technologia i materiały, które przyczyniają się do sukcesu

Współczesne technologie pozwalają bardziej precyzyjnie obrazować i przeprowadzać sam zabieg implantacji, co ułatwia gojenie się rany. Dodatkowo stosowane biokompatybilne materiały w implantach zębów zmniejszają ryzyko, że wszczep się nie przyjmie.

Powodzenie zabiegu implantu zęba zależy od wielu czynników. Obecna wiedza i możliwości zarówno w implantologii, jak i w leczeniu cukrzycy sprawiają, że diabetycy mogą korzystać z implantów zębów jako w celu uzyskania pięknego uśmiechu.

Zwarcie w stomatologii określa pozycję żuchwy i szczęki względem siebie oraz zakres kontaktu zębów łuku górnego z dolnym. Rozróżniamy zwarcie centryczne i ekscentryczne. Nieprawidłowości zwarcia oraz wynikające z tego konsekwencje zdrowotne określa się mianem choroby okluzyjnej. Kompleksowa odbudowa zwarcia to jedna z metod jej leczenia.

Co jest przyczyną nieprawidłowego zwarcia i choroby okluzyjnej?

Poznanie przyczyny nieprawidłowej okluzji jest niezbędne, żeby dobrać odpowiednie leczenie pacjenta. W przypadku gdy zmiany okluzyjne nastąpiły w wyniku utraty zęba/zębów, starcia się wypełnienia zębów konieczne będzie leczenie protetyczne.

Skutki długotrwałej choroby okluzyjnej

Jakiekolwiek zmiany w układzie zębów mają swoje następstwa. Robią się szpary, odchylają się poszczególne zęby, powstają wady zgryzu, co doprowadza do coraz większych zniszczeń. Z czasem ich wygląd staje się nieestetyczny. To jednak nie są jedyne konsekwencje. W wyniku nieprawidłowego ustawienia szczęki i żuchwy mogą się pojawić:

• Bóle głowy, szczęki czy uszu.
• Problemy z mową i gryzieniem.
• Pogłębianie się wad.
• Wzmożone niszczenie i ścieranie się zębów.
• Bolesne spięcia mięśni twarzy.
• Strzelanie w stawach skroniowo-żuchwowych.

Wax-up i mock-up w protetyce i rekonstrukcji zwarcia

Kompleksowa odbudowa zwarcia to wieloetapowy proces. Rozpoczyna go analiza i diagnostyka stanu obecnego. Zanim stomatolog wykona stałą odbudowę protetyczną wykonuje się praktyczne modele próbne wax-up i mock-up. Czym się różnią?

Wax-up to woskowy trójwymiarowy model przyszłych zębów. Wizualizację wykonuje się na podstawie skanu wewnątrzustnego lub klasycznego odlewu gipsowego. Na modelu tym nadbudowuje się ubytki woskiem. Dzięki temu zarówno pacjent, jak i stomatolog widzą, jaki będzie efekt leczenia oraz czy wszystko jest dopasowane.

Po akceptacji kolejnym krokiem jest wykonanie modelu próbnego mock-up. Na podstawie modelu wax-up wykonuje się szynę silikonową pod mock-up. Pacjent testuje taką nakładkę kilka dni. W razie, gdyby ustawienie planowanej rekonstrukcji było niefunkcjonalne, szyna uwierała, nie pozwalała gryźć i swobodnie mówić należy koniecznie poinformować o tym fakcie, żeby dokonać niezbędnych zmian. Kiedy mock-up zostanie zaakceptowany, stomatolog wykonuje zaplanowaną docelową odbudowę protetyczną.

W celu protetycznej odbudowy zębów stosuje się:

• Wypełnienia inlay i onlay
• Korony
• Protezy
• Implanty
• Licówki

Dzięki próbnym modelom wax-up i mock-up niskim kosztem można wprowadzić poprawki w leczeniu docelowym i jeszcze dokładniej dopasować odbudowę protetyczną do anatomii i wymagań pacjenta.

Czy da się założyć implant zęba w jeden dzień? I tak i nie. Rzeczywiście możesz wyjść z gabinetu stomatologicznego z pełnym uśmiechem po ekstrakcji przedniego zęba, jednak cały proces leczenia implantologicznego trwa trochę dłużej i wymaga kilku wizyt w gabinecie. Jak zakładanie implantu natychmiastowego wygląda w praktyce?

Implant natychmiastowy w miejsce widocznego ubytku

Funkcjonowanie bez zęba byłoby dla pacjenta bardzo niekomfortowe. Zwłaszcza że pełna implantacja obejmuje gojenie się rany po usunięciu zęba lub zębów i może trwać nawet 3 m-ce. Implant natychmiastowy to nowoczesne rozwiązanie, które sprawia, że pacjent będący w trakcie procesu leczenia ma estetyczny uśmiech i może w miarę swobodnie funkcjonować. Nie jest to niestety rozwiązanie dla każdego.

Co wyklucza założenie implantu natychmiastowego?

Nie każdy pacjent może skorzystać z implantu natychmiastowego. W tym celu podczas pierwszej wizyty konsultacyjnej stomatolog kwalifikuje do tego zabiegu. Najistotniejszym wskaźnikiem jest układ anatomiczny i stan kości pacjenta. Stan zapalny, słaby układ kostny uniemożliwi ustabilizowanie implantu i szybkie przyjęcie się wszczepu a tym samym dyskwalifikuje pacjenta to tego konkretnie sposobu leczenia.

Etapy leczenia implantem natychmiastowym

Jeśli kwalifikacja przebiegnie pomyślnie, kolejnym etapem jest dokładna diagnoza, która pozwoli przygotować dopasowany implant i tymczasową obudowę protetyczną oraz zaplanować kolejną wizytę.

Następny krok to usunięcie zęba lub zębów, wszczepienie implantu i zamontowanie korony implantu tymczasowego. To właśnie odbywa się podczas jednej wizyty dzięki wcześniejszym starannym przygotowaniom. Pacjent opuszcza gabinet z pełnym uzębieniem, ale nie jest to jeszcze koniec leczenia.

Zębodół po ekstrakcji z umieszczonym w nim implantem musi się zagoić. Dopiero wtedy (po około 2-3 miesiącach) implant tymczasowy zostanie zamieniony na implant docelowy w pełni funkcjonalny, którym pacjent będzie mógł gryźć. Implant natychmiastowy jest minimalnie krótszy, żeby nie obciążać nadmiernym naciskiem wrażliwego miejsca.

Zalety implantu tymczasowego

Dla pacjentów największą zaletą implantu natychmiastowego jest estetyka. W końcu na twarz i zęby zwracamy uwagę w pierwszym kontakcie. Długotrwały brak zęba to większy stres i brak pewności siebie w codziennych kontaktach.

Zaletą zastosowania implantu tymczasowego są także:

• Zabezpieczenie rany po ekstrakcji zęba, co pozwala na spokojne jej gojenie.
• W razie powikłań implant tymczasowy można bez szkody zdjąć i leczyć zmiany.
• Stabilizacja pozostałego uzębienia i dziąseł przed zmianami.
• Szybka implantacja zatrzymuje zanik kości wyrostka zębodołowego.

Implantacja natychmiastowa to zabieg, który jest możliwy dzięki wykorzystaniu nowoczesnego sprzętu do diagnostyki (tomograf, skaner wewnątrzustny), wykonania implantu (drukarka 3D) oraz nawigacji komputerowej, dzięki której można precyzyjnie umieścić implant w zębodole. Nowoczesna stomatologia cyfrowa umożliwia znacznie szybsze i dokładniejsze leczenie zębów.

Jednym z warunków dobrze wykonanej protezy jest jej dobre dopasowanie. Ściśle przylegająca proteza jest stabilna, nie ociera, a jedzenie nie dostaje się pod nią. Z czasem jednak proteza przestaje przylegać. Na szczęście nie oznacza to od razu, że trzeba ją wymienić. Czasem wystarczy wykonać zabieg podścielenia protezy. Ile trwa podścielenie protezy i dlaczego jest konieczne?

Podścielenie protezy zamiast nowej

Protezę należy wymieniać co 3 – 5 lat, ale poluzowaniu może ulec znacznie wcześniej. Jedna część klasycznej protezy akrylowej wybieranej najczęściej przez pacjentów to koszt minimum 600 zł. Żeby ominąć konieczność wcześniejszej wymiany protezy na nową, w celu unieruchomienia stosuje się podścielenie protezy, czyli nałożenie warstwy akrylu lub silikonu na powierzchnię ruchomą, tak żeby ponownie dopasować ją do podłoża. To zadanie dla protetyka i w żadnym wypadku nie należy naprawiać protezy samemu. Koszt takiego zabiegu waha się pomiędzy 300 – 500 zł w zależności od rodzaju użytego materiału, ale także rozległości napraw.

Ile trwa podścielenie protezy zębowej?

Jeżeli poprawki na protezie są niewielkie, protetyk może wykonać je od ręki podczas jednej wizyty w gabinecie. Kiedy prace są bardziej rozległe, konieczne będzie oddanie protezy do pracowni protetycznej.

Niedopasowana proteza jest przede wszystkim bardzo niewygodna w użytkowaniu. O protezę należy dbać m. in. poprzez częste kontrole u protetyka, który z pewnością zauważy, że nie przylega tak, jak powinna. Im szybciej trafi do naprawy tym mniejsze ubytki, ale także niższy koszt naprawy.

Zastosowanie szyny relaksacyjnej to metoda terapeutyczna wspomagająca leczenie ortodontyczne. Jak sama nazwa wskazuje, jej zadaniem jest rozluźnienie mięśni szczęki i żuchwy. Komu stomatolog może zalecić stosowanie szyny relaksacyjnej i w jakich przypadkach?

Jakie są przyczyny napiętych mięśni żuchwy i kiedy pomoże szyna relaksacyjna?

Przyczyn spiętych mięśni żuchwy może być kilka. Dlatego stosując szynę relaksacyjną, warto skupić się przede wszystkim na wyeliminowaniu przyczyn powstania problemu.

✔ Szynę relaksacyjną stomatolodzy zalecają najczęściej pacjentom z bruksizmem. Problem bruksizmu, czyli mimowolnego zaciskania szczęki dotyka coraz więcej osób. Zaciskanie zębów i mięśni twarzy to reakcja na stres.

✔ Szynę stosuje się jako terapia szczękościsku, którego podłożem  mogą być zarówno zaburzenia neurologiczne, stany zapalne czy trauma.

✔ Szyna relaksacyjna utrwala efekty leczenia ortodontycznego. Jest też zalecana po zabiegach stomatologicznych, ponieważ pomaga pacjentowi utrzymać szczękę w prawidłowej pozycji.

Jak wygląda szyna relaksacyjna i jakie są jej rodzaje?

Szyna relaksacyjna to przeźroczysta nakładka na zęby. Jej zadaniem jest zmniejszenie dyskomfortu wynikającego z zaciskania mięśni szczęki i żuchwy. Zapobiega konsekwencjom takim jak zgrzytanie zębami, ścieranie się uzębienia, a także bóle głowy i inne dolegliwości wynikające z długotrwałego napięcia męśni.

Na rynku dostępne są dwa rodzaje szyn relaksacyjnych:

• Szyny relaksacyjne twarde.

Profesjonalnie wykonane na zlecenie stomatologa. Dopasowane do indywidualnego pacjenta. Są trwałe, wykonane na podstawie wycisku w pracowni protetycznej z niepowodującego uczulenia materiału. Spełniają doskonale swoje zadanie. Ich cena jest wyższa, za to pacjent ma pewność, że nakładka jest dostosowana do jego schorzenia i na pewno mu nie zaszkodzi.

• Szyny relaksacyjne miękkie.

To uniwersalna nakładka do kupienia w aptece. Zanurza się ją w ciepłej wodzie, co zwiększa jej elastyczność. Zmiękczoną nakłada się na zęby i czeka aż stwardnieje dopasowując się do kształtu uzębienia. Nieprawidłowo użyta może pogłębiać problem zamiast go leczyć.

Kiedy zakładać szynę relaksacyjną i jak długo ją stosować?

W celach terapeutycznych szyna relaksacyjna może być stosowana tak długo, aż pacjent pozbędzie się przyczyn i objawów, przed którymi chroni go nakładka. Może to potrwać nawet kilka miesięcy. Tym bardziej ważne są jakość i trwałość produktu.

Szynę relaksacyjną zakłada się najczęściej na noc. W niektórych przypadkach ortodonta może zalecić noszenie jej całą dobę.

Do noszenia szyny relaksacyjnej zazwyczaj pacjent musi się przyzwyczaić. Pierwsze efekty (zmniejszenie ucisku) zwykle zachęcają pacjentów do regularnego używania szyny relaksacyjnej. Należy pamiętać o zachowaniu higieny i starannym czyszczeniu nakładki, żeby zapobiec powstawaniu próchnicy.

Wyrwałeś zęba, odetchnąłeś z ulgą, tymczasem pojawił się nieprzewidziany problem? Rana nie goi się, jak należy i odczuwasz duży dyskomfort w jamie ustnej? To może być suchy zębodół. Sprawdź, jakie są jego objawy, jak go uniknąć i jak leczyć?

Co to jest suchy zębodół?

W normalnych warunkach po ekstrakcji zęba w powstałej ranie, która jest zupełnie naturalnym zjawiskiem, robi się skrzep. Chroni on ranę przed infekcją, która mogłaby pojawić się na skutek gromadzenia się we wgłębieniu resztek pokarmów. Przyspiesza też cały proces gojenia. Skrzep stopniowo zastępowany jest przez świeżą zabliźnioną tkankę i zanika. Suchy zębodół to stan, kiedy na miejscu po wyrwaniu zęba nie powstał skrzep i w związku z tym na niczym niechronionej ranie pojawia się bolesny stan zapalny.

Przyczyny powstania suchego zębodołu

Bezpośrednią przyczyną powstania suchego zębodołu jest brak naturalnie wytworzonego skrzepu zabezpieczającego ranę. Kiedy po zabiegu ekstrakcji zęba otrzymujesz od lekarza zalecenia, to naprawdę jest ku temu powód, żeby je stosować. Zarówno zbyt wczesne spożycie posiłku, picie, płukanie ust, jak i palenie może spowodować, że skrzep zostanie wypłukany, wyrwany z zębodołu. Nieświadome usunięcie skrzepu przez pacjenta zdarza się najczęściej. Skrzep może też się nie wytworzyć z powodu chorób organizmu: cukrzycy, nowotworu, innego stanu zapalnego, infekcji.

Czym objawia się suchy zębodół?

Suchy zębodół to powikłanie po wyrwaniu zęba, które w pierwszej fazie objawia się:

• Zaczerwienieniem;
• Nadwrażliwością na dotyk;
• Brzydkim zapachem z ust;

Przy dalszym rozwoju suchego zębodołu objawy mogą się nasilać i pojawiać nowe dolegliwości:

• Pulsujący silny ból promieniujący aż do skroni i ucha;
• Obrzęk, powiększająca się opuchlizna;
• Gorączka;
• Brzydki zapach z ust;
• Krwawienie z rany po zębie;

Objawy najczęściej pojawiają się 2-5 dni po zabiegu ekstrakcji. To czas, kiedy rozwija się stan zapalny.

Jak wygląda leczenie suchego zębodołu?

Z pewnością stan zapalny należy obserwować a ranę pielęgnować. Często suchy zębodół goi się sam. W przypadku nasilenia się objawów należy zwrócić się do stomatologa. Oczyści on ranę, przepisze leki przeciwzapalne a w razie potrzeby antybiotyk. Nieleczony stan zapalny może przerodzić się w bolesny ropień, który trzeba będzie usunąć.

Jak zapobiegać powstaniu stany zapalnego po wyrwaniu zęba?

Po wyrwaniu zęba najlepiej zastosuj się do zaleceń dentysty. Nie pij i nie jedz przez 2 godziny po zabiegu, potem napoje pij przez słomkę. Unikaj wysiłku fizycznego i przegrzania organizmu (opalanie się, sauna, gorące potrawy i napoje). Przez kolejną dobę wstrzymaj się ze szczotkowaniem zębów i przepłukiwaniem jamy ustnej, unikaj palenia papierosów. Te czynności powinny wystarczyć, żeby wytworzył się skrzep i rozpoczęło się prawidłowe gojenie rany. 

Aparat ortodontyczny na zębach zwykle zwraca uwagę. Jego właściciel musi się do tego przyzwyczaić. Czy kolorowe gumki mają go jeszcze bardziej podkreślać? Gumki ortodontyczne pełnią zupełnie inną funkcję. Sprawdź, po co w aparacie ortodontycznym potrzebne są gumki i jakie są ich rodzaje?

Za co odpowiadają gumki w aparacie ortodontycznym?

Aparat ortodontyczny to wieloelementowa konstrukcja, której zadaniem jest korygowanie zgryzu aż do uzyskania prawidłowego ustawienia. Najważniejsze są względy zdrowotne, krzywy zgryz może być przyczyną wielu chorób i dolegliwości. Względy estetyczne prostych zębów także są niezwykle istotne dla pacjentów.

Każda z części aparatu ortodontycznego spełnia konkretną bardzo istotną rolę w procesie leczenia wad zgryzu. Nic tu nie zostało zamontowane przypadkiem, chociaż kolorowe gumki mogą stwarzać takie wrażenie. Przy aparacie ortodontycznym zwykle stosuje się 2 rodzaje gumek:

Ligatury – to właśnie te barwne gumki, które tak często zwracają uwagę. Sprawiają wrażenie dodatku, ozdoby. W rzeczywistości ich zadaniem jest utrzymanie drutu w zamkach i zapobieganie przemieszczeniom poprzez regulowanie dolnej i górnej części zamka. Kontrolują prawidłowy przebieg leczenia i przyspieszają go. Są wymieniane przez ortodontę podczas wizyty kontrolnej.

Wyciągi ortodontyczne – w niektórych przypadkach ortodonta zleca opcjonalnie stosowanie dodatkowych gumek, które pacjent wymienia sobie samodzielnie kilka razy dziennie. Zdejmuje się je na czas jedzenia i czyszczenia aparatu ortodontycznego. Ich zadaniem jest m.in. wyrównanie zgryzu dolnego z górnym, czy domknięcie szpar.

Kolorowe gumki ortodontyczne – estetyczny akcent aparatu?

Możliwość założenia wielobarwnych gumek cieszy zwłaszcza młodszych pacjentów. Nastolatkowie również lubią podkreślać nimi swoją indywidualność. Wśród dorosłych dominującym kolorem jest różowy (uniwersalny i zlewa się kolorystycznie z dziąsłami), błękitny (optycznie wybiela zęby). Można także wybrać gumki transparentne.

Ze względu na materiał, z którego są wykonane, łatwo ulegają przebarwieniom, w trakcie użytkowania zmienią więc swój odcień. Inny kolor gumek można wybrać dopiero przy najbliższej wizycie kontrolnej, kiedy to gumki ortodontyczne są standardowo wymieniane ze względów higienicznych.

Czy może być aparat bez gumek?

Na rynku dostępne są także aparaty bez gumek. Aparat bezligaturowy jest droższy, a za umiejscowienie aparatu odpowiada inna konstrukcja zamków.

Gumki w aparatach ortodontycznych pełnią przede wszystkim funkcję regulujące mechanizm. Względy estetyczne to miły dodatek. Barwna ozdoba na aparacie ortodontycznym może osłodzić konieczność noszenia go, zwłaszcza dzieciom.

Stomatologia to dziedzina medycyny, na którą składa się bardzo wiele specjalizacji. To oznacza, że jeśli trafisz przykładowo do ortodonty lub chirurga szczękowego, masz pewność, że trafiłeś w ręce osoby, która ma wysoką wiedzę i umiejętności jako stomatolog i dodatkowo w tej konkretnie dziedzinie. Czy w takim razie chirurg szczękowy to wciąż stomatolog, czy może lekarz medycyny? Jaki jest zakres leczenia stomatologa, chirurga stomatologicznego i chirurga szczękowego i do którego z nich wybrać się z konkretnym problemem?

Czym zajmuje się chirurg szczękowy a czym chirurg stomatolog?

Chirurg szczękowy musi mieć ukończoną stomatologię lub studia medyczne. Jego kompetencje są znacznie większe niż stomatologa, który na co dzień diagnozuje problemy z zębami i jamy ustnej i leczy oraz chirurga stomatologicznego. Chirurgia szczękowa to jedna ze specjalizacji dentystycznej, która obejmuje wiedzę zarówno z zakresu medycyny ogólnej, jak i poszczególnych gałęzi stomatologii, onkologii, laryngologii, neurologii. Chirurga szczękowego spotkasz głównie na sali operacyjnej i musisz mieć skierowanie na wizytę u niego. Tę wystawia lekarz rodzinny lub stomatolog.

Chirurgia stomatologiczna zajmuje się:

• Ekstrakcją chirurgiczną zębów, najczęściej usuwaniem ósemek;
• Wszczepianiem implantów;
• Podcinaniem wędzidełka u dzieci;
• Resekcją wierzchołka zęba;
• Usuwaniem cyst i ropni;

Te zabiegi wykonuje się w gabinecie stomatologicznym.

Chirurg szczękowy może wykonywać:

Zabiegi zwykle wykonywane przez chirurga  stomatologicznego , ale przede wszystkim:

• Uszkodzeniami twarzoczaszki z odtwarzaniem tkanki kostnej włącznie;
• Chirurgiczną korektą wad zgryzu;
• Chirurgią plastyczną twarzoczaszki;
• Usuwaniem zmian nowotworowych;
• Bardziej skomplikowanymi zabiegami stomatologicznymi  w obrębie jamy ustnej.

Te zabiegi wymagają leczenia na sali operacyjnej i obecności anestezjologa.

Reasumując działania poszczególnych specjalistów z zakresu stomatologii

Stomatolog to lekarz, który zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem zębów i chorób przyzębia. To taki lekarz pierwszego kontaktu w obszarze jamy ustnej. To właśnie on kieruje do pozostałych specjalistów takich jak chirurg szczękowy lub stomatologiczny.

Chirurg szczękowy to stomatolog, ale ze znacznie większą wiedzą w obrębie wielu specjalistycznych kierunków medycyny. Chirurgia szczękowo-twarzowa to nie to samo co chirurgia stomatologiczna.

Zakres leczenia w chirurgii stomatologicznej obejmuje łagodniejsze przypadki i zmiany chorobowe tylko w obrębie jamy ustnej. Natomiast wiedza i doświadczenie chirurga szczękowego pozwalają na przeprowadzanie skomplikowanych operacji w zakresie całej twarzoczaszki. 

Pierwsze zęby mleczne pojawiają się między 6 a 8 miesiącem życia. W wieku około 2,5 lat dziecko zazwyczaj ma już komplet zębów mlecznych. Zaczynają wypadać około 6 roku życia. Żeby ząbki przetrwały w dobrym stanie te kilka lat intensywnego użytkowania trzeba o nie dbać, a jeśli pojawi się potrzeba także leczyć.

Dlaczego mleczaki trzeba leczyć?

Zęby mleczne są znacznie delikatniejsze strukturalnie niż zęby stałe. Słabiej zmineralizowane, z mniej odporną warstwą szkliwa są znacznie bardziej podatne na choroby i dlatego wymagają troskliwej uwagi. Zęby mleczne pełnią ważne funkcje:

• • Umożliwiają dziecku naukę prawidłowego gryzienia. Dobrze rozdrobniony pokarm zapobiega powstawaniu późniejszym problemom ze strony układu pokarmowego.

• • Robią miejsce przyszłym zębom stałym, od nich zależy prawidłowy rozwój zgryzu.

• • Umożliwiają dziecku naukę mówienia. Braki w uzębieniu mogą skutkować wadami wymowy i trudnościami logopedycznymi.

• • Najczęstszą przyczyną leczenia mleczaków jest próchnica, która jest chorobą zakaźną. Nieleczona próchnica zakazi zęby stałe, dlatego tak ważne jest, żeby pozbyć się stanów zapalnych od razu. 

Jak leczyć zęby mleczne?

Mali pacjenci są wymagający. Są wrażliwi i mają znacznie mniejszy próg bólu. Do tego zwykle dochodzi strach związany z nietypową dla nich sytuacją, jaką z reguły jest wizyta u lekarza lub stomatologa. Żeby uniknąć niepotrzebnej traumy na przyszłość, podczas leczenia dzieci należy zadbać o ich poczucie bezpieczeństwa oraz minimalizować dyskomfort i ból.

Metody leczenia małych pacjentów bez bólu są coraz lepsze. Na start dziecku można podać znieczulenie w postaci żelu lub poprzez komputerowe znieczulenie bezpośrednio do dziąsła.

Same metody opracowania zęba niekoniecznie wymagają użycia wiertła.

• • Do leczenia używa się lasera, który w przypadku walki z próchnicą działa dokładnie w miejscu pojawienia się stanu zapalnego nie naruszając zdrowych tkanek tuż obok. Jego działanie jest bezbolesne.

• • Do zwalczania bakterii próchniczych można użyć ozonowania, które dezynfekuje powierzchnię zębów i przestrzenie między zębowe zapobiegając pojawianiu się stanów zapalnych.

• • Zakażoną próchnicą tkankę można ścierać przy pomocy wody z tlenkiem glinu aplikowanym na zęba pod wysokim ciśnieniem. Abrazja powietrzna wystarczająco dokładnie czyści zmiany próchnicowe i jest stosowana z dobrym efektem w gabinetach stomatologicznych.

Profilaktyka zamiast leczenia

Najlepszym sposobem na uniknięcie bólu i stresu związanego z leczeniem zębów jest profilaktyka. Nauczenie dziecka, że trzeba każdego dnia dbać o higienę jamy ustnej, przełoży się na dobry nawyk w przyszłości, kiedy już pojawią się zęby stałe. Warto także zadbać o prawidłową dietę dziecka, unikać w niej nadmiaru cukru, który jest głównym sprawcą próchnicy. Małe ząbki można wzmacniać fluoryzacją lub lapisowaniem, impregnując je preparatem bakteriobójczym. Ważne są także kontrole u stomatologa w celu szybkiego zareagowania w razie pojawienia się jakichkolwiek problemów z ząbkami. 

Czy mogą zapobiegać chorobom jamy ustnej?

Probiotyki kojarzą się nam głównie osłoną dla jelit. Czy mogą wspomóc w regeneracji nie tylko florę bakteryjną przewodu pokarmowego, ale także jamy ustnej? Naukowcy twierdzą, że tak. Jakie probiotyki mają zastosowanie w profilaktyce próchnicy?

Czym są probiotyki i dlaczego warto korzystać z ich działania?

Probiotyki to starannie dobrane żywe mikroorganizmy bakterii lub drożdży, które zaaplikowane w odpowiedniej dawce kolonizują się w jelitach i mają dobroczynny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu, nie tylko samego układu pokarmowego.

Probiotyki włączamy do diety wtedy, gdy pojawiają się problemy ze strony układu pokarmowego, najczęściej po antybiotykoterapii. Antybiotyk ma za zadanie zniszczyć bakterie chorobotwórcze w naszym organizmie, ale niszczy wszystkie, także te dobre bakterie. Konieczne jest wtedy odbudowanie flory bakteryjnej przewodu pokarmowego i w tym celu stosuje się probiotyki.

Najprostszym probiotykiem, jaki możemy sobie zaaplikować, są bakterie fermentujące mleko, obecne w jogurtach i kefirze. Powinien to być jogurt naturalny, bez dodatków cukru, zawierający minimum 10 mln jednostek Bifidobacterium lub 100 mln jednostek Lactobacillus.

Probiotyki apteczne są dostępne bez recepty, łatwe do podania w kapsułkach, kroplach. Czemu zatem nie wspomóc organizmu probiotykami?

Jak probiotyki wpływają na choroby jamy ustnej?

W jamie ustnej człowieka bytuje sobie ponad 700 gatunków bakterii. Nie wszystkie są złe, niektóre są wręcz niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, tak samo, jak w całym organizmie człowieka. Jednak, kiedy odsetek tych powodujących choroby takie jak próchnica, halitoza, choroby przyzębia przeważają, zaczyna rozwijać się jednostka chorobowa. Próchnica pojawia się, kiedy w wyniku nadmiernej ilości węglowodanów w diecie następuje ich skumulowana fermentacja, a w konsekwencji spada pH w jamie ustnej. Bariera ochronna opada i pojawia się zakażenie.

Naukowcy odkryli, że probiotyki takie jak Lactobacillus i Bifidobacterium wspomagają profilaktykę nie tylko próchnicy. Namnażając się, wypierają kolonie bakterii chorobotwórczych w tym powodujących próchnicę (m.in. Streptococcus mutans). W jamie ustnej działają podobnie jak w przewodzie pokarmowym, neutralizują, wspomagają reakcje obronne organizmu, wzmacniają.

Probiotyki są stosunkowo bezpieczne. Oczywiście zawsze najlepiej używać leków po konsultacji z lekarzem, który dodatkowo określi, który szczep bakterii będzie najbardziej odpowiedni. Probiotyki to wsparcie organizmu, ale nie może zastąpić leczenia stomatologicznego zębów zakażonych próchnicą. Zwłaszcza że próchnica jest infekcją bakteryjną, zakaźną i nieleczona nie tylko będzie się rozwijać, ale przenosić na kolejne zęby i kolejnych pacjentów. O konsekwencjach nieleczenia zębów możesz poczytać więcej.

Czy proteza zębowa może wywołać alergię? Niestety tak. To zależy, z czego została zrobiona. Na co zwrócić uwagę przy wyborze protezy dla alergika? Które materiały na protezę będą bezpieczne?

Najczęściej uczulające materiały stosowane w protezach zębowych

Jakie materiały stomatologiczne mogą Cię uczulić w przypadku protez zębowych? Najczęściej protezy zębowe wykonywane są z akrylanów, czyli syntetycznych żywic termoplastycznych. Są praktyczne i kuszą pacjentów rozsądną ceną. Niestety ten materiał może wywołać alergię podobnie jak elementy metalowe.

Każdy alergik ma świadomość, że może się pojawić u niego reakcja uczuleniowa w kontakcie z nowym alergenem. Dlatego, jeśli masz alergię na cokolwiek, powinieneś powiedzieć o tym stomatologowi lub protetykowi, ponieważ prawdopodobieństwo uczulenia na akrylany lub metale wzrasta.

Podejrzewasz uczulenie na któryś z materiałów wykorzystywanych do wykonywania protez zębowych? Możesz wykonać wcześniej testy płatkowe na związki chemiczne.

Objawy uczulenia kontaktowego z materiałem stomatologicznym

Tego typu uczulenia nazywane jest kontaktowym, ponieważ objawy pojawiają się po bezpośrednim kontakcie alergenu w materiale ze skórą. Występują rzadko. Może pojawić się całe spektrum typowych reakcji alergicznych jak zaczerwienienie, pokrzywka, pieczenie, świąd aż po ból. Także katar, kichanie czy duszności.

W takim przypadku konieczna będzie konsultacja z protetykiem czy stomatologiem. Chwilowo objawy mogą złagodzić leki antyhistaminowe, docelowo jednak trzeba będzie zmienić protezę na inną wykonaną z materiałów obojętnych dla ciała.

Materiały obojętne, hipoalergiczne i biokompatybilne w protetyce – z czego proteza dla alergika?

Alternatywą dla alergików mogą być protezy ruchome akronowe, nylonowe lub acetalowe. Lekkie, wytrzymałe, odporne na uszkodzenia i dobrze imitujące naturalne uzębienie.

Dobrym rozwiązaniem mogą też być uzupełnienia stałe jak korony i mosty oraz implanty. Tu stosuje się biokompatybilny i niewywołujący uczuleń tytan, cyrkon czy porcelanę. Ważne, żeby nie były na podbudowie metalowej. Uzupełnienia te są bardzo trwałe i estetyczne. Pacjenci doceniają też wysoki komfort ich użytkowania. Takie rozwiązanie jest jednak dużo bardziej kosztowne niż popularne protezy ruchome.

Na rynku jest duży wybór zarówno materiałów do wykonywania protez zębowych, jak i rodzajów protez. Użycie niektórych z nich warunkuje aktualny stan uzębienia w jamie ustnej. Z pewnością jednak protetyk może zaproponować pacjentowi z alergią inny rodzaj materiałów bezpieczny dla niego i niekoniecznie najdroższy na rynku.